Ο ΣΥΡΙΖΑ ταύτισε τον εαυτό του με το Απόλυτο Δίκιο. Αλλοιώνοντας όλες τις φιλοσοφικές έννοιες περί Ηθικής, ταύτισε την πολιτική στάση του στο Δημόσιο Βίο με την Απόλυτη Ηθική.
Κι αλλού πουθενά δεν θα μπορούσε να καταλήξει αυτό, παρά σε ένα ιδεοληπτικό δόγμα, θρησκευτικού τύπου, για να μην πούμε μπαστουνοβλαχικού τύπου, όπως εκφράζεται κορυφαία από τον κ. Πολάκη.Έτσι όμως όπως συμβαίνει πάντα στα δόγματα, όποιου τύπου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να περιοριστεί στα κέρδη του μονισμού του. Δεν του φτάνει να βλέπει κυβερνητικό κόμμα τον εαυτό του. Έχει “ψυχική” ανάγκη για κάτι περισσότερο από την εξουσία: Θέλει την επιβεβαίωση της Ιστορίας. Όπως το παιδί χρειάζεται επιβεβαίωση από τον γονιό του για τον καλό βαθμό που του έβαλε ο δάσκαλος στο σχολείο…
Γι’ αυτό και σε κάθε πολίτη, πολιτικό ή δημοσιογράφο που δεν είναι φιλικός προς το δόγμα της ηγεσίας του, αποδίδει πεισματικά, φασαριόζικα, τους αίσχιστους χαρακτηρισμούς…
Ξεκίνησε με τις ρετσινιές “προδότες” και “γερμανοτσολιάδες”. Όταν έγινε κυβέρνηση κι εξελίχθηκε ο ίδιος σ’ αυτό που (χθες) έδειχνε με το δάχτυλο, άλλαξε τροπάρι, αλλά στον ίδιο πλάγιο ήχο ψέλνει τώρα τις εναλλακτικές ρετσινιές, για να στήσει όρθιο το νέο αφήγημα που έχει ανάγκη: Την διαπλοκή.
Η τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν ζει από την διαπλοκή, αλλ’ από το ατέλειωτο λακριντί για την διαπλοκή!
Αν του στερήσεις τη διαπλοκή, χάνεται. Τσαλαβουτά. Όπως έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του (και τσαλαβουτά τώρα) γιατί η πραγματικότητα του στέρησε το αντιμνημονιακό διακύβευμα που τον έφερε στην εξουσία.
Η αριστερά όμως έχει σπουδάσει την προπαγάνδα όσο κανείς άλλος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι διαφημιστές της χώρας εκπαιδεύτηκαν με την αριστερή σκέψη.
Μπορεί να μην ξέρει πώς παράγεται το χρήμα, ξέρει όμως να το μοιράζει όταν το βρίσκει έτοιμο, καλύτερα ωστόσο κι απ’ αυτό ξέρει ν’ αλλάζει τους κανόνες της “καμπάνιας”. Όταν περνά η μπογιά ενός σοφιστικού παρασκευάσματος, εφευρίσκει αμέσως άλλο.
Στις προηγούμενες εκλογές ο αγώνας ήταν κατά των μνημονίων. Τώρα που αυτά έγιναν η δική τους κυβερνητική πραγματικότητα, βρήκαν νέο σόφισμα: Την διαπλοκή. Της έδωσαν σχήμα και μορφή με τις τηλεοπτικές άδειες.
Στις εκλογές που έρχονται, θα δούμε μπροστά μας έναν ΣΥΡΙΖΑ να ξιφουλκεί εναντίον της διαπλοκής. Που τάχα έχει με το μέρος της ακόμα και το ΣτΕ.
Αλλά δεν θα διαφέρει ο “αγώνας” του από εκείνον που έκαμε κατά των μνημονίων.
Αυτό βέβαια το γνωρίζει καλά η παρέα του Τσίπρα. Γνωρίζουν όμως εξ ίσου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αντίπαλο. Το παραμύθι θέλει δράκο, αλλιώς είναι μάπα. Δεν του φτάνει να έχει έναν πολιτικό αντίπαλο, έχει ανάγκη να του αποδίδει κάτι μοχθηρό, ιοβόλο.
Πριν από τις εκλογές του 2005 μας “έφαγε τ’ αυτιά”, έπεισε κάποια στιγμή την κοινωνία ότι αυτός, μόνο αυτός, είναι ο θεματοφύλακας του Δικαίου και της Ηθικής. Φυσικά και του πατριωτισμού. Αυτό πούλαγε την περίοδο 2012 – 2015. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα πούλαγε που δεν δίστασε να υιοθετήσει την εθνικιστική λογική, γοητεύοντας ακόμα και Μπαλτάκους και Πολύδωρες, μέχρι που έφτασε να συμμαχήσει κυβερνητικά μαζί τους, στο πρόσωπο του…. Καμμένου.
Οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, με όποια ένσταση και να είχαν σε όλα αυτά, πρόσωπα ή θεσμοί, πολίτες ή κόμματα, δημοσιογράφοι και ΜΜΕ ήταν προδότες, μερκελιστές και γερμονοτσολιάδες.
Τώρα, μόλις δύο χρόνια μετά, δεν είναι προδότες, ούτε μερκελιστές, ούτε γερμανοτσολιάδες! Είναι όμως υπηρέτες της διαπλοκής.
Αυτό είναι το νέο προεκλογικό (επειγόντως) εύρημα. Που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ως ο μοναδικός κάτοχος της αλήθειας. Θρησκευτικά, μεταφυσικά, ηλίθια, όπως και να το πεις, μέσα είσαι!
Οι άλλοι (πολίτες, πολιτικοί και κόμματα) λένε ψέματα στο λαό. Γιατί τώρα είναι (όλοι τους πάλι) όργανα της διαπλοκής.
Ότι η αλήθεια… αλλάζει κάθε δύο με τρία χρόνια, δεν απασχολεί καθόλου κανέναν πιστό του δόγματος.
Η ηγεσία που φιλοτεχνεί το σύνθημα και το βασικό στρατήγημα της προπαγάνδας, γνωρίζει ότι: Η μάζα ξεχνά, κινείται και σκέπτεται στη λογική του “δος ημίν σήμερον”…
Αν αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έλεγε ένα πολιτικό κόμμα, αλλά ο… γείτονας, θα παίρναμε τηλέφωνο στο Πρώτων Βοηθειών για να τον μαζέψουν οι ψυχίατροι.
Όταν όμως τα λέει ένα κόμμα, και μάλιστα το κόμμα που κυβερνά, τι άλλο μπορείς να κάνεις; Τα “λούζεσαι” και σωπαίνεις, υπομένοντας το θέατρο του παραλόγου.
Ή, μάλλον, διεκδικείς το δικαίωμα ελευθερίας του λόγου και – με τις εκλογές που θα γίνουν – περιμένεις, όχι να έρθει κάνας σωτήρας, αλλά.. μια αστική κανονικότητα ρε παιδάκι μου… για να θέσεις επιτέλους στον δημόσιο διάλογο αληθινά ζητήματα Δημοκρατίας, προπάντων δε, ζητήματα επιβίωσης του λαού. Ναι, και του έθνους.
Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος
http://thecaller.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.