Μόνο... στοργή και προδέρμ για την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση είναι ένα μωρό τριών μηνών που ακόμα μπουσουλάει. Χθες -κατά τον Πρωθυπουργό- έκλεισε τις 100 μέρες της. Οπότε υποθέτουμε έχει την αθωότητα, αλλά και την άγνοια συνείδησης που έχουν τα μωρά. Κοντά τέσσερα χρόνια τώρα δεν κυβερνούσε, επωαζόταν στον αμνιακό σάκο προκειμένου να αντιμετωπίσει το φως της εξουσίας πάναγνο, άσπιλο και αναμάρτητο.
Αυτή η μωρουδίστικη άγνοια συνείδησης φταίει που το μωρό μιμείται αδέξια τα λόγια κάποια άλλης αριστερής ριζοσπαστικής κυβέρνησης, η οποία κυβέρνησε τριάμισι χρόνια. Εκείνη ήταν απλώς εφηβική, και γι αυτό είχε έλλειψη επιστημοσύνης, άγνοια, και φλογερή ιδεοληψία (η άγνοια είναι γεννήτωρ της ιδεοληψίας). Ως εκ τούτου έκανε τον φοβερό ταξικό διαχωρισμό της ελληνικής κοινωνίας, μεταξύ ελίτ και λαού.
Ο κ. Τσίπρας το είπε στο συνέδριο του γερμανικού SPD, ότι
η ελίτ έβγαλε το πλούτο έξω από τη χώρα και γι' αυτό χρεοκοπήσαμε, τον χειροκρότησαν οι άσχετοι με το ελληνικό ζήτημα, είδε ότι έπιασε, και το επανέφερε χθες στη Βουλή. Πάλι μίλησε για ελίτ και λαό, αναφερόμενος στα αντίδωρα φτώχειας που δίνει, σε έναν λαό που πλέον περιμένει τα κοινωνικά επιδόματα, αφού δεν υπάρχουν άλλοι πόροι. Η ανάπτυξη που… έφερε, θα μπορούσε επακριβώς να απεικονισθεί με την «φυματική σαρανταποδαρούσα», στην οποία αναφέρθηκε εκ νέου η γλωσσοπλαστική δεινότητα του Γιουκλίντ Τσακαλώτου.
«Να ξέρει ο κάθε πολίτης και ειδικότερα τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα», είπε ο κ. Τσίπρας, ότι «ο δημοσιονομικός χώρος που εξασφαλίσαμε δεν ήταν νομοτέλεια να συμβεί. Θα συμβεί και θα αξιοποιηθεί για τους φτωχούς και τους μεσαίους και δεν θα γίνει καπνός για είδη πολυτελείας για την ελίτ, μόνο αν ο ίδιος ο λαός αποτρέψει με την ψήφο και εντολή του την παλινόρθωση του καθεστώτος που μας έριξε τα βράχια της χρεοκοπίας. Και του χρόνου με νωπή εντολή θα νομοθετήσουμε…».
Οπερ η μείωση είναι ετήσια, και του χρόνου η νέα κυβέρνηση θα ξαναβρεθεί στην ανάγκη να νομοθετήσει το κοινωνικό μέρισμα. Και αν δεν το κάνει, αν η διεθνής οικονομία η επιδεινωθεί και το καταστήσει απαγορευτικό λόγω και της αντιαναπτυξιακής οικονομίας που θα έχει αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν το πλεόνασμα πάει σε δημόσιες επενδύσεις (που είναι διαρκής αναζωογονητική ένεση για την οικονομία), αν πληρωθούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου που ο ΣΥΡΙΖΑ πάγωσε για να δημιουργήσει το προεκλογικό πλεόνασμα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει στους δρόμους, θα ανεβεί στα κάγκελα, και θα ωρύεται πως μόνο αυτός αγαπάει τους φτωχούς (μην είμαστε σίγουροι ότι δεν θα γίνει πιστευτός).
Η όλη τους συμπεριφορά πάντως προσιδιάζει όχι ακριβώς σε βρέφη, αλλά σε ανώριμους έφηβους που δεν έχουν καμία συναίσθηση τόπου, χρόνου και περιστάσεων.
Προχθές ο Πρωθυπουργός, ημέρα απεργίας των δημοσιογράφων, πήγε στο Μάτι, και έκανε κάτι το αδιανόητο. Πήγε στους πληγωμένους, καμένους, χαροκαμένους ανθρώπους και έκανε κρύο χιούμορ. Θα χάσουν λέει τον Σπίρτζη από υπουργό γιατί τον ζήτησε ο Τραμπ να ανοικοδομήσει την Καλιφόρνια που και αυτή επλήγη από τις φωτιές. Και αυτό άρεσε τόσο στο επιτελείο του που φρόντισε να διαρρεύσει, για να μείνουμε όλοι έκθαμβοι από το λαμπερό χιούμορ του Πρωθυπουργού.

Μα δεν είχε συναίσθηση ποιος ήταν και σε ποιους μιλούσε; Σε ανθρώπους που ακόμη κλαίνε τους νεκρούς τους, σε ανθρώπους που το σπίτι τους έχει γίνει στάχτη, που τα υπάρχοντα μιας ζωής λαμπάδιασαν σε μισή ώρα, σε ανθρώπους που ίσως ακόμη να ντύνονται με τα ρούχα που τους έστειλε η συνάνθρωπη αλληλεγγύη.
Δεν είναι πολιτική κριτική τα ανωτέρω. Είναι κυρίως έκφραση ανθρώπινης απορίας, για το πως ένας αρχηγός από τα χείλη του οποίου κρέμονται οι απελπισμένοι για να αναπτερώσουν τις ελπίδες τους και να ξαναστήσουν τις ρημαγμένες ζωές και περιουσίες τους, κάνει χυδαίο χιούμορ με τους νεκρούς. Λες και είχε ήδη ξαναστήσει τα σπίτια στο Μάτι, λες και είχε δημιουργήσει κάποιον πρότυπο οικισμό, και όντας περήφανος γι αυτό, εξέφραζε χαρίεις, εξυπνάδες για την επάρκεια της κυβέρνησής του και του υπουργού του!
Δεν ήταν πολιτική κριτική τα ανωτέρω, αλλά θα μπορούσε να είναι το κάτωθι: Χθες στη βουλή ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη ο οποίος του έστειλε επιστολή «στην οποία με ενημερώνει ότι γίνεται αποδεκτή η σχετική εισήγησή μου, ώστε η κυπριακή Δημοκρατία να συμβάλλει στην ανέγερση ενός δημόσιου νοσοκομείου στη πληγείσα περιοχή, ενός δημόσιου νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική…».
Στα ελληνικά του γράφοντος και πολλών άλλων, η σχετική αποστροφή εξελήφθη ότι ο κ. Τσίπρας ζήτησε από την Κυπριακή Δημοκρατία να συμβάλει στην ανέγερση νοσοκομείου. Εκ των υστέρων κυπριακές μη κυβερνητικές πηγές, έλεγαν ότι μόνη της προσφέρθηκε η κυπριακή κυβέρνηση σε μια δωρεά και ο κ. Τσίπρας απλώς υπέδειξε το Μάτι. Αν ισχύει, ο κ. Τσίπρας ελέγχεται είτε για κακά ελληνικά, είτε για σκόπιμη θολή διατύπωση προκειμένου να αποκομίσει πολιτική υπεραξία. Με ασάφεια άφησε την εντύπωση ότι με δική του ενέργεια έγινε η δωρεά, και δεν υπέδειξε απλώς το μέρος ανέγερσης του νοσοκομείου. Αυτό λέει η παράγραφος που παραθέσαμε.
Μα είναι δυνατόν η Κύπρος που πέρασε και αυτή μνημόνιο (αλλά φέρθηκε λογικά όταν ο Αλέξης το έπαιζε τσαμπουκάς με τα γνωστά αποτελέσματα), η λιλιπούτεια Κύπρος των 850.00 κατοίκων, και της οποίας οι πολίτες υπέστησαν κούρεμα καταθέσεων και η οικονομία πληγές που ακόμη δεν έχουν κλείσει εντελώς, να δημιουργεί νοσοκομείο στη «μητέρα πατρίδα»; Αντί εμείς να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε νοσοκομεία εκεί; Όχι ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά ως μητρικός εθνικός χώρος; (αν συμφωνεί βέβαια με τον όρο… ο κ. Φίλης).
Και δεν ντράπηκε που η Κύπρος συνήλθε πιο γρήγορα, γιατί οι πολιτικοί της είχαν μυαλό, επέδειξαν ομόνοια, συναίνεση και συνεργασία, και δεν άρχισαν να βρίζουν οι μεν τους δε ως… «τουρκοτσολιάδες», όπως έκαναν εδώ οι… γενναίοι αντιμνημονιακοί εθνικοαπελευθερωτές του ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι η κυβέρνηση δεν είναι μωρό τριών μηνών. Απλώς φέρεται ανερμάτιστη έφηβη, χωρίς ενσυναίσθηση, ευαισθησία και επίγνωση της θέσης και της ιστορικής της ευθύνης. 
Γ. Σιδέρης-liberal.gr