Απόλυτος ξεπεσμός...

Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους τα τελευταία χρόνια. Η πολιτική και οικονομική ανωμαλία έχει γίνει κανονικότητα στην Ελλάδα. Κι όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού τότε πολύ δύσκολα μπορείς να το χωνέψεις.
Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Τσίπρας με μάγκικο υφάκι, χωρίς γραβάτα και μ’ αυτήν την επιτηδευμένη ημιμάθεια, είπαμε «μια χαρά». Κανονικότητα κι αυτό.
Όταν έβριζε τους πολιτικούς του αντιπάλους «γερμανοτσολιάδες» κι έβαζε τους μπαχαλάκηδες να καίνε την Αθήνα είπαμε «δεν μπορεί, κανονικότητα είναι κι αυτό».
Ακόμη κι όταν οι δανειστές τον εξευτέλιζαν με απίστευτο τρόπο και μαζί εξευτέλιζαν και την πατρίδα μας, είπαμε και πάλι «κανονικότητα μωρέ».
Πόσο κανονικό, όμως, είναι να διώκεις δύο πρώην
πρωθυπουργούς, τον νυν κεντρικό τραπεζίτη, έναν ευρωπαίο επίτροπο και βουλευτές κι αυτό να το κάνεις χωρίς στοιχεία;
Πόσο κανονικό είναι να έχεις στήσει ένα δικαστικό – πολιτικό – δημοσιογραφικό κύκλωμα, να απειλείς, να εκβιάζεις, να λασπολογείς και αυτό να το κάνεις με τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στα ιστορικά χρονικά;
Πόση κανονικότητα μπορεί να κρύβει το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός που κατηγορεί (δικαίως ή αδίκως) όλους τους παραπάνω να μην πατάει το πόδι του στη Βουλή αλλά να πηγαίνει μόνο για να ακούσει τον Μητσοτάκη, να πει τις εξυπνάδες του και μετά να φύγει;
Και πόσο κανονικό είναι να έχουμε το γνωστό Τσίπρα χωρίς γραβάτα, με μαγκιά χιλίων τόνων και να παίζει το κομπολόι του στη Βουλή γιατί βαρέθηκε όταν για κάποιους άλλους παίζεται η τιμή και η υπόληψή τους;
Και να πούμε και κάτι άλλο; Τέτοιες συνεδριάσεις σαν αυτήν για τηNovartisάντε να γίνονται 2 – 3 κάθε πενήντα χρόνια. Έγινε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, άντε έγινε με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου ή με τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Τέτοια αναίδεια, τέτοια εικόνα ξεφτίλας με ευθύνη των κυβερνητικών βουλευτών δεν καταγράφηκε ποτέ. Δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο Στουρνάρας, ο Βενιζέλος, ο Αβραμόπουλος στέκονται και υπερασπίζονται τη ζωή τους και εμφανίζεται το τσούρμο του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μέσα στη Βουλή αίσχη κι αυτό το λέμε κανονικότητα;
Είναι δυνατόν να μιλά ο πρώην πρωθυπουργός και να πετάγεται κάποιος και να λέει «το παραχέσατε»; Αντί να κάθεται σούζα και να παίρνει μέρος στην ιστορική αυτή στιγμή όπου ένας τέτοιος πολιτικός υπερασπίζεται τη ζωή του;
Είναι κανονικό η αντιπρόεδρος τη Βουλής, η κυρά Τασία να… λιάζεται στο έδρανο του προέδρου και να λέει «άει στο διάολο» λες και είναι σπίτι με τις φίλες της;
Τι το κανονικό μπορεί να έχει η εικόνα ενός υπουργού που ενώ δακρύζει ένας πρωθυπουργός , χαζογελάει αντί να στέκεται προσοχή και να ακούει;
Και πώς είναι δυνατόν τέλος, οι 10 πολιτικοί να έχουν ήδη δικαστεί και καταδικαστεί από τους Πολάκηδες, τους Βαξεβάνηδες και όλους εκείνους που καταρρίπτουν το τεκμήριο της αθωότητας και τους λένε «πηγαίνετε να αποδείξετε ότι δεν είστε ένοχοι;» Εμείς ξέραμε ότι πρέπει να αποδεικνύουν ότι είναι ένοχοι κάποιοι κι όχι να τους βάζουν να αποδείξουν ότι είναι αθώοι.
Είναι τόσο τραγικά όλα αυτά, όσο τραγικό είναι μια χώρα να βρίσκεται σεcapitalcontrolαλλά κανείς να μην το θεωρεί ανωμαλία. Ή ότι στην Ελλάδα να έχουν καταπατηθεί όλα τα ατομικά δικαιώματα, κάθε αξία που μπορεί να υπάρχει κι εμείς να τα θεωρούμε αυτά κανονικότητα κι όχι εκτρωματική κατάσταση.
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εξέλιξη της πατρίδας μας. Εξέλιξη προς το χειρότερο διότι χάθηκε κάθε έννοια πολιτικού πολιτισμού, κάθε έννοια αστικής δημοκρατίας, κάθε έννοια σεβασμού του αντιπάλου. Ανδρέας και Μητσοτάκης μισούνταν θανάσιμα αλλά ποτέ ο δεύτερος δεν διανοήθηκε να παίζει το μπεγλέρι του όταν ο άλλος απολογείται.
Η εικόνα του κοινοβουλίου πριν μερικές ημέρες είναι η απόδειξη του ξεπεσμού όλη της χώρας. Και είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα πήρε λάθος δρόμο και δεν έχει γυρισμό από εκεί που είναι τώρα. Δηλαδή από την απόλυτη απαξίωση.
antinews.gr