Υφίστανται τη «λαϊκή οργή» που δικαιολογούσαν

Μπορεί ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες, να δήλωσε υψιπετώς ότι «ανοίγουμε παράθυρο ελπίδας στο σκοτάδι του ευρωπαϊκού κατεστημένου», αλλά η Αθήνα δεν τολμά να ανοίξει τα δικά της παράθυρα, από την δυσωδία που αποπνέουν οι λόφοι των σκουπιδιών.
Ήδη αρχή τουριστικής περιόδου και το BBC διαφημίζει στην υφήλιο τα βουνά των σκουπιδιών που σωρεύονται σε όλη την Ελλάδα, ενώ μεταδίδει και τις εκπάγλου ομορφιάς εικόνες, με τους πεζούς να κρατούν τη μύτη τους, και τους απεργούς να βάζουν φωτιά σε σκουπίδια έξω από την είσοδο του υπουργείου Εσωτερικών.
Φυσικά και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνουν παρόμοια, αλλά είναι πρώτη φορά που μια κυβέρνηση εισπράττει τόσο καθαρά τα επίχειρα των συμπεριφορών της. Και αυτό είναι η αρχή. Τώρα έφυγε από τη μέση, όπως κι αν έφυγε, η διαπραγμάτευση, που αποτελούσε μία κουρτίνα, η οποία

διανθισμένη με δήθεν πράξεις «αντίστασης», και έκρυβε το ανεπαρκές της διακυβέρνησής τους. Έμειναν μόνοι με τον εαυτό τους, τις ικανότητές τους, τις αφέλειές τους, τις ιδεοληψίες τους, και ήδη θερίζουν, και θα θερίζουν, αυτά που έσπειραν.

Σε μία παλαιοκομματική εκδοχή της «κατάληψης του κράτους» οι Βερναρδάκης και Σκουρλέτης ωθούσαν τους δημάρχους σε παρατάσεις συμβάσεων. Αν και γνώριζαν καλά το απαγορευτικό νομικό πλαίσιο, υπόσχονταν μετατροπή των συμβάσεών σε αορίστου χρόνου - κατ΄ ουσίαν μονιμοποίηση.

Και σε αυτό δεν ήταν οι πρώτοι. Είχαν προϋπάρξει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωση την περίπτωση του νυν Πτ Δ, ο οποίος επικαλούμενος - υπαρκτή - Κοινοτική Οδηγία, μονιμοποίησε χιλιάδες συμβασιούχους. Οι «προσλήψεις Παυλόπουλου», έμειναν ως εμβληματική συμπεριφορά ρουσφετολογικής πολιτικής, ενώ ο αστικός μύθος πολλαπλασίασε τον αριθμό. Αφορούσαν σε καμιά 30ριά χιλιάδες, ήδη εργαζόμενους, αλλά η πολιτική σκοπιμότητα ή το αντικρατικιστικό πάθος διαφόρων, τους ανέβασε περί το … 1 εκατομμύριο!).

Το κόστος που εισέπραξε ο κ. Παυλόπουλιος ήταν μεγάλο - και κατά ένα μέρος άδικο - ενώ είχε και την παράδοξη πτυχή του. Οι εν λόγω υπάλληλοι, στην συντριπτικότατη πλειοψηφία τους, δεν ήταν εξυπηρετήσεις της ΝΔ αλλά… του ΠΑΣΟΚ, το οποίο επί σειρά ετών τους κρατούσε σε εκλογική ομηρία. (να βρίσκονται σε εργασιακή ανασφάλεια για να το ψηφίζουν!).
Βέβαια στη συνέχεια η ΝΔ ανακάλυψε και άλλη φλέβα ψηφοθηρικής προσέλκυσης: Τους απασχολούμενους στα stage, οι οποίοι τύγχαναν ανανεούμενων διαδοχικών συμβάσεων, και - κατά το έθος - απαιτούσαν μονιμοποίηση.

Το ΠΑΣΟΚ , και συγκεκριμένα η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, με υπουργό Εσωτερικών τον Γιάννη Ραγκούση, ανέλαβε πρωτοβουλιακά το 2009 να θεραπεύσει την πληγή. Στο εξής όλοι οι υπάλληλοι του Δημοσίου θα προσλαμβάνονταν μέσω ΑΣΕΠ. Έτσι έβαζε τέρμα «στα τριτοκοσμικά τερτίπια», όπως τα χαρακτήρισε ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργο Πεταλωτής. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε προ μνημονίου.

Οι αντιδράσεις των «stager» ήταν έντονες αρχικά, αλλά σταδιακά καταλάγιασαν, όταν είδαν ότι ο αγώνας θα ήταν ατελέσφορος. Ακόμη πιο έντονες ωστόσο ήταν οι αντιδράσεις της ΝΔ, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, που με πύρινες καταγγελίες, επιτίθετο κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Εκείνο το νήμα της παλαιοκομματικής συμπεριφοράς, που κόπηκε το 2009, έπιασε κατά το 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα, δια των κ Βερναρδάκη και Σκουρλέτη.

Δεν είναι εύκολο, για ανθρώπους με τέτοιο αντικείμενο απασχόλησης, να πεις ότι δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Τυπικά έχουν άδικο, όμως είναι θύματα πρωτίστως της κυβέρνησης και δευτερευόντως των δημάρχων. Αυτοί τους είχαν υποσχεθεί μονιμοποίηση, και τώρα βλέπουν να καταρρέει το μεροκάματό τους.

Υπάρχει φυσικά η ένσταση για τις ακραίες συμπεριφορές τους. Σύμφωνοι, αυτές δεν δικαιολογούνται ακόμη και αν χάνεις τη δουλειά σου, πολύ περισσότερο αν τη χάνεις νομίμως. Όμως έτσι εκπαιδεύτηκαν. Πόσες φορές η παρούσα κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση δεν δικαιολόγησε, ακραίες και έκνομες συμπεριφορές, στο όνομα της «δικαιολογημένης λαϊκής οργής».
Τώρα έφτασε ο καιρός να την υποστεί!

ΥΓ. Κατόπιν εορτής ο κ. Σκουρλέτης αναζητά λύση, με την μέθοδο της παράτασης των συμβάσεων, ώσπου να γίνουν οι μόνιμες προσλήψεις. Καλό ξεμπέρδεμα…

Γ. Σιδέρης-liberal.gr