Μαρινόπουλος, όπως λέμε ίλιγγος

Στον δρόμο κυκλοφορούν ζωντανοί - νεκροί. Ο Μαρινόπουλος είναι μόνο ένας από αυτούς. Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες. Άλλος μικρότερος και άλλος μεγαλύτερος. Η κρίση μόλις έχει αρχίσει να δείχνει τα κοφτερά της δόντια. Χιλιάδες άνεργοι πρόκειται να προστεθούν σε αυτήν τη θλιβερή αλυσίδα των απελπισμένων. Ποιος νοιάζεται, αλήθεια, γι' αυτούς;

Οι 13.000 εργαζόμενοι του Μαρινόπουλου είναι ένα τρομαχτικό μέγεθος από μόνο του. Αλλά αυτό που έρχεται από πίσω είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό. Μιλάμε για την ραχοκοκαλιά του ελληνικού παραγωγικού ιστού ή εν πάση περιπτώσει εκείνου που απέμεινε. Εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις περιλαμβάνονται στους προμηθευτές της μεγάλης αλυσίδας και οι οποίοι βρίσκονται σήμερα με την πλάτη στον τοίχο. Κυριολεκτικά μιλάμε!

Όποια ρύθμιση κι αν

προκύψει (κι εφόσον προκύψει) θα αφήσει έτσι ή αλλιώς μία μεγάλη ή μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που θα αφορά τις υποχρεώσεις της αλυσίδας προς τους προμηθευτές της. Να το πούμε με όσο πιο απλά λόγια γίνεται: Ένα μεγάλο μέρος της ζημιάς του Μαρινόπουλου θα κληθούν να το πληρώσουν οι προμηθευτές. Και ναι μεν οι πολυεθνικές δεν θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ, αλλά οι ελληνικές επιχειρήσεις θα κινδυνεύσουν μέχρι και με λουκέτο.

Πρόκειται για μία αλυσιδωτή αντίδραση, για ένα πραγματικό τσουνάμι που θα πλήξει όλες εκείνες τις επιχειρήσεις που εξακολουθούν να είναι όρθιες έπειτα από επτά χρόνια κρίσης και αιματηρών προσπαθειών. Δεν ξέρουμε πόσες από τις 13.000 θέσεις εργασίας του Μαρινόπουλου μπορούν να σωθούν. Υπάρχουν όμως μερικές ακόμη χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν και για τις οποίες δεν θα γραφτεί στις εφημερίδες ούτε μονόστηλο.

Ο Μαρινόπουλος είναι ένα ακόμη δείγμα της στρεβλής ανάπτυξης των προηγούμενων ετών. Οι ελληνικές βιομηχανίες που θα πληγούν, όμως, δεν είναι θύματα των επιλογών τους. Δεν θέλησαν να βρεθούν σε δυσχερή θέση. Δεν ήταν επιλογή τους να πληρώνονται σε έξι ή οκτώ μήνες, την ίδια ώρα που το σούπερ μάρκετ πληρώνεται τοις μετρητοίς. Αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν ένα παράλογο τρόπο λειτουργίας, επειδή ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ανέχτηκε την στρεβλή ανάπτυξη. Ανέχτηκε το σύστημα των πιστώσεων στην αγορά, τις μεταχρονολογημένες επιταγές. Ανέχτηκε το γεγονός να είναι μία ολόκληρη χώρα όμηρος των καλών ή των κακών εμπορικών πράξεων ορισμένων επιχειρηματικών κύκλων.

Το μέγεθος της καταστροφής από την πτώση της μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ είναι τρομακτικό. Ακόμη και κάτω από το πιο ευνοϊκό σενάριο, δεν πρόκειται να κρατηθούν όλες οι θέσεις εργασίας και δεν πρόκειται να πληρωθούν όλα τα οφειλόμενα. Ήταν το τελευταίο που χρειαζότανε σήμερα η δοκιμαζόμενη ελληνική Οικονομία. Αλλά δεν είναι και το τελευταίο που θα συμβεί. Έχουμε πολλούς ακόμη σκελετούς στο ντουλάπι μας. Από την ώρα που άνοιξε η ντουλάπα και άρχισαν αυτοί να εμφανίζονται, θα πρέπει να περιμένουμε τα πάντα. Ή αλλιώς, βρισκόμαστε στην πιο οδυνηρή φάση της κρίσης. Σε εκείνη που έχουμε τελειώσει με όλα και έρχεται ο λογαριασμός…

Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr