Οι αποδοκιμασίες κατά του Α. Τσίπρα

Προχθές ο πρωθυπουργός αποδοκιμάστηκε από τους θεατές του έργου «Ομπίντα» του Γ. Κοτανίδη, στο ίδρυμα Μ. Κακογιάννη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το κοινό ήταν αριστερής τοποθετήσεως και ακούστηκε το σύνθημα εναντίον του, «εξορία στην Σιβηρία». Χθες, ο Α. Τσίπρας αποδοκιμάστηκε στη Θεσσαλονίκη από τους εργαζόμενους στον ΟΛΘ, που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού.

Μπροστά σε αυτή την ομοβροντία αποδοκιμασιών, τίθεται το ερώτημα: Επιτρέπεται ο φιλελεύθερος πολίτης να συμμετέχει σε αυτές; Μπορεί να τις επιδοκιμάζει και να επιχαίρει; Νομίζω, πως στάση για λόγους αρχής δεν υπάρχει. Ο φιλελεύθερος πολίτης, κατά τεκμήριο, συμπεριφέρεται με μετριοπάθεια και με οδηγό των πράξεων του την λογική και όχι το θυμικό.

Όμως, σε ακραίες περιπτώσεις εξαπάτησης και εμπαιγμού, είναι φυσιολογικό να

αντιδράσει πέραν των επιτρεπτών, από την πολιτική ιδιοσυγκρασία του, ορίων. Να αποδοκιμάσει. Να διαμαρτυρηθεί έντονα δημοσίως, εναντίον των πολιτικών που τον εξαπάτησαν. Βέβαια αν ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία, ελάχιστα παραδείγματα υπάρχουν ακραίας συμπεριφοράς από άτομα που κινούνται στο φιλελεύθερο χώρο. Τις συντριπτικά περισσότερες φορές η διαμαρτυρία δεν παίρνει την μορφή της, πρόσωπο με πρόσωπο, αντιπαράθεσης, αλλά της κριτικής με γραπτό ή προφορικό λόγο σε έντυπα, ιστοσελίδες και fora.

Μπορούμε να επιχαίρουμε για τις αποδοκιμασίες στις οποίες προβαίνουν πολίτες άλλων πολιτικών χώρων, όπως χθες και προχθές; Η άποψη μου είναι πως διαπράττουμε πολιτικό λάθος αν επικροτούμε παρόμοιες ενέργειες. Τον Α. Τσίπρα τον αποδοκίμασαν άνθρωποι που προέρχονται από την παραδοσιακή Αριστερά και εργαζόμενοι που αντιτίθενται στην ιδιωτικοποίηση κρατικού οργανισμού.

Δηλαδή, άτομα που ιδεολογικά βρίσκονται στον αντίποδα της φιλελεύθερης ιδεολογίας, που την θεωρούν εχθρό και πηγή όλων των δεινών. Όσοι αποδοκιμάζουν τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του αποκαλώντας τους «προδότες», θεωρούν πως αυτοί πρόδωσαν τον αντιμνημονιακό λόγο τους και την υπόσχεση πως θα καταργήσουν το μνημόνιο «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Είναι αυτοί που πιστεύουν ακόμα πως υπάρχει άλλη μαγική οδός, πέραν της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Όσο ανθρώπινο είναι να επιχαίρει ο φιλελεύθερος πολίτης για τις αποδοκιμασίες κατά του Α. Τσίπρα γιατί πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα, άλλο τόσο είναι λανθασμένη αυτή η συναισθηματική αντίδραση, όταν εξετάζουμε την πολιτική προέλευση των αγανακτισμένων. Αυτούς τους πολίτες που σήμερα αποκαλούν τον πρωθυπουργό προδότη, θα τους βρούμε αύριο και πάλι στους δρόμους να διαδηλώνουν εναντίον μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης.

Θεμιτό είναι να φθείρεται ο ΣΥΡΙΖΑ -και αυτές οι αποδοκιμασίες όντως τον φθείρουν- αλλά καλόν είναι να εξετάζουμε προς τα που κατευθύνεται αυτή η φθορά του. Πάντα να προσέχουμε το ισοζύγιο ευρωπαϊκών – αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, σε ποιο σημείο ισορροπεί. Και παρά το σημαντικό δημοσκοπικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας ο γενικότερος συσχετισμός δεν είναι ενθαρρυντικός.

Νομίζω, πως πρέπει να αντιληφθούμε πως η περίοδος 2011-2016 προκάλεσε έναν τεκτονικό σεισμό, μεγάλης εντάσεως, στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Οι πεποιθήσεις και οι συμπεριφορές αυτής της περιόδου σε τίποτα δεν μοιάζουν και δεν θα μοιάσουν με αυτές του 2008-2009. Μιλούμε πλέον για μιαν άλλη χώρα. Αυτό πολύ απλά σημαίνει, πως το 42% ή το 45% δεν μπορεί να κυβερνήσει και να επιβληθεί στο 55% ή στο 58% του Ελληνικού λαού, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της κοινωνικής πόλωσης.

Γι' αυτό ακριβώς, πάντα προσέχω ποιοι αποδοκιμάζουν και με ποια συνθήματα.

Σ. Μουμτζής-liberal.gr