Υπήρχε σχέδιο ή ήταν απλώς ανόητοι;

Το ερώτημα αφορά την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό και δεν είναι ρητορικό. Δείχνει την αδυναμία μου να δώσω απαντήσεις σε αυτό το θέμα. Ίσως κάποιες ερωτήσεις βοηθήσουν τους αναγνώστες να καταλάβουν καλύτερα από μένα τι γίνεται.

Αρχικά να διευκρινίσω, πως και οι ανόητοι μπορούν να σχεδιάσουν. Βέβαια και ο σχεδιασμός τους θα είναι  ανόητος.

Όταν λοιπόν, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξήγγειλε την πολιτική των ανοικτών συνόρων δεν γνώριζε τι θα επακολουθήσει; Δεν γνώριζε πως οι εκατοντάδες χιλιάδες αναξιοπαθούντες, όταν θα πληροφορούνταν πως στην Ελλάδα η σίτιση και η στέγαση τους είναι δεδομένη, θα έσπευδαν να περάσουν στην χώρα μας; Ασφαλώς και το γνώριζαν. Πού απέβλεπαν λοιπόν με αυτήν την πολιτική τους;

Δεν γνώριζαν πως οι πρόσφυγες-μετανάστες δεν επιθυμούσαν την μόνιμη παραμονή τους στην χώρα μας; Τι να κάνουν σε μία χώρα που από το 2010 βρίσκεται σε οικονομική κρίση; Η επιθυμία τους ήταν η

μετάβαση σε χώρες που μπορούσαν να τους προσφέρουν, κυρίως, εργασία.

Η απειλή του Π. Καμμένου πως θα γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές, ήταν απόρροια της αμετροέπειας του; Υπουργός Εθνικής Αμύνης ήταν-και δυστυχώς παραμένει. Μήπως κι εμείς κάποιες δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, που τις αντιπαρήλθαμε τότε με μεγάλη ευκολία, θα πρέπει να τις επαναξιολογήσουμε με δεδομένη την μετέπειτα εξέλιξη;

Δεν υποπτεύθηκαν οι συγκυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πως μπροστά στην πλημμυρίδα των μεταναστών οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες θα λάμβαναν μέτρα αυτοπροστασίας; Δεν είχαν ακούσει πως εθνολαϊκιστές υπήρχαν και σε αυτές τις χώρες; Πως και οι δικές τους κυβερνήσεις λογοδοτούσαν στους λαούς τους που τις είχαν εκλέξει;

Όταν καλούσαν τους απανταχού της γης κολασμένους να έρθουν στην Ελλάδα, είχαν υπολογίσει το κόστος σίτισης και στέγασης; Είχαν υπ΄όψη μία τάξη μεγέθους του φαινομένου; Γιατί είναι προφανές πως η όλη κατάσταση που διαμορφώθηκε, δεν οφειλόταν στις ιδεοληψίες της κυρίας Τασίας. Ήταν μία γενικότερη κυβερνητική πολιτική.

Με αυτήν την πολιτική η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επεδίωκε να δημιουργήσει πρόβλημα στην καρδιά της Ευρώπης; Στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Ή μήπως απέβλεπε τελικά στην σύνδεση του μεταναστευτικού προβλήματος με τις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση; Ή συνέβη κάτι απλούστερο; Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, λόγω ανικανότητας της ελληνικής κυβέρνησης και τις παθογένειες του κρατικού μηχανισμού;

Η τραγικότερη απάντηση που μπορώ να δώσω στα παραπάνω ερωτήματα, που φυσικά δεν είναι τα μοναδικά, είναι πως πρόκειται για σχεδιασμό ηλιθίων. Γιατί αυτό αποτυπώνεται στην πρόθεση και αντανακλάται στο αποτέλεσμα, που όπως φαίνεται είναι, και να βρεθούμε με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες μόνιμα εγκατεστημένους στην χώρα μας και να είναι υποχρεωμένη η συγκυβέρνηση να υποστεί την βάσανο της αξιολόγησης.

Το λιγότερο οδυνηρό συμπέρασμα είναι, πως χάθηκε τελείως ο έλεγχος μιας πολιτικής που οικοδομήθηκε πάνω στην ιδεοληψία των «ανοικτών συνόρων» και της βοήθειας προς τους «κολασμένους της γης». Αυτήν την αποτυχία βέβαια, θα κληθεί να την πληρώσει ο ελληνικός λαός όχι τόσο με οικονομικούς όρους όσο με τις παραμέτρους που αφορούν την κοινωνική του συνοχή.

Ίσως κάποιες μαρτυρίες θα μας βοηθούσαν να καταλάβουμε τι ακριβώς έγινε. Μέχρι τότε τα ερωτήματα θα παραμένουν αναπάντητα και ο καθένας μας ας προσπαθήσει να βρει την άκρη μόνος του.

 Του Σάκη Μουμτζή-liberal.gr