Αρπακτικά

Aνάμεσα στα πολλά που χαρακτηρίζουν μια δημοκρατία είναι και το εξής: η εξουσία δεν κατασκευάζει εχθρούς. Αντίθετα με τα πάσης φύσεως καθεστώτα, δεν εχθρεύεται ολόκληρες κατηγορίες πολιτών, δεν στοχοποιεί δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, διανοουμένους, δεν στήνει στο απόσπασμα των φιλικών της Μέσων την αντίθετη άποψη αμαυρώνοντας εκείνους που την εκφράζουν με ανυπόστατους και αδιανόητους χαρακτηρισμούς, δεν σπιλώνει υπολήψεις. Η κυβέρνηση σε μια δημοκρατία είναι κυβέρνηση όλων.

Οχι όμως και αυτή η κυβέρνηση. Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβαν την εξουσία, τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού επιδίδονται σε μια συστηματική επιχείρηση κατασκευής εχθρών. Οποιος δεν είναι μαζί τους είναι εναντίον τους: οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι «μενουμευρώπηδες», στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης που εκδιώχθηκαν λοιδορούμενα, γραφίδες του Τύπου. Ακόμη και η διαφωνία σε ένα ιστορικό ζήτημα είναι αρκετή για να οδηγηθεί κάποιος στην πυρά ως ακροδεξιός, φιλοναζί, νοσταλγός της χούντας - θύματα έπεσαν ακόμη και εκείνοι που διακονούν τη σάτιρα με τα υπέροχα και ευφυή σκίτσα τους.

Μιας και έχει γίνει πολύς λόγος για καθεστώτα και καθεστώτα το τελευταίο διάστημα, οφείλει να το επισημάνει κανείς: αυτή είναι μια καθεστωτική νοοτροπία που δεν έχει θέση σε μία δημοκρατία. Δεν έχει θέση όχι μόνο στον τόπο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, αλλά και σε έναν τόπο που στην πρόσφατη Ιστορία του πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος και ελευθερίας σε διάφορα καθεστώτα. Η άσκηση της εξουσίας είναι και μια καθημερινή κατάθεση δημοκρατικών διαπιστευτηρίων. Εχει έρθει η ώρα για την κυβέρνηση να μαζέψει τα καθεστωτικά αρπακτικά της.

ΤΑ ΝΕΑ