Ναός της Δημοκρατίας ή χαμαιτυπείο;

Ανέκαθεν η Βουλή ήταν χώρος εντάσεων. Η πολιτική εξάπτει τα πάθη και συχνά εκδηλώνονται με υψηλούς τόνους. Δεν είναι κακό. Και δεν είναι μόνο ελληνικό.
Απλώς θα περίμενε κανείς ότι επειδή Γ’ Ελληνική Δημοκρατία γεννήθηκε πάνω στη στάχτη των κολονέλων, που χρησιμοποίησαν και τους θυελλώδεις καυγάδες στην προδικτατορική Βουλή για να επέμβουν, θα φύσαγε και το γιαούρτι.
Η αλήθεια είναι ότι μετά τη Μεταπολίτευση για πολλά χρόνια η πολιτική ένταση στην Ολομέλεια της Βουλής είχε πολιτικό χαρακτήρα- αν εξαιρεθεί ακρότητα του βουλευτή Καλογιάννη με την απαγωγή της κάλπης του 1985 και κάποια επιμέρους περιστατικά.
Κατά τα λοιπά ακόμη και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις περιείχαν πολιτικούς χαρακτηρισμούς, όσο βαρείς και αν ήταν ενίοτε.
Σε συνδυασμό με τους εξαίρετους ρήτορες που
ανέβαιναν στο βήμα και τις μεγάλες κοινοβουλευτικές προσωπικότητες που κυριαρχούσαν η ένταση από ορισμένους μπορούσε να γίνει ανεκτή.
Σήμερα αν εξαιρεθεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Αλέξης Τσίπρας και λίγοι ακόμη, οι βουλευτές απαγγέλλουν κείμενα που τους έχουν γράψει άλλοι. Οι ίδιοι δεν μπορούν να τα γράψουν και καμιά φορά ούτε και να τα διαβάσουν.
Η ένδεια σπουδαίων κοινοβουλευτικών ευνοεί του εμφάνιση του βουλευτή που είναι μάγκας, αμαθής, αθυρόστομος και ανάγωγος. Ποιος ναός της Δημοκρατίας;
Το κλίμα άρχισε να χαλάει μετά το 2012 με ορισμένους Συριζαίους πρώτους διδάξαντες. Η παρουσία της Χρυσής Αυγής εγκατέστησε μονίμως την τοξικότητα του νεοναζισμού και την υποκουλτούρα των καταγωγίων σε έναν αριθμό κοινοβουλευτικών εδράνων.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό θα είχε αντανακλαστική ωφέλεια στη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Οι βουλευτές του δημοκρατικού τόξου θα προστάτευσαν το ύφος και το ήθος του κοινοβουλευτικού. Ατυχώς συμβαίνει το αντίθετο.
Τους χυδαιολόγους χρυσαυγίτες συναγωνίζονται βουλευτές και άλλων κομμάτων πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν Δ των ΑΝΕΛ. Ανάμεσα σε αυτά τα κόμματα υπάρχουν φυσιογνωμίες ξένες προς την κοινοβουλευτική τάξη και συχνά χρησιμοποιούν λεξιλόγιο ευτελισμού της.
Το πρόσφατο περιστατικό που πυροδότησε ο αστικής αγωγής Τσακαλώτος, με το άνοστο χιούμορ κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη – ισάξιο της ελεεινότητας του Καμμένου κατά της Φώφης Γεννηματά- και συνεχίστηκε με ανταλλαγή γαλλικών και κοσμητικών επιθέτων εκατέρωθεν, έδειξε ότι πολλοί βουλευτές – και υπουργοί- δεν έχουν συναίσθηση του χώρου και τη ιδιότητας τους.
Δεν ήταν το πρώτο περιστατικό και δεν θα είναι και το τελευταίο. Η Βουλή διαρκώς υποβαθμίζεται και μετατρέπεται σε πεζοδρόμιο ή δίνει εικόνα χαμαιτυπείου. Συγκεκριμένα πρόσωπα πολιτεύονται με νοοτροπία της παλιάς Τρούμπας χωρίς ποτέ κανείς από τα κόμματα τους να τους συνετίσει.
Θα τολμούσε βουλευτής του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή του Ανδρέα Παπανδρέου όχι μόνο να χρησιμοποιείται τέτοιες εκφράσεις, αλλά και να εμπλακεί σε αντιδικία αυτού του επιπέδου- παρουσία τους τουλάχιστον; Γιάννης Αλευράς αυτούς τους «διαλόγους»;
Οι φραστικές ακρότητες διευκολύνονται από το γενικότερο κλίμα χαβαλέ, συνεχών διακοπών και θορύβων που χαρακτηρίζει την άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου και την παράγωγη νομοθετικού έργου τα τελευταία χρόνια.
Το προεδρείο ενίοτε αντί να επιβάλει την τάξη εφαρμόζοντας τον Κανονισμό αποδέχεται τις παρατροπές, όταν δεν τις προκαλεί κιόλας. Με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τη Ζωή Κωνσταντοπουλου και την Τασία Χριστοδουλοπουλου, η θητεία των οποίων συνιστά όνειδος στη διεύθυνση των εργασιών της Βουλής.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Τα κόμματα επιλέγουν ανυπόληπτα πρόσωπα για τα ψηφοδέλτιά τους, οι ψηφοφόροι τα στέλνουν στη Βουλή και η Βουλή τα ανέχεται. Η εναλλαγή της εικόνας με τα άδεια έδρανα ενός Κοινοβουλίου που κάνει πως νομοθετεί -με τρεις βουλευτές παρόντες- με την εικόνα του Κοινοβουλίου που ανταλλάσσει χυδαιολογίες, καταλύει κάθε έννοια δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.
Εκεί που κάθονταν κάποτε έξοχοι κοινοβουλευτικοί άνδρες και γυναίκες κάθονται σήμερα, ημιμαθείς, σούργελα, ακόμη και νταήδες. Η τηλεοπτική τους επιβράβευση μετατρέπει τις εκτροπές σε στυλ και η απουσία καλών παραδειγμάτων τους καθιστά κυρίαρχους.
Η κατάργηση του ενδυματολογικού κώδικά έφερε της Βουλή στα μέτρα του και τους επέτρεψε να επιβάλουν τον τρόπο με τον οποίο συνδυαλεγονται στα γήπεδα, στις παρέες και στα σπίτια τους.Όταν μπορεί να ανεβαίνει στο βήμα σαν «φρικιό» θα μιλάει και σαν χούλιγκαν.
Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Οι βουλευτές της διπλανής εξέδρας δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από ό,τι συμβαίνει στον ανοιχτό κοινωνικό χώρο με τις επιθετικές συμπεριφορές με την παραμικρής αφορμή ή και χωρίς αφορμή.
Προφανώς οι Έλληνες έχουν τη Βουλή του τους αξίζει. Αυτοί την επιλέγουν άλλωστε.
 Tου Γιώργου Λακόπουλου-http://www.lykavitos.gr/