Ζαριά

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης ένας άλλος Τσίπρας ανέβηκε στο βήμα της Βουλής. Χωρίς το γνωστό θρασύ υφάκι. Χωρίς κουτσαβακισμούς. Σχεδόν μετρημένος.

Ακόμη κι όταν ο Μητσοτάκης είπε ότι θα τον τελειώσει «σε μια κάλπη κι όχι σε δέκα», ξέρετε τι του απάντησε; Ούτε ότι θα μείνει με τις δημοσκοπήσεις στο χέρι, ούτε ότι είναι παιδί της Siemens, ούτε ότι βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο - αυτά που λέει συνήθως…

Του απάντησε ότι δεν τον τρομάζουν τα ειδικά δικαστήρια.

Διότι ο Πρωθυπουργός κατάλαβε αυτό που δεν συνειδητοποίησε ο Πολάκης και χασκογελούσε.

Πως εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής.

Είτε θα στείλει στο ειδικό δικαστήριο όσους παρέπεμψαν προχθές οι βουλευτές του. Είτε θα πάει στο ειδικό δικαστήριο ο ίδιος.

Τα καλαμπούρια, τα αστειάκια κι οι μικροκομπίνες τελείωσαν. Στο γήπεδο βγήκαν τα μεγάλα παιδιά.

Ομολογώ ότι εκ των υστέρων δυσκολεύομαι να καταλάβω το ρίσκο της επιλογής.

Πίστεψε πως με τρεις μυθομανείς κουκουλοφόρους θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό; Εγκλωβίστηκε ίσως από μια παρέα αποβρασμάτων που φοβούνται πως αν αλλάξει η κυβέρνηση θα πρέπει να μεταναστεύσουν;

Θεωρεί ότι το παραμύθι περί «διεφθαρμένου παλαιού συστήματος» και «καθαρών νέων» εξακολουθεί να πουλάει; Αγνωστο. Και τελικά δευτερεύον.

Το βέβαιο είναι ότι ο Πρωθυπουργός έριξε μια ζαριά. Αν του βγει και κερδίσει τις εκλογές, μαγκιά του. Αν δεν του βγει, θα του πάρουν και το πουκάμισο.

Προς το παρόν τα ορατά αποτελέσματα είναι τρία.

Πρώτον ένωσε (ξανά) απέναντί του την αντιπολίτευση. Ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης δεν πάρει αυτοδυναμία, η συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής καθίσταται πλέον μονόδρομος προκειμένου να μην παραγραφεί η «σκευωρία» και να τιμωρηθούν οι «συμμορίτες».   

Δεύτερον απομονώθηκε στο Σκοπιανό. Ούτε ο Θεοδωράκης πρόκειται να τον υποστηρίξει. Θα πληρώσει μόνος το κόστος της λύσης ή θα σηκώσει μόνος το βάρος της αποτυχίας.

Τρίτον τίναξε στον αέρα το σενάριο της «επιστροφής στην κανονικότητα» που καλλιεργούσε το τελευταίο εξάμηνο.

Υπάρχει κανονική χώρα στον πλανήτη όπου οι μισοί πολιτικοί διώκουν τους άλλους μισούς; Και ποιος επιχειρηματίας θα επενδύσει ή θα αγοράσει ομόλογα μιας χώρας της οποίας η κυβέρνηση τροφοδοτεί διαρκώς την όξυνση;

Μόλις την προηγουμένη ο νέος πρόεδρος του Eurogroup (που μάλλον φιλικά αντιμετωπίζει την κυβέρνηση) δήλωσε στην Ευρωβουλή ότι η πολιτική σταθερότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να επιστρέψει η Ελλάδα στην κανονικότητα.

Παρά ταύτα, ο Πρωθυπουργός επέλεξε μια παρατεταμένη, οξυμμένη κι ανεξέλεγκτη εκλογική περίοδο.

Ενδεχομένως κακό του κεφαλιού του, άρα μικρό το κακό. Ταυτοχρόνως, όμως, κακό και για τη χώρα. 
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ