Τους φτύνουν και λένε βρέχει...

Ζήσαμε αυτές τις μέρες την «επανάσταση των ποπολάρων» ενάντια στους ξένους δυνάστες και στους εγχώριους συνεργάτες τους. Αλλά αυτό το θαύμα κράτησε για λίγο κι εξαφανίσθηκε μέσα στις γραμμές της επιστολής του Ε.Τσακαλώτου προς τα μεγάλα αφεντικά.

Τουλάχιστον αυτήν την φορά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτίμησε σωστά τον συσχετισμό των δυνάμεων και δεν επανέλαβε τα λάθη του 2015. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Γιατί από κυνικούς και αδίστακτους ανθρώπους όλα να τα περιμένουμε.

Επιδιώκουν κάθε φορά να έχουν περισσότερες από μια, εναλλακτικές λύσεις, για να μην εγκλωβισθούν σε αδιέξοδο. Έτσι, έδωσαν το βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους, που το βάφτισαν 13^η σύνταξη, «πούλησαν μαγκιά» στους εταίρους και

κυρίως στον Σόιμπλε και περίμεναν να δουν τις αντιδράσεις. Αν το κουαρτέτο το προσπερνούσε το ζήτημα, θεωρώντας το επουσιώδες, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Θα ήταν μια σημαντική επικοινωνιακή νίκη με πολιτικές προεκτάσεις.

Τους ήρθε όμως δεξί ντιρέκτ στο πρόσωπο. Για να μην βγουν νοκ-άουτ πέταξαν λευκή πετσέτα. Υπέγραψαν ό,τι τους ζήτησαν αυτοί, που πριν από λίγες μέρες ειρωνεύονταν. Και μάλιστα το σχετικό κείμενο είχε ύφος που εξευτέλιζε όχι μόνον τον υπογράφοντα υπουργό, αλλά και τον πρωθυπουργό και συνακόλουθα όλον τον Ελληνικό λαό.

Και η περίφημη «αξιοπρέπεια» τι έγινε; Πού χάθηκε; Ας καταλάβουμε όλοι πως για τα μαρξιστικογενή κόμματα  οι αξίες-όπως τιμή,  ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια, κλπ- δεν έχουν μιαν  αυθυπόστατη ηθική διάσταση. Είναι απλώς όπλα για τον πολιτικό αγώνα, που χρησιμοποιούνται, έτσι ή αλλιώς, για τις ανάγκες του.

Αυτό που ο κοινός πολίτης θεωρεί ως αξία που καθοδηγεί την ενάρετη δράση του, για τους κάθε λογής μαρξιστές—σοβαρούς ή γελοίους—είναι ένα χρήσιμο πολιτικό εργαλείο στο οποίο δίνουν το νόημα που αυτοί θέλουν.

Συνεπώς, οι έννοιες «αξιοπρέπεια-αναξιοπρέπεια» βρίσκονται σε μια διαλεκτική σχέση—για να θυμηθώ και λίγο τον μαρξισμό—κατά την οποία η μια μετατρέπεται πολύ εύκολα στην άλλη. Και ο κόσμος που πιστεύει σε αξίες πώς αντιδρά; Δεν αισθάνεται εξαπατημένος; Φυσικά και αισθάνεται εξαπατημένος και αντιδρά, αποκόπτοντας τους δεσμούς του με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως φανερώνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ανάγει τον τακτικισμό σε στρατηγική, πιστεύει πως κερδίζοντας λίγο ακόμα πολιτικό χρόνο με αυτούς τους ελιγμούς, θα κρατηθεί μέσα στο παιχνίδι και θα εκμεταλλευθεί το γύρισμα της τύχης ή των συνθηκών. Αλλά όσο αυτοί οι παράγοντες δεν αλλάζουν, τόσο βυθίζεται στην ανυποληψία και γνωρίζει έναν διαρκή ευτελισμό.

Γιατί το βοήθημα προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, θα λησμονηθεί αμέσως, καθώς θα επικαλυφθεί από τα νέα μέτρα που θα ισχύσουν από την 1^η του νέου έτους. Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, επικοινωνιακά, προσπάθησε να αναδείξει τις φιλολαϊκές διαθέσεις του, να εγγράψει στο ενεργητικό του την, άνευ εγκρίσεως των εταίρων, μερική διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος, με αντίτιμο μιαν επιστολή το περιεχόμενο της οποίας ουδεμία αξία θα έχει, αν αυτός  επιλέξει να συγκρουσθεί μαζί τους.

Το εξευτελιστικό ύφος της, μείγμα υποτέλειας και δουλικότητας, δεν τους απασχολεί. Ανήκουν εκ πεποιθήσεως στην σχολή «τους φτύνουν και αυτοί λένε πως βρέχει».

Σ. Μουμτζής-liberal.gr