Μια κυβέρνηση για τα… πανηγύρια, μια χαμένη τετραετία και η έξοδος στις «απάνθρωπες» αγορές

Πανηγυρίζει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για την έξοδο στις αγορές. Η κυβέρνηση ποντάρει στην αλλαγή της ατζέντας και σε μια φανερή προσπάθεια να δείξει ότι η χώρα επέστρεψε στην κανονικότητα.
Η έκδοση του 5ετούς ομολόγου στέφτηκε με επιτυχία, η Ελλάδα άντλησε 2,5 δις ευρώ με επιτόκιο 3,6%, ελαφρά τσιμπημένο σε σχέση με αυτά που περίμενε το οικονομικό επιτελείο, αλλά και σίγουρα καλύτερο από μια εκτίμηση που έδειχνε ότι θα πάει και πάνω από 3,7%.
Τεχνικά ζητήματα που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνουν οι αγορές, οι ίδιες που χόρευαν το 2015 στο ρυθμό των νταουλιών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι ίδιες αγορές που ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα επέτρεπε ποτέ να «πατήσουν» την Ελλάδα. Όμως, τώρα σ’ αυτές καταφεύγει, όχι γιατί
έχουμε ανάγκη από χρήματα (άλλωστε υπάρχει το «μαξιλάρι» των 33 δις ευρώ συν τα αποθεματικά των δημόσιων φορέων ύψους 7 δις ευρώ). Αλλά γιατί χωρίς τις αγορές συμμάχους καμιά χώρα δεν μπορεί να σταθεί μόνη της. Εκτός κι αν είναι η Γερμανία που δανείζεται με αρνητικά επιτόκια.
Ας υποθέσουμε ότι το 3,6% είναι ικανοποιητικό επιτόκιο και ότι δείχνει μια σχετική αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών στην Ελλάδα. Αν και, όπως λένε οι γνωρίζοντες, η έκδοση ήταν απολύτως εγγυημένη και οι ανάδοχοι είχαν από πριν δουλέψει στο σενάριο της υπερκάλυψης.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε η «μαύρη τρύπα» του 2015. Τι θα γινόταν αν όλοι εκείνοι οι λεονταρισμοί του Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αποκρουστεί κι αν ο λαϊκισμός με τα go back madame Merkel ήταν ένας κακός εφιάλτης και τίποτε άλλο.

Χάθηκαν τέσσερα χρόνια

Που θα βρισκόταν τα επιτόκια των 5ετών αλλά και των 10ετών ομολόγων; Πόσο πιο εύκολα θα μπορούσε να δανειστεί και το Δημόσιο αλλά και οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις. Χάθηκαν τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές και μόλις τώρα αχνοφέγγει μια μικρή χαραμάδα αισιοδοξίας.
Τώρα που το Μακεδονικό λύθηκε, όπως επιθυμούσαν οι Ευρωπαίοι και οι ΗΠΑ, τώρα που η κυβέρνηση έκανε όλα τα χατίρια στους δανειστές και τώρα που η συμφωνία για το χρέος είναι τόσο βάρβαρη που δεσμεύει για δεκαετίες τη χώρα, αφού πρώτα ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.
Τώρα, λοιπόν, η απόδοση έπεσε σε σχετικά ικανοποιητικά επίπεδα αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Ας θυμηθούμε ορισμένες ημερομηνίες – σταθμούς.
Στις 11 Απριλίου 2014, εκδόθηκε πενταετές ομόλογο με επιτόκιο 4,75% και αντλήθηκαν 3 δισ. ευρώ. Ηταν και τότε ένα προεκλογικό πυροτέχνημα μιας και η κυβέρνηση Σαμαρά ήθελε να δείξει ότι υπάρχει φως στο τούνελ, ενόψει ευρωεκλογών.
Στις 10 Ιουλίου 2014 πάλι η Ελλάδα εκδίδει τριετές ομόλογο με επιτόκιο 3,5%. Και αντλήθηκε το ποσό του 1,5 δισ. ευρώ.
Εκείνη την εποχή, και λίγο πριν από το «άδειασμα» της κυβέρνησης από την τρόικα, το πενταετές ήταν στο 4,18% και το τριετές στο 3,35%.
Επί ΣΥΡΙΖΑ και με τις απίστευτες περιπέτειες που έζησε η χώρα έχουμε τα εξής:
Τον Ιούνιο του 2015 το 10ετές ομόλογο έφτασε στο 12,96%, το 5ετές στο 18,78% και το 3ετές στο 27,39%. Ηταν η εποχή του… λεβέντικου δημοψηφίσματος, των κλειστών τραπεζών, της αδυναμίας να πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ.
Αφού τελειώνουν όλα αυτά, τον Ιούλιο του 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εκδίδει πενταετές ομόλογο με επιτόκιο 4,625% συγκεντρώνοντας 3 δις ευρώ.
Συνοψίζοντας:
Τον Απρίλιο του 2014, με κυβέρνηση ΝΔ, το επιτόκιο του πενταετούς ήταν 4,75%, τον Ιούλιο του 2014 ήταν στο 4,18%.
Τον Ιούλιο του 2015 πέταξε στο 18,78% ενώ δύο χρόνια μετά ήταν στο 4,6%.

Στα ίδια επιστρέψαμε

Δηλαδή, σήμερα με επιτόκιο 3,6% για τα πενταετή θα έπρεπε να είμαστε και ευχαριστημένοι. Αλλά το γεγονός ότι επί της ουσίας φτάσαμε μετά από τέσσερα χρόνια καταστροφής να επιστρέψουμε στο 2014 είναι ενδεικτικό της αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Αν δεν μεσολαβούσε εκείνη η τραγική περίοδος θα μπορούσαμε ίσως να μιλάμε για επιτόκια στα πενταετή ομόλογα πολύ χαμηλότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι με απόδοση που κυμαίνεται στο 3,7% με 3,8% διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά τα 5ετή ομόλογα της Βραζιλίας, Μεξικού και Αργεντινής. Οσον αφορά στην ευρωζώνη η Ιταλία για τα 5ετη ομόλογα της πληρώνει επιτόκιο 1,57%, η Πορτογαλία 0,46% και η Ισπανία 0,2%.
Οι δύο τελευταίες χώρες που πέρασαν από βαθιά κρίση και μνημόνια, όπως και η Κύπρος, δανείζονται με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ’ ότι η Ελλάδα. Κι αυτό είναι το τίμημα της απουσίας μεταρρυθμίσεων κι ενός προγράμματος αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στο εξωτερικό ώστε να έρθουν ξένοι επενδυτές στη χώρα μας.
Τι συνέβη μέσα σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν για να φτάσουμε στις ίδιες πάνω – κάτω αποδόσεις ομολόγων; Η ζημιά κατά πολλούς ξεπέρασε τα 100 δις ευρώ, οι τράπεζες απώλεσαν περί τα 30 δις ευρώ και ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν. Δημιουργήθηκε το Υπερταμείο όπου δέσμευσε την περιουσία της χώρας για 99 χρόνια και παρ’ ολίγο να δοθούν και πολιτιστικά μνημεία.
Και το κυριότερο: Υπάρχουν σκιές για «ανταλλαγή» του Μακεδονικού με ευνοϊκή μεταχείριση της Ελλάδας από τους δανειστές. Το δημοσίευμα του Politico που δεν διαψεύστηκε από κανέναν κάνει λόγο για συναλλαγή, να κλείσει η συμφωνία που επιθυμούσαν οι ξένοι, ώστε να πετύχει η κυβέρνηση Τσίπρα τους στόχους της χωρίς να αντιδράσουν οι δανειστές.
Κι όλα αυτά γιατί από το 2011 ο Τσίπρας υποσχόταν το τέλος των μνημονίων, το σκίσιμό τους σελίδα – σελίδα, τη διάλυση των αγορών και των ξένων οίκων, την αλλαγή της Ευρώπης.
Τότε που μιλούσε για 751 ευρώ κατώτατο μισθό ή τότε που έλεγε μεταξύ άλλων:

• «Η λύση θα δοθεί από τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θα έρθουν σε ρήξη με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Από τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες, με τη βοήθεια των λαών της Ευρώπης, θα κατατάξουν στην κατηγορία «σκουπίδια» τους οίκους αξιολόγησης και τις αγορές και θα βάλουν ΑΑΑ στην κοινωνία και στην πραγματική οικονομία: Αλληλεγγύη, Ανάπτυξη, Απασχόληση».
• «Στα τρία άλφα των αγορών και των «λύκων» αξιολόγησης, θα απαντήσουμε με τα δικά μας τρία άλφα. Απασχόληση. Ασφάλιση. Αναδιανομή του πλούτου».
• «Η απελευθέρωση από το Μνημόνιο, η αντίσταση στην δικτατορία των αγορών και του νεοφιλελευθερισμού, το δικό μας πρότυπο ανάπτυξης, η μάχη για μια δημοκρατική κοινωνική αλλαγή στην Ευρώπη».
• «Με την τρόικα σε ρόλο αστυνόμου, επιτηρητή και τιμωρού, με τους δανειστές να επιβάλλουν τη θέλησή τους στην ελληνική κυβέρνηση χωρίς να συναντούν καμιά αντίσταση, με τη χυδαιότητα και την απανθρωπιά των λεγόμενων αγορών να ανακηρύσσεται σε υπέρτατο νόμο, η χώρα μας έχει βρεθεί σε μια θανάσιμη παγίδα. Στην οποία κάνουν ότι μπορούν να μας κρατήσουν όχι για ένα και δυο χρόνια όπως λένε ο Σαμαράς και η ετερόκλητη συμμαχία του Μαξίμου, αλλά για δεκαετίες».
• in.gr