Ζητείται ψεύτης

H περίπτωση του Φάρατζ είναι μια χαρακτηριστική των πολιτικών-παρασίτων που ευδοκιμούν στο θερμοκήπιο των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Λέει τρέλες, παραδέχεται ανερυθρίαστα τα ψέματά του, αλλά οι άλλοι τον ψηφίζουν. Ποιος φταίει;

To πρώτο πράγμα που είπε ο Νάιτζελ Φάρατζ ήταν ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση καταρρέει, πεθαίνει» και θριαμβολόγησε ότι οι Βρετανοί «έβγαλαν το πρώτο τούβλο από τον τοίχο». Δύο εβδομάδες νωρίτερα καθόταν περιχαρής στη θέση του στο κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μια καλοπληρωμένη δουλειά που κάνει εδώ και 17 χρόνια.
Ο Φαρατζ είναι ευρωβουλευτής από τα 35 του. Σήμερα είναι 52 ετών. Και θα συνεχίσει να πληρώνεται ως
ευρωβουλευτής της Ενωσης «που καταρρέει και πεθαίνει» για τουλάχιστον ακόμα δύο χρόνια! Μια χαρά δουλειά.

Κανείς δεν λέει ότι ο Φάρατζ έκανε κάτι μη νόμιμο. Ετσι λειτουργεί η (ευρωπαϊκή) δημοκρατία: έχεις το δικαίωμα να εκλέγεσαι σε ένα σώμα, στο οποίο δεν πιστεύεις και θέλεις ακόμα και να το δεις να καταστρέφεται – εδώ εμείς εκλέγουμε στη Βουλή φασίστες.
Αλλά ο Φάρατζ οδήγησε έναν ολόκληρο λαό σε μια ριψοκίνδυνη στην καλύτερη και καταστροφική στην χειρότερη, επιλογή, όντας ένας απίστευτος υποκριτής: τα κονομούσε υπηρετώντας έναν θεσμό τον οποίο ήθελε να καταστρέψει. Και αποδείχτηκε απίστευτος ψεύτης.
Δεν πέρασαν καν πέντε ώρες αφότου κέρδισε το Brexit, όταν τον ρώτησαν για την περιβόητη υπόσχεσή του στρατοπέδου του Leave ότι 350 εκατ. στερλίνες που δίνει η Βρετανία στον κοινοτικό προϋπολογισμό κάθε εβδομάδα θα διοχετεύονται με την έξοδο από την ΕΕ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το NHS.
Τον ρώτησαν δύο δημοσιογράφοι του ITV: «Αυτά τα 350 εκατομμύρια μπορείτε να εγγυηθείτε ότι θα πάνε στο ΝHS;»
-«Οχι, δεν μπορώ. Δεν θα δώσω ποτέ τέτοια υπόσχεση. Πρόκειται για ένα λάθος που διέπραξε το στρατόπεδο του “Leave” και…»
-«Μισό λεπτό, ήταν ένα από τα επιχειρήματά σας».
-«Οχι αυτό…»
– «Ηταν το κύριο επιχείρημα για το “Out”! Οτι αυτά τα χρήματα θα πήγαιναν στο NHS».
– «Ηταν λάθος».
-«Λέτε, αφού 17 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν υπέρ της εξόδου ότι ήταν… λάθος;»
Ο Φάρατζ δεν απάντησε.
Προφανώς ήταν και αυτή μια από τις αναρίθμητες μπαρούφες – από τους βρώμικους μετανάστες που θα πνίξουν τη Βρετανία, μέχρι τις λακούβες που υπάρχουν στους δρόμους ενώ στην Ελλάδα φτιάχνουν τη γέφυρα στο Ρίο-Αντίριο – που είπαν ο Φάρατζ και οι υπόλοιποι απίστευτοι τύποι του Leave στους βρετανούς ψηφοφόρους. Οι οποίοι ψηφοφόροι τα έχαψαν ευχαρίστως. Παίρνοντας στον λαιμό τους και τους υπόλοιπους βρετανούς πολίτες.
Ποιος φταίει; Αυτός που λέει ψέματα ή αυτός που τον πιστεύει; Αυτός που σπεύδει να γεμίσει τον δημόσιο λόγο με δηλητήριο, ή αυτός που το αναζητεί ως υποκατάστατο μιας δύσκολης αλήθειας – διότι η αλήθεια δεν είναι ποτέ εύκολη. Το αιώνιο ερώτημα που αθωώνει τον ψεύτη εξαιτίας της αφέλειας και ανασφάλειας του εξαπατημένου, ένα είδος συμψηφισμού: αφού εσείς με πιστέψατε, φταίω εγώ που τα έλεγα;
Ναι, ο Φάρατζ φταίει! Αυτός είναι ο πρίγκιπας του Κακού. Ο φυσικός αυτουργός. Αυτός που προσφέρθηκε να διεγείρει τα πιο ποταπά ένστικτα ενός λαού, μιλώντας με τρομακτικές γενικεύσεις και τροφοδοτώντας σταθερά τη δημόσια σφαίρα με γελοία ψεύδη, τόσο γελοία που γίνονταν πιστευτά. Φταίνε λοιπόν και οι συνάδελφοί του πολιτικοί που αποδείχτηκαν λίγοι, δεν τον απομόνωσαν και δεν εξέθεσαν την ανεπάρκεια και απατεωνιά του, θεωρώντας τον από γραφικό έως ακίνδυνο και τώρα είναι πολύ αργά. Δεν είναι αθώοι του αίματος και αυτοί: είναι μέρος της δουλειάς ενός πολιτικού να αποκαλύπτει εγκαίρως και αποτελεσματικά τους απατεώνες δίπλα του.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη εκδοχή. Ο ίδιος να έπεσε θύμα των ψεμάτων του. Να ισχύει ό,τι συνέβη και στην Ελλάδα, που οι πολιτικοί τα τελευταία χρόνια λένε και καμιά κουβέντα παραπάνω να περάσει η ώρα, σαν το γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό που έλεγε ότι θα πηδήξει το λιοντάρι. Να μην πίστευε ο Φάρατζ ότι οι Βρετανοί θα τα χάψουν τόσο, να ήλπιζε στην επικράτηση της λογικής και του Remain, στοχεύοντας απλά να εδραιώσει έναν αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο σε μια Βρετανία εντός ΕΕ και να συνεχίσει να αμοίβεται πλουσιοπάροχα ως ευρωβουλευτής. Τώρα πρέπει να υλοποιήσει τα ψέματα που αράδιασε. Ας πρόσεχε. Ας πρόσεχαν. Κι ας προσέχαμε…
Πάνος Παπαδόπουλος-protagon.gr