Μεγάλη ταραχή (στο ΣΥΡΙΖΑ)… υπέροχη κατάσταση!

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές – και η αναπόφευκτη κορυφώνεται – τόσο θα ακούμε «μύδρους» (ένθεν κακείθεν πλέον) κατά του «εθνολαϊκισμού».
Όταν ακούμε τον όρο «εθνολαϊκισμός», ο νους μας πάει στο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα βέβαια, και η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ξεσπαθώνει κατά των «εθνικιστών» από τη μία (για το Σκοπιανό, για παράδειγμα) και κατά του… «λαϊκισμού» από την άλλη (για όσους κατηγορούν την κυβέρνηση ότι «κλείδωσε» τη χώρα σε μακροχρόνια λιτότητα).
Τι ακριβώς συμβαίνει;
Τι είναι ο «εθνολαϊκισμός». Και γιατί είναι κακό πράγμα;
Πρώτα-πρώτα το Σύνταγμά μας, στο πρώτο άρθρο του (Μορφή του Πολιτεύματος), αναφέρει κατά λέξη:

1. «Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Όπα! Τι γίνεται παιδιά;Ο συνταγματικός νομοθέτης φροντίζει, αρχή-αρχή μάλιστα, να συνδέσει άρρηκτα τρείς θεμελιώδεις έννοιες: Τη Δημοκρατία, το Λαό και το Έθνος! (με κεφαλαία αρχικά και οι τρείς…)
Στην παράγραφο 3, μάλιστα, διακηρύσσεται με τον πιο εμφατικό τρόπο, πως όλες οι εξουσίες «υπάρχουν υπέρ του Λαού και του Έθνους».
Πρώτο συμπέρασμα: Οι έννοιες Λαός και Έθνος είναι απόλυτα συνυφασμένες με τον έννοια της Δημοκρατίας.
Πώς είναι δυνατό δύο έννοιες που αποτελούν την «ενεργό ουσία» της Δημοκρατίας να είναι… «κακό πράγμα», χωρίς αυτό να θίγει και την ίδια τη Δημοκρατία;
--Όλοι καταλαβαίνουμε ως «Λαϊκισμό», πριν απ’ όλα την ασύδοτη δημαγωγία. Η οποία εν ονόματι του «Λαού», υπηρετεί εκείνους που προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν.
--Κι όλοι καταλαβαίνουμε ως «Εθνικισμό», την εχθροπάθεια σε βάρος κάθε άλλου λαού. Που εν ονόματι της «αγάπης για την Πατρίδα» καλλιεργεί το μίσος σε βάρος όλων των άλλων -και συνήθως καταστρέφει τα συμφέροντα του Έθνους.
Υπάρχει, όμως, και το ακριβώς αντίστροφο:
Κάποιες φορές, όσοι καταφέρονται εναντίον του Λαϊκισμού, στην πραγματικότητα πολεμούν τη λαϊκή κυριαρχία!
Κι όσοι καταφέρονται κατά του «εθνολαϊκισμού» πολεμούν κάθε πατριωτική αντίδραση σε ολοφάνερα ξεπουλήματα…
Τίθεται λοιπόν, το ερώτημα: Πώς διακρίνουμε όλες αυτές τις «λεπτές εννοιολογικές αποχρώσεις» που πολλές φορές οδηγούν σε τεράστιες στρεβλώσεις, διχαστικά διλήμματα και εθνικές καταστροφές;
Που διαφέρει ο Λαός και η Λαϊκή κυριαρχία από το «Λαϊκισμό»;
Και πώς διακρίνεται το Έθνος από τον «εθνικισμό»;
Παράδειγμα χαρακτηριστικό:
Κάποιοι «παρομοίωσαν» το κίνημα των «Αγανακτισμένων» του 2011 (μετά τον Φεβρουάριο του 2012 υποχώρησε), όπου συνυπήρχαν στη «πάνω» και στην «κάτω» πλατεία ακροδεξιοί ψεκασμένοι με ακροαριστερούς ξεσαλωμένους, με τα μεγάλα συλλαλητήρια του 2018 για το Μακεδονικό.
Τεράστιο προπαγανδιστικό ψέμα!
--Οι «αγανακτισμένοι» ποτέ δεν ξεπέρασαν μερικές δεκάδες χιλιάδες. Κι ύστερα εξαφανίστηκαν.
Και τώρα… κλαίνε: Διότι το κόμμα που φέρανε στην εξουσία μερικά χρόνια αργότερα, τους επέβαλε πολύ πιο δυσβάστακτη λιτότητα και για πολύ περισσότερα χρόνια, απ’ ότι όλοι οι προηγούμενοι μαζί!
Και στις πλατείες των «αγανακτισμένων» διάφοροι τυχοδιώκτες ξεσήκωναν τον κόσμο με ψέματα που ο ίδιος ο κόσμος τα πλήρωσε πανάκριβα μετά.
--Αντίθετα, στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, πήγαν εκατομμύρια λαού. Βροντοφώναξα την αλήθεια που αποτελεί επίσημη θέση της χώρας - από την πολιτική της ηγεσία εδώ και δεκαετίες, μέχρι την Ακαδημία Αθηνών και την Εκκλησία της Ελλάδος. Αυτή η αλήθεια τραυματίστηκε και εν μέρει ξεπουλήθηκε.
Εδώ δεν είχαμε ένα όργιο δημαγωγίας, όπως στις «πλατείες των αγανακτισμένων».
Είχαμε ένα ξεσηκωμό για να υποστηριχθεί η αλήθεια του Ελληνικού λαού, όπως τη βιώνει ο ίδιος μέσα από αιώνες Ιστορίας.
Εδώ, δεν πρότεινε κανείς «λεφτά υπάρχουν» να μοιράσουμε στον κόσμο. Ούτε διαβεβαίωνε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια «με ένα νόμο κι ένα άρθρο».
Ούτε ότι θα… «παρακαλάνε οι δανειστές να μας δανείσουν».
Ούτε ότι «θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές», όπως έγινε με το «κίνημα των αγανακτισμένων».
Στα συλλαλητήρια έλεγαν απλώς ένα πράγμα:
--Μη πουλάτε τη Μακεδονία μας!
Κι ήταν πολλοί περισσότεροι απ’ ό,τι στις «πλατείες των αγανακτισμένων» (στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία ήταν αληθινά ο «Λαός»!),
ήταν πολύ πιο «συγκρατημένοι» στο λόγο τους (καμία σχέση με τις απίθανες ανοησίες και τις εμπρηστικές ακρότητες που ακούστηκαν στις πλατείες των «αγανακτισμένων»)
ήταν ένα ξέσπασμα πολύ πιο ενωτικό στο χαρακτήρα του και πολύ πιο ακηδεμόνευτο πολιτικά.
Αυθεντικό δημοκρατικό και ειρηνικό ξέσπασμα.
Αυτά που πρέπει να υπάρχουν ως «βαλβίδες ασφαλείας» στο δημοκρατικό πολίτευμα! Γιατί αλλιώς έρχονται άλλα, πολύ πιο επικίνδυνα.
Το ότι βρέθηκαν «ακραία στοιχεία» και στη μία περίπτωση και στην άλλη, δεν σημαίνει τίποτε. Όχι μόνο γιατί σε κάθε αυθεντική λαϊκή διαμαρτυρία μπορεί να «παρεισφρήσουν» κάποια ακραία στοιχεία.
Αλλά κυρίως, γιατί στα Συλλαλητήρια για το Μακεδονικό με μισό εκατομμύριο στη Θεσσαλονίκη και κοντά στο ένα εκατομμύριο στην Αθήνα, δεν άνοιξε ρουθούνι!
Ενώ στις διαδηλώσεις της αριστεράς γενικότερα όπως εκείνες που έγιναν έξω από το Μαρφίν και στις «πλατείες των αγανακτισμένων» πιο συγκεκριμένα έσπαγαν μαγαζιά, έπεφταν βροχή οι «μολότοφ» καίγονταν ολόκληρα τετράγωνα και χάνονταν περιουσίες…
Στη Μαρφίν δολοφονήθηκαν και άνθρωποι!
Ουδεμία «σύγκριση», λοιπόν.
Οι μεγάλες και αυθεντικές λαϊκές εκδηλώσεις είναι ειρηνικές - αποστρέφονται τη βία. Γιατί όπου επιτραπεί στους ακραίους να αρχίσουν τα έκτροπα, φεύγει ο πολύς ο κόσμος.
Ενώ όσοι οργανώνουν έκτροπα όπως εκείνα της Μαρφίν ή «συμπιέζουν» τη λαϊκή οργή, όπως οι «πλατείες των αγανακτισμένων», επιδιώκουν τη βία κι έχουν ως «πρωταγωνιστές» τους ακραίους.
Δεύτερο συμπέρασμα λοιπόν:
Όποιος εξισώνει, τα δύο αυτά αντίθετα φαινόμενα, ταυτίζει τα οργανωμένα έκτροπα με τις αυθεντικές λαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Κι αυτή η «ταύτιση» είναι πολύ επικίνδυνη για την ίδια τη δημοκρατία.
Εξισώνει αυτούς που δημαγωγούν το λαό, και ξεγελάνε ένα τμήμα του με εκείνους που εκφράζουν το λαό και τις αγωνίες του.
Ταυτίζουν τις εύκολες υποσχέσεις που εκμαυλίζουν ένα μέρος του λαού, με το δημοκρατικό φρόνημα του κόσμου που δεν ζητάει τίποτε, μόνο να μη του ξεπουλήσουν την Ιστορία του και την Ψυχή του.
Ο Λαϊκισμός στηρίζεται σε δύο νοσηρά στοιχεία: Στις ψευδείς υποσχέσεις. Και στο διχασμό!
Προσπαθεί να πολώσει την κοινωνία σε ψεύτικα διλήμματα. Και δημιουργεί ψευδείς «εχθρούς».
Το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» υπήρξε και ψευτοδίλημμα και διχαστικό!
--Το «προνομιούχοι - μη προνομιούχοι» του Ανδρέα το 1981 ήταν και ψευτοδιλημμα και διχαστικό!
--Το «από δω στο φώς – από κει το σκότος» του Κουτσόγιωργα το 1985 ήταν και ψευτοδίλημμα και διχαστικό!
--Και το «από δω οι διεθνιστές προοδευτικοί – από εκεί οι εθνικιστές» που πασχίζει σήμερα να περάσει η ξεχαρβαλωμένη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίσης και ψευτοδίλημμα και διχαστικό!
Είναι ψευτοδίλημμα γιατί το λένε εκείνοι που ήθελαν να βγάλουν την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ μέχρι χθες - και τώρα τα δίνουν όλα για να… βάλουν και στα Σκόπια στο ΝΑΤΟ!
Γιατί το λένε εκείνοι που έβριζαν τους Ευρωπαίους και ετοίμαζαν grexit - και τώρα υπογράφουν ό,τι τους δώσουν οι δανειστές.
Γιατί το λένε όσοι «θα κούρευαν το χρέος με το έτσι θέλω», κι όταν ήλθαν αύξησαν το χρέος και υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.
Και θα λειτουργούσε, όντως, απόλυτα διχαστικά, αν έπιανε. Αλλά δεν πιάνει! Αφού το 70% και πλέον του Ελληνικού λαού είναι απέναντι και είναι οργισμένο μαζί τους.
Κι όταν μια τόσο συμπαγής πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι οργισμένη, ο λαός ΔΕΝ «διχάζεται». Απλά γκρεμίζονται όσοι προσπαθούν να τον διχάσουν.
Συμπέρασμα τρίτο: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει πρωταθλητής του λαϊκισμού!
Λαϊκισμό έκανε ότι ξεσήκωνε τον κόσμο κατά του μνημονίου και έκαιγαν τη Μαρφίν, το 2010. Λαϊκισμός έκανε στις «πλατείες των αγανακτισμένων» το 2011. Λαϊκισμό κάνει και τώρα, όταν προσπαθεί να σπιλώσει εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων πολιτών που υπερασπίζονται την ταυτότητά τους και την Ιστορία τους από το ξεπούλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τότε ο λαϊκισμός του είχε αντιευρωπαϊκό και αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα.
Τώρα ο λαϊκισμός του είναι απλά εθνομηδενιστικός!
Σε όλες τις περιπτώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ψέματα, πόλωσε σε ψευτοδιλήμματα και λειτουργεί διχαστικά.
Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε είχε καβαλήσει το ρεύμα της κοινωνίας. Ενώ τώρα πάει κόντρα στο ρεύμα.
Τότε ετοίμαζε μιαν «Επανάσταση»…
Ενώ τώρα τον πνίγει η λαϊκή οργή.
Και δεν υπάρχει χειρότερη μοίρα, από μιαν αριστερή διακυβέρνηση που μόνη της πυροδοτεί τη λαϊκή κατακραυγή. Εναντίον της…
Συμπέρασμα τελευταίο: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά βάθος μισεί το Έθνος.
Δηλαδή, μισή τη βάση της Δημοκρατίας, όπου οι εξουσίες ασκούνται υπέρ του Λαού ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!
Τώρα πια, που η μεγάλη μάζα της κοινωνίας γύρισε οριστικά εναντίον του, ο ΣΥΡΙΖΑ μισεί και το ΛΑΟ!
Τον βρίζει, τον υποτιμάει, τον προσβάλει, τον αποστρέφεται.
Μέχρι ότι δύο ρώσοι διπλωμάτες… «υποκίνησαν» τον κόσμο στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία (!) διαρρέει τώρα πια.
Δηλαδή ισχυρίζεται ότι εκατομμύρια Έλληνες ξεσηκώθηκαν από τη δράση δύο διπλωματών μιας χώρας, που αναγνώρισε από τις πρώτες τα Σκόπια ως «Μακεδονία»!
Για ένα εθνικό θέμα, που η Ρωσία ήταν πάντα απέναντι!
Η Ρωσία, προς την οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνέτρεχε μέχρι προχθές για να εξασφαλίσει στήριξη κατά των… «κακών Ευρωπαίων»!
Και με τη «μεσολάβηση» επιχειρηματιών, που μέχρι προχθές έπιναν νερό στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα!
--Τρικυμία εν κρανίω, λέγεται αυτό.
Ή όπως θα το έλεγε και ο Μάο Τσετουγκ:
--Μεγάλη ταραχή (στο ΣΥΡΙΖΑ), υπέροχη κατάσταση.
ΥΓ.1 Παρεμπιπτόντως, όταν η Αριστερά στρέφεται κατά μεγάλης και συμπαγούς πλειοψηφίας του Λαού, τότε οδεύει για αναπόφευκτη και συντριπτική ήττα.
Έθνος, Λαός, Δημοκρατία είναι αξεχώριστα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πια είναι αντίθετος και στα τρία!
Ο λαός δεν έχει πάντα δίκιο, όπως λένε οι λαϊκιστές. Αλλά δεν έχει και πάντα άδικο, όπως ισχυρίζονται τώρα κάποιοι άλλοι. Και Δημοκρατία χωρίς Λαό και χωρίς Πατρίδα δεν υπήρξε ποτέ.
ΥΓ. 2 Να προσέχουν και οι φιλελέδες: Γιατί όλα τα αυταρχικά καθεστώτα, όταν ο λαός ξεσηκώνεται εναντίον τους, μιλάνε για «λαϊκισμό». Ο Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία, κατήγγειλε την «Αλληλεγγύη» τότε για κραυγαλέα δημαγωγία και ευτελή λαϊκισμό!
Απ’ όλα τα μεγάλα λαϊκά ξεσπάσματα, τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, δεν είχαν οικονομικά αιτήματα, δεν ζητούσαν παροχές, δεν «τσίμπαγαν» σε ψεύτικες υποσχέσεις. Απλά έλεγαν μη ξεπουλάτε την Ιστορία μας…
Ήταν στα σίγουρα τα μόνα που ΔΕΝ μπορούν να κατηγορηθούν για «λαϊκισμό»…
Γι’ αυτό και την πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί δεν μπορεί ούτε να τους «τάξει» ούτε να τους διχάσει ούτε να τους βάλει ψευτοδιλήμματα, ούτε να τους χειραγωγήσει…
Εξ ου και η μεγάλη «ταραχή» του.
Αληθινά «υπέροχη κατάσταση»…
Θανάσης Κ.
antinews.gr