Πάρτι

Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο λέγαμε ένα καλαμπούρι, κάτι ανάμεσα σε πρακτική συμβουλή και νεανική εξυπνάδα.

«Όταν τελειώνει το πάρτι, βγαίνουν τα σκουπίδια».

Το θυμήθηκα με αφορμή τις συλλήψεις των συναδέλφων του «Φιλελεύθερου».

Η πάνδημη αποδοκιμασία των ενεργειών του Καμμένου και της κυβέρνησης ήταν το προφανές αποτέλεσμα. Σε σημείο που πραγματικά απορώ ποιος ανόητος νόμισε ότι έτσι θα βλάψει την εφημερίδα ή τα στελέχη της.

Το άλλο αποτέλεσμα όμως ήταν το δημόσιο πατιρντί μεταξύ κυβερνητικών εταίρων και συνεταίρων. Καμμένοι, Μαντζουράνηδες, Βαξεβάνηδες, Ψαρράδες, σχεδόν πιάστηκαν στα χέρια για την «ελευθερία του Τύπου».

Με επιθέσεις, υπαινιγμούς κι υπονοούμενα. Του τύπου «τώρα κάνεις στους άλλους τον καλό αλλά τότε άλλα έκανες…».

Έχει πλάκα αλλά δεν θα μπω στην ουσία. Ελάχιστα με ενδιαφέρουν οι καβγάδες στους φωταγωγούς. Είναι όμως η καλύτερη απόδειξη ότι το πάρτι τελείωσε.

Κι ότι ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Όταν ο άλλος ομολογεί δημοσίως ότι έχει περισσότερες από ογδόντα (!) μηνύσεις και αγωγές εναντίον του είναι απορίας άξιο όχι μόνο γιατί δεν εκδικάζονται έως τώρα αλλά και πότε προβλέπεται να εκδικαστούν.

Υποθέτω μετά τις εκλογές. Υποθέτω ότι το υποθέτει και εκείνος.

Τι να τις κάνεις λοιπόν τις δημοσκοπήσεις και τα προγνωστικά; Οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι γνωρίζουν τα μελλούμενα καλύτερα από τους καλύτερους δημοσκόπους.

Από εκεί και πέρα ο καθένας τους κάνει τα κουμάντα του και διεκδικεί το τέλος που του αξίζει.

Ο Σαρτρ έλεγε κάποτε ότι οι μεγάλοι ηθοποιοί είναι σαν τους μεγάλους έρωτες. Δεν έχει σημασία πώς μπαίνουν στη σκηνή αλλά πώς βγαίνουν.

Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και στην πολιτική. Απλώς στο κυβερνητικό περιβάλλον σπανίζουν οι μεγάλοι ηθοποιοί.

Ως εκ τούτου η έξοδος θα γίνει χωρίς καμία ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια.

Αλλά με θόρυβο. Ετοιμάζονται να δώσουν με κακόγουστο τρόπο μια απεγνωσμένη μάχη για ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.

Δεν ξέρω αν αυτό θα κάνει το αποτέλεσμα χειρότερο αλλά ούτως ή άλλως θα προσφέρει έως τις εκλογές ένα αποκρουστικό θέαμα.

Καλό είναι λοιπόν να μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Ένα παρακράτος εκβιαστών κι εκβιαζομένων θα πλένει δημοσίως τα άπλυτά του ελπίζοντας να τα φορτώσει σε κάποιον διπλανό, να επινοήσει συμψηφισμούς της κακιάς ώρας ή να τύχει καλύτερης μεταχείρισης.

Θα ανοίξουν στόματα. Θα γίνουν χοντράδες. Θα εκτοξευτούν υπαινιγμοί κι απειλές. Θα ξεκαθαρίσουν λογαριασμοί. Θα σφαχτούν μεταξύ τους.

Δεν ξέρω αν θα πετύχουν κάτι.

Αλλά τι να κάνουμε; Θα το υποστούμε.

Αφού το πάρτι τελείωσε, θα βγουν και τα σκουπίδια!

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ