Η Μπέτυ Μπαζιάνα και οι αμερικανιές

Λέει για αμερικανιές αυτή που έχει κάνει το όνομά της Μπέτυ και στέλνει το παιδί της στο σχολείο Hill… Αυτός είναι ο κεντρικός πυρήνας των δεκάδων σχολίων που εισέπραξε η Περιστέρα Μπαζιάνα, επειδή σε πρόσφατη συνέντευξή της είπε: «Ο τίτλος Πρώτη Κυρία είναι αμερικανιά. Δεν τον υιοθετώ». Και μετά άρχισε να το εξηγεί, κάνοντάς το χειρότερο: «Είμαι σύντροφος ενός ανθρώπου που ανέλαβε για κάποιο χρονικό διάστημα την ευθύνη της χώρας». Και το αποτελείωσε, με το: «Aλλωστε, ο Αλέξης δε συστήθηκε στους πολίτες της χώρας ζητώντας την ψήφο τους, λέγοντας να η γυναίκα μου, να η οικογένειά μου, να τα παιδιά μου».
Πώς να μην ξεσαλώσουν οι χρήστες του τουίτερ και οι σατιρικοί όταν διαβάζουν τέτοιες δηλώσεις; Πώς να μην κάνουν ειρωνικά σχόλια και αστεία; Τέτοιου είδους δηλώσεις ακούγονται όπως ένα ξεκούρδιστο όργανο σε ορχήστρα. Είναι τόσο ξέμπαρκες, τόσο
ανοίκειες με το περιβάλλον μας το οποίο είναι σε μεγάλο βαθμό μια αμερικανιά. Απ’ όπου κι αν τον πιάσεις, ο δυτικός πολιτισμός στον οποίο ανήκουμε, ή τουλάχιστον θέλουμε να ανήκουμε, είναι εμποτισμένος με αμερικανιές και άλλα ξενόφερτα στοιχεία: ρούχα, τρόφιμα, σειρές, μουσικές, ονόματα, τα πάντα όλα αποτελούν, ή είναι εμπνευσμένα, από μόδες και τάσεις που μας έρχονται απέξω.

Είναι μια παγκόσμια γλώσσα την οποία μιλάμε πια όλοι, τουλάχιστον οι δυτικοί. Το να μη θες εσύ να τη μιλήσεις, στην τελική, είναι και πρόβλημα. Ολος ο κόσμος δηλαδή σε αποκαλεί, στην κοινή αυτή γλώσσα, Πρώτη Κυρία, κι εσύ το απορρίπτεις σαν αμερικανιά. Εσύ θες να λέγεσαι σύντροφος Πρωθυπουργού. Μας δυσκολεύεις χωρίς λόγο. Και αρνείσαι να συμβαδίσεις και με την εποχή σου.
Πώς να το κάνουμε δηλαδή, έτσι πάει το πράγμα. Εισάγουμε συνεχώς πράγματα απ’ την άλλη πλευρά της υφηλίου (και όχι μόνο) και τα υιοθετούμε, προσαρμόζοντάς τα στη δική μας πραγματικότητα. Είναι μάταιο να προσπαθούμε να το σταματήσουμε και είναι τουλάχιστον κλισέ έως και γραφικό να το σχολιάζουμε σαν να είναι έξωθεν απειλή ή ανεπιθύμητη εισβολή ή αμερικανιά ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Και συγγνώμη που θα το πω, αλλά δηλώσεις τύπου: «Πρώτη Κυρία ίσον αμερικανιά, δεν το υιοθετώ», εμένα προσωπικά μου βγάζουν και μια δηθενιά. Είναι σαν να τα λες επί τούτου για να μας δείξεις πόσο αριστερός είσαι σε ένα, εντελώς πια ξεπερασμένο για την εποχή, αριστερόμετρο. Το οποίο μετράει την αριστεροσύνη κάπως έτσι:
Στο 0 της κλίμακας λέγομαι Πρώτη Κυρία και ντύνομαι και μιλάω όπως η Μισέλ Ομπάμα = καθόλου αριστερή.
Στο 5 της κλίμακας τα απορρίπτω αυτά σαν αμερικανιές και θέλω να λέγομαι απλώς σύζυγος πρωθυπουργού= αρκετά αριστερή.
Στο 10 της κλίμακας βγαίνω στους δρόμους και φωνάζω: Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι! = πολύ αριστερή
ΥΓ: Πάλι καλά που δεν ήρθε στην Ελλάδα η Μισέλ μαζί με τον Ομπάμα. Φαντάζεσαι συζήτηση που μπορεί να άνοιγαν στο επίσημο δείπνο;
-Ωστε εσύ Μπέτυ μου είσαι η Πρώτη Κυρία της Ελλάδας..
-Δεν θέλω να λέγομαι Πρώτη Κυρία Μισέλ μου..
-Τι εννοείς;..
Λίλα Σταμπούλογλου-protagon.gr