Σαν τη «γρίπη» ή το «κακό σπυρί»…

Έτσι που έχουμε απορροφηθεί με τα δικά μας, μη ξεχνάμε και τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο…
Άλλωστε οι διεθνείς εξελίξεις – ιδιαίτερα στην Ευρώπη – μας αφορούν άμεσα. Χώρια που υπάρχει και ελληνική «ανάμιξη» που αντανακλά πάνω μας - κι όχι «για καλό»…
Ας δούμε ένα πανόραμα της ελληνικής παράνοιας στις διεθνείς διαστάσεις της πλέον...
--Λίγες μέρες πριν από τον πρώτο γύρο των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών, ο Υποψήφιος της άκρας Αριστεράς εκεί, ο Μελανσόν (με τη στήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας), έκανε μιαν ιδιαίτερα «χονδροειδή» και πρωτοφανώς προσβλητική δήλωση: και σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα και σε βάρος της Ελλάδος.
--Εγώ δεν είμαι Τσίπρας, διακήρυξε, να δέχομαι να με πιέζουν επί 17 ώρες στις Βρυξέλλες. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ! Εγώ εκπροσωπώ τη Γαλλία…
Μ’ άλλα λόγια, αυτός ο τεράστιος «φωστήρας» της Αριστεράς, μας είπε πως η Ελλάδα είναι «δευτεροκλασάτη» και ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της ένας …«κακομοίρης». Που δέχεται να του κάνουν τη «μούρη κρέας»…

Κανένας ευρωπαίος ηγέτης ως τώρα, σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, δεν ξεστόμισε τόσο απαξιωτικές κουβέντες για την Ελλάδα. Είπαν διάφοροι, διάφορα κατά καιρούς, πάνω στην ένταση της διαπραγμάτευσης. Αλλά τέτοιες «ρουκέτες» ποτέ! Και μάλιστα στα καλά καθούμενα, δηλαδή απρόκλητα…
Θα περίμενε κανείς την ελληνική κυβέρνηση να δείξει τη δυσφορία της, τον ίδιο το Τσίπρα, να σχολιάσει περιφρονητικά - αν μη τι άλλο – αυτή την απεχθή και ελαφρώς… «ρατσιστική» επίδειξη γαλλικής «μεγαλομανίας»…
Όμως, τίποτε από αυτά δεν έγινε…
Το ακριβώς αντίθετο:
--Μετά από λίγα 24ωρα ο Τσίπρας ανήγγειλε ότι στηρίζει… τον Μελανσόν!
Και μάλιστα, την ώρα που οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές - στους οποίους διακαώς θέλει να συμμετάσχει ο Αλέξης - στήριζαν φανερά τον άλλο υποψήφιο, τον «κεντρώο» κ. Μακρόν…
Τι «μήνυμα» έδωσε ο Τσίπρας, διεθνώς;
Ότι η επίσημη Ελλάδα στηρίζει αυτούς που τη φτύνουν!
Και η κυβέρνηση Τσίπρα βλέπει να τη φτύνουν και παριστάνει πως… βρέχει!
Και να πω ότι στήριξε τουλάχιστον κανένα «τεφαρίκι»;
Κανένα πολιτικό «μεγάλου διαμετρήματος», ας πούμε;
Τίποτε! Μάπα το καρπούζι…
--Μόλις τέλειωσε ο πρώτος γύρος των εκλογών – με τον Μακρόν και την κα. Λεπέν να πηγαίνουν στο β΄ γύρο - όλα τα υπόλοιπα κόμματα, έσπευσαν να στηρίξουν από τώρα τον Μακρόν!
Όλοι; Όχι ακριβώς…
Υπήρξε κάποιος προεδρικός υποψήφιος, που ΔΕΝ στήριξε τον Μακρόν, ζητώντας από τους ψηφοφόρους του (το 19,4% του εκλογικού σώματος) να «ψηφίσουν κατά συνείδηση»!
Κάνοντας δηλαδή, ένα αναπάντεχο δώρο στην «ακροδεξιά» κα. Λεπέν...
Ποιος έδωσε ώθηση στην «καταδικασμένη» ως τότε υποψηφιότητα της κας. Λεπέν; Σωστά το μαντέψατε:
Ο «πολύς» Αριστερός – και «εκλεκτός» του Τσίπρα – κ. Μελανσόν!
Το ίδιο το ΚΚΓαλλίας (που είχε στηρίξει τον Μελανσόν) τάχθηκε κι εκείνο υπέρ του Κεντρώου Μακρόν για το δεύτερο γύρο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να στηρίξει κι αυτός τον Μακρόν…
Αλλά ο «εκλεκτός» τους ως εκείνη τη στιγμή, ο κ. Μελανσόν, έκλεισε το μάτι στην «ακροδεξιά» κα. Λεπέν!
Η παράνοια της Αριστεράς σε όλο το «μεγαλείο» της…
(Εντός και εκτός ελληνικών συνόρων πια!)
Έτσι ο Τσίπρας κατάφερε μέσα σε λίγα 24ωρα, να δυσαρεστήσει τους πάντες!
Να δυσαρεστήσει τους Έλληνες που τον είδαν να στηρίζει ανοικτά τον «υβριστή» της χώρας τους…
Να δυσαρεστήσει κι αρκετούς «δικούς του», που τον είδαν να στηρίζει τον «υβριστή» του αρχηγού τους…
Να δυσαρεστήσει τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, που τον είδαν να στηρίζει τον αντίπαλο του δικού τους υποψηφίου στον πρώτο γύρο!
Θα μπορούσε ο Αλέξης να μην έχει στηρίξει κανένα ανοικτά.
Και να έχει γλιτώσει όλα αυτά τα ρεζιλίκια.
Αλλά όχι! Δεν μπορούσε να βλέπει την… κα Ζωή, να έχει «κολλητηλίκια» με τον αλλοπρόσαλλο πλην «ανερχόμενο» κ. Μελανσόν, και ο ίδιος να μένει στην «απ’ έξω»…
Τα ανακλαστικά των αριστερών «γκρουπούσκουλων» (που πάντα διψάνε για διεθνή «αριστερή καταξίωση») επικράτησαν του εθνικού συμφέροντος!
Και πήγε και ταυτίστηκε με τον… Καραγκιόζη (εκ Γαλλίας).
Που σήμερα κάνει πολλούς ευρωπαίους αριστερούς να ντρέπονται με τα καμώματά του…
Κι αυτό είναι το βαθύτερο πρόβλημά του Τσίπρα:
Παραμένει ένας περιθωριακός «μπαχαλάκιας» που ήλθε στο προσκήνιο ως αμετροεπής «σαματατζής», και δεν κατάφερε να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο.
Δεν κατάφερε να γίνει «εθνικός ηγέτης» για τη χώρα του.
Δεν κατάφερε να γίνει «πολιτικός ηγέτης» ευρωπαϊκού διαμετρήματος…
Ήλθε μπαχαλάκιας και παρέμεινε μπαχαλάκιας!
Και έτσι τον αντιμετωπίζουν…
Σαν ένα περιστατικό εποχιακής… «γρίπης». Που είναι δυσάρεστη άμα την «κολλήσεις», ενίοτε είναι και επικίνδυνη (αν είσαι «ευάλωτος» οργανισμός), αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις κάνει τον «κύκλο» της και φεύγει.
Ή σαν ένα… «κακό σπυρί», που το υπομένεις μέχρι να περάσει…
Ή κάποια στιγμή πας στο γιατρό, σου το «ανοίγει», στο καθαρίζει, στο καυτηριάζει και σου δίνει και αντιβίωση…
Δεν κατάφερε, λοιπόν, ο Τσίπρας να «ωριμάσει» ή να εξελιχθεί ή να ανέβει κάποια σκαλοπάτια σε πολιτικό «στάτους».
Στη μέχρι τώρα θητεία του απλώς… δικαίωσε τις θέσεις του Σόϊμπλε!
Η Ελλάδα μπορεί να πιάνει υψηλά πλεονάσματα!
Αυτό έλεγε πάντα ο Σόϊμλε…
Αυτό του «επιβεβαίωσε» ο Τσίπρας τώρα!
Έπιασε «πέτσινα» πλεονάσματα προσφέροντας έτσι πολύτιμα… προσχήματα και ισχυρά επιχειρήματα σε όσους ΔΕΝ θέλουν να μας δώσουν τώρα κάτι χειροπιαστό σε «ανακούφιση χρέους».
Αλλά μέχρις εκεί…
Το οποίο, χρέος μας ήταν βιώσιμο κι εκείνος το κατέστησε ΜΗ βιώσιμο, με την τραγική «διαπραγμάτευσή» του, το 2015 και την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου…
Και τώρα του λένε:
--«Μπράβο που τα κατάφερες να… μη χρειάζεστε ανακούφιση χρέους!
Αλλά μέχρις εκεί…
Μεταρρυθμίσεις δεν κάνει, ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορεί να προωθήσει, καθήλωσε τη χώρα στην ύφεση (από την οποία είχαμε ήδη βγει το 2014), δεν πήρε ποσοτική χαλάρωση από τον Ντράγκι (που την είχαμε «βέβαιη» από το Φεβρουάριο του 2015), ως εκ τούτου δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές μέχρι τον Ιούνιο του 2018, όταν τελειώνει το Τρίτο Μνημόνιο και μάλλον πάμε για νέα «επέκταση» των μνημονίων…
Συνεχίζει και το ντελίριο των ψεμάτων μέσα στην Ελλάδα:
Ότι ο Σαμαράς, λέει, του παρέδωσε «άδεια ταμεία»! Βέβαια αυτά του τα έχουν διαψεύσει επανειλημμένως και όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Ακόμα κι εκείνοι που τον «παινεύουν» τώρα.
(Έστω και προσωρινά…)
Ξέχασε ο καϋμένος ο Τσίπρας, πως ο Σαμαράς πλήρωνε τα «φέσια» του κράτους στον ιδιωτικό τομέα. Κι όταν έφυγε ο Σαμαράς είχε μειώσει τις «ληξιπρόθεσμες οφειλές» στο ένα τρίτο απ’ ό,τι τις βρήκε...
Ενώ δύο χρόνια αργότερα ο Τσίπρας τις έχει φτάσει… κανείς δεν ξέρει πού: Δυό φορές πιο πάνω; Τρείς φορές πιο πάνω;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει ξεζουμίσει τους πάντες και δεν πληρώνει κανένα.
Χρωστάει σε όποιον μιλάει Ελληνικά με τα «ληξιπρόθεσμα»…
Κι έχει το θράσος να μιλάει για… «άδεια ταμεία»!
Και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, φέρεται κι ως περιθωριακός «μπαχαλάκιας» στα Ευρωπαϊκά ζητήματα.
--Τα «κακά νέα» για μας, είναι πως με την πολιτική Τσίπρα, πάνε την Ελλάδα πια για την… «τέταρτη ταχύτητα» της Ευρώπης!
`Μόνιμα στην «εντατική» για δεκαετίες!
Και στις «παρυφές» του ευρώ. Αν όχι έξω για τα καλά…
--Τα «καλά νέα» για τους Ευρωπαίους, είναι πως αυτό θα τους στοιχίσει κι άλλο. Θα χρειαστεί να βάλουν στο χέρι στην τσέπη ξανά (και βαθιά).
Και δεν είναι βέβαιο ότι το θέλουν ή το αντέχουν (πολιτικά)…
Συνεπώς, η «αξία χρήσης» του Τσίπρα για τους πιο «συντηρητικούς» Ευρωπαίους, έχει μάλλον τελειώσει.
Τον έβαλαν να κάνει αυτά που ήθελαν, τον ανάγκασαν να υπογράψει – και να «υπερασπίζεται» σήμερα - αυτά που του ζητούσαν (και τα κατήγγειλε μέχρι χθες), τον έχουν «ξεδοντιάσει» τελείως πια, και δεν τον χρειάζονται άλλο…
Να εφαρμόσει αυτά που δέχεται πλέον, δεν μπορεί, κι από δω και στο εξής μόνο «φύρα» τους είναι…
Κι όσο μένει τόσο περισσότερο θα τους «στοιχίζει»!
Γιατί κάποια στιγμή θα χρειαστεί να δώσουν στην Ελλάδα και επέκταση του μνημονίου (νέα δάνεια) και «ανακούφιση χρέους».
Να τα δώσουν αυτά στον Τσίπρα, κομματάκι δύσκολο πια…
Κι όσο μένει ο Τσίπρας, πλέον, τόσο περισσότερο θα τους κοστίζει. Ανεβαίνει ο «λογαριασμός Τσίπρα» ΚΑΙ για τους Ευρωπαίους πια…
Αυτό δεν έχουν καταλάβει πολλοί στην Ελλάδα…
--Αν μπορούσε να μετεξελιχθεί σε «μεταρρυθμιστή», θα μπορούσαν να του δώσουν μιαν «δεύτερη ευκαιρία».
--Αν μπορούσε να γίνει «αξιόπιστος ηγέτης», τουλάχιστον στην εξωτερική του συμπεριφορά, είναι πολύ πιθανόν να τον υπολόγιζαν ακόμα…
--Αν πίστευαν ότι μπορούσε να φέρει νέες επενδύσεις και να δώσει αναπτυξιακή ώθηση στη χώρα, ίσως των «μέτραγαν» ακόμα…
Αλλά κανείς δεν τα πιστεύει όλα αυτά για τον Τσίπρα πλέον.
Ούτε καν ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Σούλτς στη Γερμανία.
Μπορεί εδώ ο Τσίπρας να κοκορεύεται σε «στημένες» τηλεοπτικές συνεντεύξεις, αλλά έξω τον έχουν πάρει χαμπάρι.
Και ο χειρισμός του στην περίπτωση των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών, απλά βοήθησε να τον ξεγράψουν κι οι λίγοι που τον υπολόγιζαν ως τώρα…
Αν έχει φτάσει στο σημείο, ο μόνος που είπε καλά λόγια γι’ αυτόν το τελευταίο διάστημα, να είναι ο… κ. Σόιμπλε (για γλιτώσει ουσιώδεις δεσμεύσεις περί ανακούφισης του Ελληνικού χρέους), δεν θα έπρεπε να κοιμάται ήσυχος τα βράδια ο Αλέξης μας.
Γιατί ο Σοϊμπλε πολύ εύκολα μπορεί να του τα γυρίσει την επόμενη στιγμή. (Και να το φχαριστηθεί κι όλα…)
Για να ξεφύγουμε τώρα από τα Ελληνικά σύνορα, δέστε και κάτι ακόμα:
Υπάρχει μια συνολική στροφή στα δεξιά παντού!
Μπορεί οι λαϊκιστές της δεξιάς ή οι ακροδεξιοί να μην κέρδισαν τις εκλογές, ούτε στην Αυστρία, ούτε στην Ολλανδία, ούτε τώρα στη Γαλλία, αλλά κερδίζουν έδαφος και φτάνουν σε ποσοστά χωρίς προηγούμενο…
Η κα Λεπέν είναι πολύ πιθανό να ακουμπήσει ή να ξεπεράσει πια το 40% (χάρη και στη στήριξη Μελανσόν πλέον), πράγμα αδιανόητο για ακροδεξιό κόμμα πριν λίγα μόλις χρόνια…
Και να σκεφτείτε πως το Κόμμα της έχει… μόνο μια έδρα στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση:
Και δεν θεωρείται πιθανό να ξεπεράσει τις 10 έδρες στις βουλευτικές εκλογές του επόμενου μήνα!
Σκεφτείτε: ένα κόμμα του 40% στη Γαλλία να μην παίρνει παραπάνω έδρες απ’ ό,τι έχει το… Ποτάμι ή ο Λεβέντης στην Ελλάδα!
Μήπως αυτό υποδηλώνει ένα τεράστιο «δημοκρατικό έλλειμμα», που θα το πληρώσει η Ευρώπη ολόκληρη πολύ σύντομα;
Και βεβαίως η Ιταλία, βρίσκεται ήδη στον τέταρτο ΜΗ εκλεγμένο Πρωθυπουργό μέσα σε τρία χρόνια!
Πώς να μη προηγούνται κι εκεί οι λαϊκιστές (του Μπέπε Γκρίλο, και όχι μόνο); Δεν υπάρχει προηγούμενο στη μεταπολεμική Ευρώπη, μια δημοκρατική χώρα να βρίσκεται τρία χρόνια χωρίς εκλεγμένο Πρωθυπουργό.
Άλλο δημοκρατικό έλλειμμα κι αυτό…
Κι ενώ στην Ευρώπη τα δημοκρατικά ελλείμματα πολλαπλασιάζονται, στην Τουρκία του Ερντογάν, ο αυταρχισμός περισσεύει και οι εκείθεν προκλήσεις εντείνονται καθημερινά.
Ενώ εκτός Ευρώπης πια, στη Βρετανία, ένα χρόνο μετά το «σεισμό» του Brexit, οι Συντηρητικοί πάνε για εκλογικό θρίαμβο που είχαν να δουν από την εποχή της Θάτσερ...
Και στις ΗΠΑ ο «κακός» Τραμπ σταθεροποιεί τη θέση του εσωτερικά (μετά τα κύματα «αμφισβητήσεων» των πρώτων εβδομάδων), χωρίς να εγκαταλείπει την «ατζέντα» που τον έφερε στην Προεδρία.
«Προσαρμόζει» την πολιτική του! ΔΕΝ την αλλάζει…
Μ’ άλλα λόγια, η παγκόσμια «πολιτική ορθότητα» δεν «κατέρρευσε με πάταγο», αλλά χάνει έδαφος σταθερά.
Τα παραδοσιακά κόμματα της Κεντροδεξιάς κρατάνε τις δυνάμεις τους (με κάποιες απώλειες – αλλά καμία σύγκριση με την οριστική «έκλειψη» των Σοσιαλιστών).
Οι Κεντροδεξιοί, αλλού πάνε καλύτερα, αλλού δεν πάνε πολύ καλά…
Αλλά αντέχουν…
Παντού, όμως, εμφανίζονται ρεύματα στροφής σε πιο φιλελεύθερες ή/και πιο συντηρητικές θέσεις!
Που αλλού ενσωματώνονται στα παλαιά κόμματα της «Κεντροδεξιάς» κι αλλού τα παρακάμπτουν ή τα μετασχηματίζουν.
Αντίθετα, οι Αριστεροί παντού χάνουν!
Οι Σοσιαλιστές έχουν «εξαερωθεί» (πλην Γερμανίας).
Κι όπου καταφέρνουν ακόμα να κερδίζουν, έστω και με «εξωκομματικούς υποψηφίους», όπως στη Γαλλία, είναι γιατί μετατοπίζονται από την «κεντροαριστερά» στο Κέντρο και από το Σοσιαλισμό στο Φιλελευθερισμό!
Σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον, με τέτοιες τάσεις παντού, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία τύχη, έτσι κι αλλιώς…
Κι ο Τσίπρας το ίδιο, πολύ περισσότερο που αντί να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του κόμματός του, έμεινε σιδεροδέσμιος στις ιδεοληψίες του.
Παρά το γεγονός ότι αναίρεσε τα πάντα (όσα υποστήριζε πριν) και παρά το γεγονός ότι «πρόδωσε» όλες τις διακηρύξεις του (με τον πιο οδυνηρό τρόπο για όσους τον ψήφισαν), δεν κατάφερε να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο.
Ήταν η «κάμπια» που ΔΕΝ έγινε «πεταλούδα»…
«Μπαχαλάκιας» ήταν και «μπαχαλάκιας» παραμένει. Τίποτε άλλο.
Τώρα μάλιστα και μπαχαλάκιας «ξεδοντιασμένος» (από τους έξω), ταπεινωμένος (μέσα στη χώρα του), αναξιόπιστος (εντός κι εκτός), διαψευσμένος και διαψευδόμενος συνεχώς!
 Του Θανάση Κ.-antinews.gr