Απλά ανίδεοι ή… επικίνδυνοι;

Παρακολουθούμε όλο αυτό το διήμερο το μένος και τις λεκτικές ακρότητες του πρωθυπουργού Τσίπρα, υπουργών, αλλά και του Προέδρου της βουλής εναντίον του κυρίου Σόϊμπλε.
Σ΄ αυτήν την κυβέρνηση, δυστυχώς , τα λόγια είναι εύκολα και υπάρχει πλεόνασμα ιδιοφυών… «αναλυτών». Με τη γλώσσα να πηγαίνει ροδάνι αποφαίνονται επί παντός του επιστητού, περί ανέμων και υδάτων, εκτός φυσικά από τα ουσιώδη. Και ενώ δεν έχουν πρόβλημα να αερολογούν συνεχώς και για όλα, σπάνια σκέφτονται, βουτάνε δηλαδή τη γλώσσα  στο μυαλό τους.
Εντάξει, όλοι μας έχουμε αγανακτήσει κατά καιρούς με τη Γερμανία και κυρίως για τον τρόπο που χειρίζεται το ελληνικό ζήτημα. Ωστόσο, εκτός από το να την επικρίνουμε, πού και πού καλό είναι να διδασκόμαστε και κάτι από αυτή τη χώρα. Πρόκειται για μεγάλη χώρα και οι
μεγάλες χώρες δεν γίνονται τυχαία, ούτε με… μέσον.
Τι μας εντυπώθηκε – και μας έμεινε – από τους τελευταίους χειρισμούς του κύριου Τσίπρα για να κλείσει κατά πως θέλουμε η αξιολόγηση; Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα που θα μπορούσε να προκύψει προφανώς δεν είναι η στάση που θα κρατήσει η Γερμανία μετά τις εκλογές της απέναντι στην Ελλάδα. Αυτά είναι προαποφασισμένα.
Οι Γερμανοί ασκούν ενιαία εθνική πολιτική. Δεν εμφιλοχωρούν εκεί κομματικές, ή άλλες σκοπιμότητες. Το ξεκαθάρισε η Μέρκελ στον πρωθυπουργό μας προ ημερών, όταν περίπου του είπε πως όταν χτυπάει τον Σόϊμπλε είναι σα να χτυπάει την ίδια. Αυτό ακριβώς θα του έλεγε κι οποιοσδήποτε άλλος κομματικός Αρχηγός της Γερμανίας.
Το σοβαρό που προκύπτει , το μεγάλο λοιπόν μάθημα – για να επανέλθουμε – δεν είναι άλλο από το ότι η συμπεριφορά των Γερμανών , ο πολιτικός τους λόγος, οι διαφωνίες τους και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν –  δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί – τα προβλήματα σε σχέση με το συμφέρον της πατρίδας τους – και όχι του κόμματός τους – είναι Ενιαία.
Ε – νι-  αί – α!  Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοήσουμε πέραν κάθε τι άλλου προφανούς το γιατί ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνηση του λειτουργούν, στην καλύτερη περίπτωση … βλακωδώς, στην χειρότερη επικινδύνως για την χώρα!
ΥΓ: Επειδή πολλά λέγονται περί «ψυχής» και «προόδου»: Θα μπορούσε ο κύριος Τσίπρας στην κυβέρνηση του να έχει αντιπρόεδρο κυβέρνησης Βιετναμέζο, υπουργό Οικονομικών έναν ανάπηρο και έναν – δηλωμένο – ομοφυλόφιλο υπουργό Εξωτερικών;
Θα του το επέτρεπε ο κολλητός του Καμμένος;
Στις λεπτομέρειες κρύβεται, εκτός από τον διάβολο, κι η διαβολική αλήθεια – αυτή που ο εύκολος λαϊκισμός αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Αλίκη Χατζή- http://thecaller.gr/