Το επικοινωνιακό αυτογκόλ του Αλέξη Τσίπρα, που για χάρη του ταχυδακτυλουργού «αναγκάστηκε» να φωνάξει μέσα στο Μαξίμου τη λέξη «κωλοτούμπα», αποτελεί το καλύτερο φινάλε μιας κυβερνητικής παρωδίας που ολοκληρώνεται μέσα στο 2019.
Ούτε ο μάγος Οναρ, που ήθελε να κάνει ένα αθώο κόλπο για παιδιά και δεν έχει σχέση με την πολιτική, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας, που είδε την «παγίδα» αλλά δεν μπόρεσε να την αποφύγει, μπορούσαν να προβλέψουν ότι με αυτή τη μικρή χριστουγεννιάτικη παράσταση θα έβαζαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή «κωλοτούμπα» κάτω από την πρωθυπουργική θητεία.
Γιατί αν απομακρυνθούμε λίγο από τα γεγονότα, ταξιδέψουμε στο μέλλον και κοιτάξουμε προς τα πίσω, ποια άλλη λέξη θα χαρακτήριζε καλύτερα τη διακυβέρνηση Τσίπρα; Ο ίδιος θα ήθελε να μείνει στην Ιστορία ως ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός που
έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, επέβαλε τη σεισάχθεια, έφερε την οικονομική ευμάρεια στο κράτος και την κοινωνία, υλοποίησε τους στόχους της Αριστεράς σε θεσμικό επίπεδο και εφάρμοσε στην πράξη τις κομμουνιστικές πολιτικές τις οποίες έμαθε ως έφηβος και φοιτητής στην ομάδα Μπανιά του πάλαι ποτέ Συνασπισμού. Αντί αυτών «αμάρτησε» για την καρέκλα και πήρε κυβερνητικό εταίρο τον Πάνο Καμμένο με τους ΑΝ.ΕΛ. Δεν ήταν υποχρεωμένος να το πράξει, δεν επεδίωξε καμία άλλη λύση. Ηταν επιλογή του. Δεν ήθελε συνεργασία με όμορους πολιτικούς χώρους (ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε Ποτάμι, ούτε στο τέλος-τέλος Λεβέντη) γιατί δεν άντεχε ούτε τη συνεννόηση μαζί τους, ούτε την προγραμματική σύγκλιση. Ηταν και παραμένει ευτυχής με ένα πολιτικό κόμμα που κινείται στα όρια της Ακροδεξιάς, με έντονα στοιχεία λαϊκισμού, επιπόλαιες πρακτικές, και μοναδικό του στόχο την παραμονή στην εξουσία. Φτάσαμε στο τέλος της κυβερνητικής διαδρομής, το Σκοπιανό μπήκε ανάμεσά τους, η πολιτική τους σχέση έχει εκφυλιστεί και το λιγότερο που προκαλεί είναι θυμηδία. Ο Πάνος δήθεν φεύγει, αλλά πάντα μένει και στηρίζει τον «μικρό Αλέξη» και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα μείνει ως το τέλος, δηλαδή μέχρι τη στιγμή που από κοινού και οι δύο θα αποφασίσουν να πάνε σε εκλογές, αφότου θα έχει περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Τσίπρας δήθεν εκφράζει την υποτιθέμενη δυσφορία του, αλλά στο τέλος είναι βέβαιος ότι «ο Πάνος δεν θα φύγει και δεν έχει πουθενά να πάει», όπως είχε πει πρόσφατα μεταξύ σοβαρού και αστείου στη Βουλή. Ο Τσίπρας, που κέρδισε την εξουσία το 2015 με το «go back, κυρία Μέρκελ», ετοιμάζεται τώρα στο τέλος της θητείας του να υποδεχτεί ξανά τη Γερμανίδα καγκελάριο στην Αθήνα. Τα αδιέξοδα και το άγχος της επερχόμενης ήττας πρέπει να είναι πολύ έντονα για να αναγκαστεί σε μια τέτοια απόφαση. Κανείς δεν θα μπορούσε να του επιβάλει αυτή την επίσκεψη εάν ο ίδιος δεν το ήθελε. Αλλωστε βίωσε την αγωνία της κυρίας Μέρκελ πέρυσι τέτοια εποχή όταν κάλεσε τους Σοσιαλιστές της Γερμανίας να συμμετάσχουν μαζί της στον μεγάλο συνασπισμό. Δεν υπάρχει Ευρωπαίος ηγέτης αυτή τη στιγμή που να μη θεωρεί τον Τσίπρα «το καλό παιδί για όλες τις δουλειές», αφού εφάρμοσε πιστά όλες τις εντολές και τις υλοποίησε χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις. Σπουδαίο... προσόν για έναν εκλεγμένο ηγέτη που ονειρευόταν να αλλάξει την Ευρώπη, που αγωνιά για το αύριο, αλλά εντέλει μετάλλαξε τον εαυτό του. Υποκλίσεις στον Τραμπ, αυστηρές προειδοποιήσεις στους Ιταλούς μόλις πήγαν να σηκώσουν κεφάλι και ευθεία πολιτική μετακίνηση από την Ευρωπαϊκή Αριστερά στους Σοσιαλδημοκράτες. Στην Ελλάδα εάν οι κεντρώοι και οι δεξιοί αισθάνονται απογοητευμένοι για τη χαμένη τετραετία, οι αριστεροί αισθάνονται βαθιά προδομένοι. Ακόμη και οι προεκλογικές κινήσεις Τσίπρα με τα «δωράκια» για λίγους σε βάρος των πολλών παραπέμπουν στην πιο φαύλη περίοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Θηριώδες υπερπλεόνασμα που προέκυψε από τη φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και τη μείωση των δημοσίων επενδύσεων για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι στόχοι εξαγοράς ψήφων. Και από την άλλη, μείωση των κοινωνικών δαπανών, η πραγματική οικονομία κινείται με ρυθμούς χελώνας, το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται, η απειλή των πλειστηριασμών εντείνεται, η έξοδος στις αγορές είναι αβέβαιη και οι νέοι εξακολουθούν να φεύγουν στο εξωτερικό γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει με μισθό 400 ευρώ τον μήνα. Προχθές ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του πήγαν να δουν τη θεατρική παράσταση «Ξύπνα Βασίλη». Το μήνυμα σαφές: η αλλαγή της κοινωνικής και οικονομικής θέσης οδηγεί και στην πολιτική μετατόπιση. Δηλαδή το «Αμπρα κατάμπρα, λούμπα τουλούμπα, κάνε μια τούμπα και μια κωλοτούμπα», που του είπε ο μάγος Οναρ με άλλα λόγια. Πιστεύω πως τα κατάλαβε και τα δύο, αλλά μην περιμένετε να αλλάξει και μην πιστέψετε όσα παραμύθια και να πει μέχρι τις κάλπες.
Μπάμπης Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, επέβαλε τη σεισάχθεια, έφερε την οικονομική ευμάρεια στο κράτος και την κοινωνία, υλοποίησε τους στόχους της Αριστεράς σε θεσμικό επίπεδο και εφάρμοσε στην πράξη τις κομμουνιστικές πολιτικές τις οποίες έμαθε ως έφηβος και φοιτητής στην ομάδα Μπανιά του πάλαι ποτέ Συνασπισμού. Αντί αυτών «αμάρτησε» για την καρέκλα και πήρε κυβερνητικό εταίρο τον Πάνο Καμμένο με τους ΑΝ.ΕΛ. Δεν ήταν υποχρεωμένος να το πράξει, δεν επεδίωξε καμία άλλη λύση. Ηταν επιλογή του. Δεν ήθελε συνεργασία με όμορους πολιτικούς χώρους (ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε Ποτάμι, ούτε στο τέλος-τέλος Λεβέντη) γιατί δεν άντεχε ούτε τη συνεννόηση μαζί τους, ούτε την προγραμματική σύγκλιση. Ηταν και παραμένει ευτυχής με ένα πολιτικό κόμμα που κινείται στα όρια της Ακροδεξιάς, με έντονα στοιχεία λαϊκισμού, επιπόλαιες πρακτικές, και μοναδικό του στόχο την παραμονή στην εξουσία. Φτάσαμε στο τέλος της κυβερνητικής διαδρομής, το Σκοπιανό μπήκε ανάμεσά τους, η πολιτική τους σχέση έχει εκφυλιστεί και το λιγότερο που προκαλεί είναι θυμηδία. Ο Πάνος δήθεν φεύγει, αλλά πάντα μένει και στηρίζει τον «μικρό Αλέξη» και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα μείνει ως το τέλος, δηλαδή μέχρι τη στιγμή που από κοινού και οι δύο θα αποφασίσουν να πάνε σε εκλογές, αφότου θα έχει περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Τσίπρας δήθεν εκφράζει την υποτιθέμενη δυσφορία του, αλλά στο τέλος είναι βέβαιος ότι «ο Πάνος δεν θα φύγει και δεν έχει πουθενά να πάει», όπως είχε πει πρόσφατα μεταξύ σοβαρού και αστείου στη Βουλή. Ο Τσίπρας, που κέρδισε την εξουσία το 2015 με το «go back, κυρία Μέρκελ», ετοιμάζεται τώρα στο τέλος της θητείας του να υποδεχτεί ξανά τη Γερμανίδα καγκελάριο στην Αθήνα. Τα αδιέξοδα και το άγχος της επερχόμενης ήττας πρέπει να είναι πολύ έντονα για να αναγκαστεί σε μια τέτοια απόφαση. Κανείς δεν θα μπορούσε να του επιβάλει αυτή την επίσκεψη εάν ο ίδιος δεν το ήθελε. Αλλωστε βίωσε την αγωνία της κυρίας Μέρκελ πέρυσι τέτοια εποχή όταν κάλεσε τους Σοσιαλιστές της Γερμανίας να συμμετάσχουν μαζί της στον μεγάλο συνασπισμό. Δεν υπάρχει Ευρωπαίος ηγέτης αυτή τη στιγμή που να μη θεωρεί τον Τσίπρα «το καλό παιδί για όλες τις δουλειές», αφού εφάρμοσε πιστά όλες τις εντολές και τις υλοποίησε χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις. Σπουδαίο... προσόν για έναν εκλεγμένο ηγέτη που ονειρευόταν να αλλάξει την Ευρώπη, που αγωνιά για το αύριο, αλλά εντέλει μετάλλαξε τον εαυτό του. Υποκλίσεις στον Τραμπ, αυστηρές προειδοποιήσεις στους Ιταλούς μόλις πήγαν να σηκώσουν κεφάλι και ευθεία πολιτική μετακίνηση από την Ευρωπαϊκή Αριστερά στους Σοσιαλδημοκράτες. Στην Ελλάδα εάν οι κεντρώοι και οι δεξιοί αισθάνονται απογοητευμένοι για τη χαμένη τετραετία, οι αριστεροί αισθάνονται βαθιά προδομένοι. Ακόμη και οι προεκλογικές κινήσεις Τσίπρα με τα «δωράκια» για λίγους σε βάρος των πολλών παραπέμπουν στην πιο φαύλη περίοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Θηριώδες υπερπλεόνασμα που προέκυψε από τη φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και τη μείωση των δημοσίων επενδύσεων για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι στόχοι εξαγοράς ψήφων. Και από την άλλη, μείωση των κοινωνικών δαπανών, η πραγματική οικονομία κινείται με ρυθμούς χελώνας, το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται, η απειλή των πλειστηριασμών εντείνεται, η έξοδος στις αγορές είναι αβέβαιη και οι νέοι εξακολουθούν να φεύγουν στο εξωτερικό γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει με μισθό 400 ευρώ τον μήνα. Προχθές ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του πήγαν να δουν τη θεατρική παράσταση «Ξύπνα Βασίλη». Το μήνυμα σαφές: η αλλαγή της κοινωνικής και οικονομικής θέσης οδηγεί και στην πολιτική μετατόπιση. Δηλαδή το «Αμπρα κατάμπρα, λούμπα τουλούμπα, κάνε μια τούμπα και μια κωλοτούμπα», που του είπε ο μάγος Οναρ με άλλα λόγια. Πιστεύω πως τα κατάλαβε και τα δύο, αλλά μην περιμένετε να αλλάξει και μην πιστέψετε όσα παραμύθια και να πει μέχρι τις κάλπες.
Μπάμπης Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Ti σοι βαθυστοχαστες αναλυσεις εινα τουτες ωρε Μπαμπη σε χρονιαρες ημερες!!Εκει που οι ανθρωποι αλλοτε, απο αιωνες παλια, ενωνονταν και κυταζαν να δυναμωνει ο ενας τον αλλον, κανοντας κουραγιο, εκφραζοντας καρδιακες ευχες για τη νεα χρονια να πανε όλα καλιτερα, να χουμε υγεια, αγαπη κι ομονοια , ερχονται τα νεα φωτεινα αστεργια της δημοσιογραφιας και μας αλλαζουν τα φωτα. Με σελιδες καργα ρητορική του μίσους, με γαρνιτούρες υπονοιας και συκοφαντιας το μονο που επιδιωκουν είναι να δηλητηριασουν κι αυτό το ωραιο, αρχαιο,παραδοσιακο κι εορταστικο πνευμα που μας ενωνε και χαροποιουσε. Χρονια πολλα σε ολους σας και καλη Χρονια 2019!! Χ
ΑπάντησηΔιαγραφή