Σκέτοι σαλτιμπάγκοι!

Με τη γνωστή θρασύτητα που τον διακρίνει ο πρωθυπουργός που κατήργησε το ΕΚΑΣ και εξαφάνισε το επίδομα θέρμανσης ισχυρίστηκε στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε λίγο προτού να πάει στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο των 399 άρθρων: «Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας έχουν γίνει μεγάλες τομές στον τομέα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της πάταξης της διαφθοράς, αλλά κυρίως στον τομέα της  οικοδόμησης ενός νέου κοινωνικού κράτους».
Και με την απαράμιλλη ξετσιπωσιά που τον χαρακτηρίζει, αδιαφορώντας για την κατάφωρη προσβολή της νοημοσύνης κάθε πολίτη, συμπλήρωσε τα εξής αμίμητα: «Είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο που γίνεται εμφανής και η διαιρετική γραμμή, που μας χωρίζει από τις δυνάμεις του παλιού πολιτικού συστήματος. Είναι εκεί που φαίνεται με χαρακτηριστικό τρόπο τι σημαίνει πως η κοινωνική μεταβλητή έχει ενταχθεί στην εξίσωση της διαμόρφωσης του προγράμματος προσαρμογής».
Αναμφίβολα είναι για γέλια και για κλάματα μαζί να
ακούει κανείς τον πλέον εθελόδουλο πολιτικό ηγέτη από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους να ισχυρίζεται ότι βγάζει τη χώρα από τη μνημονιακή επιτροπεία, την ώρα που αποδέχεται τις πιο ακραίες απαιτήσεις των δανειστών υποχωρώντας ατάκτως σε όλα τα πεδία και δένοντας τη χώρα κάθε φορά όλο σφικτότερα στον κορσέ που επιθυμούν να μας φορέσουν δανειστές.    
Το χειρότερο όλων, όμως, είναι η διαστροφή της πραγματικότητας που συνοδεύει την άνευ προηγουμένου υποχωρητικότητα που επιδεικνύουν οι κυβερνώντες ακόμη και σε εμβληματικά ζητήματα για την παραδοσιακή Αριστερά, όπως είναι η δυσχέρανση στην προκήρυξη απεργιών, οι περικοπές στα προνοιακά επιδόματα των πολυτέκνων, τα μικρά και τα μεγάλα καζίνα που θα φυτρώσουν σε κάθε γειτονιά, οι ανελέητες ιδιωτικοποιήσεις και τόσα άλλα ζητήματα που ρυθμίζονται με τρόπο ακριβώς αντίθετο από εκείνον που διεκήρυσσαν μέχρι πρότινος οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ακόμη και όσοι αναγνωρίζουν ότι μέσα στην πανσπερμία των αποσπασματικών διατάξεων που άρον – άρον περνούν από τη Βουλή, μπορεί να υπάρχουν και ψήγματα θετικών ρυθμίσεων, είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευθούν να βρουν έστω και μισό άρθρο που να συνάδει με τις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης η οποία να μην ξεχνάμε ότι κέρδισε τις εκλογές του 2015 με την υπόσχεση ότι θα εφάρμοζε το «παράλληλο πρόγραμμα», ενώ δεν θα έκοβε συντάξεις και δεν θα μείωνε το αφορολόγητο.
Όταν αποδείχθηκε ότι το «παράλληλο πρόγραμμα» ανήκε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπως είχε συμβεί νωρίτερα και με το διαβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος, εφευρέθηκαν τα περίφημα «αντίμετρα» που υποτίθεται ότι θα ήταν περισσότερα από τα μέτρα που ψηφίστηκαν το 2017 και θα εφαρμοστούν το 2019 (για τις συντάξεις) και το 2020 (για το αφορολόγητο), ενώ υποτίθεται ότι τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε βγει από την επιτροπεία. 
Παρά ταύτα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο απίθανος τύπος που παριστάνει τον υπουργό Οικονοιομικών δεν έχει καμία δυσκολία να κάνει ξεδιάντροπο μπλακ χιούμορ στις πλάτες των αδύναμων Ελλήνων. Ισχυρίζεται ότι τάχατες τα θετικά μέτρα –«για πρώτη φορά», όπως μάλιστα χωρίς αιδώ λέει- είναι περισσότερα από τα αρνητικά, παραγνωρίζοντας ότι με τον ίδιο χυδαίο τρόπο ο ίδιος και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του στον κυβερνητικό θίασο ψευδολογούσαν και τον περασμένο Μάιο όταν ψήφιζαν τα σκληρότερα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης. 
Έχει μείνει άλλωστε μνημειώδης ο πίνακας που παρουσιάστηκε σε υποτιθέμενο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ που έδειχνε τα λεγόμενα «θετικά αντίμετρα» να υπερτερούν καταφανώς των μέτρων αφού τα πρώτα υποτίθεται ότι θα έφθαναν τα 7,5 δισ. ευρώ και τα μέτρα θα… περιορίζονταν στα 4,9 δισ. ευρώ. Στην πορεία βεβαίως τα αντίμετρα ξεχάστηκαν, ενώ τα μέτρα, δηλαδή οι επιπλέον περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου, επίκεινται και θα εφαρμοστούν κατά πάσα από την επόμενη κυβέρνηση και σε πείσμα των νέων ψευδών για «απελευθέρωση από τα Μνημόνια».
Το ερώτημα, ωστόσο, το οποίο τίθεται από πολλές πλευρές κάθε φορά που βρισκόμαστε ενώπιον μιας τέτοιας κατάστασης είναι ένα: τα πιστεύουν, άραγε όλα αυτά τα ψέματα που αραδιάζουν ή εξαπατούν απλώς τους πολίτες ευελπιστώντας ότι κάποιοι μπορεί να πειστούν από τις οφθαλμαπάτες στις οποίες καταφεύγουν; Έχει πια επαναληφθεί τόσες φορές το ίσιο έργο που μάλλον μόνον όποιος εθελοτυφλεί δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με ψευδαισθήσεις ούτε με αυταπάτες.
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι, χωρίς αμφιβολία, σκέτοι σαλτιμπάγκοι. Συμπεριφέρνονται όπως οι υπαίθριοι γελωτοποιοί του Μεσαίωνα, οι αξιοθρήνητοι διασκεδαστές που ευρισκόμενοι συνήθως υπό τις εντολές κάποιων προυχόντων –οι δανειστές και άλλοι εγχώριοι ισχυροί της νέας διαπλοκής, είναι το σημερινό ισοδύναμό τους- διασκέδαζαν τα πλήθη, καταπίνοντας σπαθιά και κάνοντας κάθε είδους κόλπα.
Η αλήθεια είναι ότι το έργο το οποίο παίζουν με μικρές παραλλαγές την τελευταία τριετία, αλλά και νωρίτερα που ήταν στην αντιπολίτευση, έκοψε ως τώρα πολλά εισιτήρια και οι πρωταγωνιστές του έκαναν καλές εισπράξεις. Επειδή, όμως, παίχθηκε πολλές φορές, φαίνεται ότι έχει πια κουράσει. Και το ακροατήριο, το οποίο δεν δείχνει να καταπλήσσεται πλέον, προτιμά να αντιδρά μάλλον με απάθεια. Οι σαλτιμπάγκοι, ωστόσο, συνεχίζουν απτόητοι. Ως πότε, άραγε;     
Γρ. Τζιοβάρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ