Απελπισία

Η απελπισία είναι κακή σύμβουλος στην πολιτική. Κι όπως φαίνεται στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχει πέσει μαύρη απελπισία.

Δεν εννοώ μόνο τη ακατανόητη συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα.

Αν και δεν συνηθίζεται, ας πούμε ότι επιστρατεύτηκε να υπερασπιστεί τον σύζυγό της - για όση αξία μπορεί να έχει μια μαρτυρία στενού συγγενούς.

Εννοώ τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Παράδειγμα.

Κ. Μητσοτάκης, Capital.gr, 4/1: Υπάρχει «εθνική γραμμή της χώρας, όπως καθορίστηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι (...). Παράδοξο θα ήταν η ΝΔ να αρνηθεί τη θέση που έχει υιοθετήσει εδώ και δέκα χρόνια».

Αλ. Τσίπρας, «Νέα Σελίδα», 6/1: «Η ηγεσία της ΝΔ δεν αναγνωρίζει (...) ούτε και τη θετική παρακαταθήκη του Βουκουρεστίου το 2008».

Θα μου πείτε ότι ο Πρωθυπουργός μια επιπολαιότητα την έχει - «Go back madam Merkel!», «Θα χορεύουν οι αγορές», «Ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα»...

Αλλά δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει τι είπε ο άλλος την προηγουμένη!

Δεν μπορεί να μη συνειδητοποιεί ότι δεν τον συμφέρει να τσακώνεται με την αντιπολίτευση για το Σκοπιανό.

Ούτε είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι και ο ίδιος και τα έντυπά του γίνονται καταγέλαστοι με τη θεωρία ότι «ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα» με μια εθνική γραμμή που διαμόρφωσαν η παράταξη του Μητσοτάκη και όλα τα δημοκρατικά κόμματα πριν δέκα χρόνια.

Αν έχει κάποιος πρόβλημα μάλλον είναι ο κυβερνητικός εταίρος, τουλάχιστον έως την επόμενη κωλοτούμπα.

Γενικότερα πάντως αισθάνομαι πως ο Πρωθυπουργός βγάζει τελευταία κάποιο ζόρι με τον Μητσοτάκη - προσωπικό ζόρι εννοώ.

Σαν να μην καταλαβαίνει τι βρίσκουν στον «Κούλη» όσοι τον προτιμούν.

Σαν να μην μπορεί να εξηγήσει πως γύρισε το παιχνίδι και δεν ξαναγυρίζει.

Σαν να θεωρεί ότι ο Μητσοτάκης του χρωστούσε ανοχή, στήριξη, κατανόηση και χρόνο.

Κι ότι όλοι γενικώς του χρωστάνε να ασκεί ανενόχλητος κι αμετακίνητος την πρωθυπουργία - λες και το 2015 συνέβη κάτι άλλο από μια απλή αλλαγή κυβέρνησης.

Προφανώς το ζόρι κάνει κακό στον ίδιο (δικαίωμά του...) αλλά και στη χώρα.

Το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή χειρίστηκε το θέμα σε συνεννόηση με την αντιπολίτευση. Η Ντόρα επικοινωνούσε με όλους και τους ενημέρωνε όλους. Ετσι καταλήξαμε στην εθνική γραμμή στην οποία αναφέρονται σήμερα και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης.

Αλλά πώς μπορεί να προκύψει συνεννόηση με εκείνους που την ίδια ημέρα η σύζυγος του Πρωθυπουργού αποκαλεί «παλιό διεφθαρμένο σύστημα»;

Είτε είναι «παλιοί» - άρα τελειωμένοι κι αχρείαστοι...

Είτε είναι «διεφθαρμένοι» - και δεν τους μιλάμε...

Επειδή όμως οι «παλιοί και διεφθαρμένοι» θα είναι μάλλον οι επόμενοι, χρήσιμο είναι να μην το ξεχνούν κάποιοι «νέοι κι αδιάφθοροι» απελπισμένοι.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ