Γυμνή χώρα

Η προστασία των πολιτών είναι το ύψιστο καθήκον κάθε οργανωμένης πολιτείας. Στην εκτέλεση αυτού του ύψιστου καθήκοντος λοιπόν πρέπει να επανατεθούν οι βάσεις της οργάνωσης της ελληνικής πολιτείας. Μιας πολιτείας που, δυστυχώς, αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες της σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του κράτους.

Αυτή τη φορά πρέπει να ειπωθεί με τον απλούστερο δυνατό τρόπο: η Αθήνα είναι μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όπου τον χειμώνα άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις πλημμύρες και το καλοκαίρι από τις πυρκαγιές. Τίποτε δεν καταδεικνύει την αποτυχία της πολιτείας από αυτήν την αλληλουχία τραγωδιών - οι χαμένες ζωές ανάμεσα σε πλημμύρες και πυρκαγιές ξεπερνούν πλέον κατά πολύ τις εκατό. Τίποτε δεν υπογραμμίζει περισσότερο από αυτές τις απώλειες το γεγονός ότι απαιτείται μια εκ βάθρων αλλαγή στην οργάνωση, τον συντονισμό, τις αρμοδιότητες των οργάνων. Απαιτείται όμως και μια εκ βάθρων αλλαγή στη νοοτροπία, αρχής γενομένης από τη νοοτροπία εκείνων που κυβερνούν.

Η χώρα είναι γυμνή. Αλλά γι' αυτή τη γύμνια δεν ακούστηκε ούτε μία συγγνώμη, δεν υποβλήθηκε ούτε μία παραίτηση. Ακούστηκαν μόνο δικαιολογίες, διατυπώθηκαν μόνο θεωρίες συνωμοσίας. Πολύ σωστά ο Πρωθυπουργός είπε ότι αυτή δεν είναι η ώρα της απόδοσης των ευθυνών, αλλά του πένθους. Το πένθος όμως δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε ακόμη μια δικαιολογία για να μην αποδοθούν αυτές οι ευθύνες ποτέ εκεί όπου βρίσκονται πρωτίστως: στα ρετιρέ της εξουσίας.

ΤΑ ΝΕΑ