Και τώρα ο δρόμος προς τις εκλογές, σπαρμένος με αγκάθια

Η συμφωνία ψηφίστηκε χθες αλλά η συγκυρία με τους συμβολισμούς της εκδικείται με ανελέητη ειρωνεία (the life is a bitch).
Ήταν σαν χθες που το στράτευμα των γενναίων αριστερών αγωνιστών, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, κατήγαγε νίκη περίλαμπρη. Τα κάστρα του κατεστημένου, της συντήρησης και της διαπλοκής έτριζαν. Θα κονιορτοποιούνταν πάραυτα, ενώ το μνημόνιο θα σκιζόταν και τα κομματάκια που θα τα έπαιρνε και θα τα σήκωνε ο άνεμος της λαϊκής οργής.
Οι κομμένες συντάξεις των περήφανων γηρατειών (και των περήφανων 55δων) θα επανέρχονταν, ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ θα έβγαζε τη νέα γενιά από τη ζώνη του εργασιακού λυκόφωτος, η σεισάχθεια θα αναβίωνε δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον πρώτο… κοινωνιστή, τον πρόγονα Σόλωνα, και γενικώς η Ελλάδα θα βάδιζε στον δρόμο της αξιοπρέπειας, της τιμής και της ανθηρότητας. Μια νέα εποχή δικαιοσύνης, εξυγίανσης, ισότητας, ελευθερίας, ανέτειλε.
Τέσσερα χρόνια μετά
«όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν, οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν», που γράφει ο θλιμμένος Καρυωτάκης. Χθες τα «νόθα» εγγόνια του Ζαχαριάδη σάρκωσαν εν μέρει το όνειρό του για τη Μακεδονία, «σήμερα γεννήθηκε μια νέα χώρα» που είπε ο Πρωθυπουργός. Την ίδια στιγμή οι δικαιωματικοί απόγονοί του κομμουνιστή ηγέτη -,που έπαθαν και έμαθαν ότι κάποια πράγματα, ειδικά στα Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε - με ωριμότητα απέρριψαν την Συμφωνία. Και οι αριστεροί της ελαφρότητας τους εγκαλούσαν!
Όσο για τον Πρωθυπουργό, που από πολιτική παιδεία - ή από έλλειψή της - ποτέ δεν κατανόησε τα εθνικά θέματα (θυμίζουμε το «ναι στη Μακεδονία του Ιλιντεν»), είναι φυσικό να κομπάζει ότι το μίσος των εθνικισμών (δηλαδή και του 70% των Ελλήνων), δίνει τη θέση του στη φιλία και την ειρήνη. Είθε να δικαιωθεί στο βάθος του χρόνου. Αν όχι θα μείνει ως μοιραίος – για να μην πούμε άλλη λέξη.
Τέσσερα χρόνια μετά, και αφού βγήκαμε λέει από το μνημόνιο που ο ίδιος μας έβαλε, η χώρα παραμένει εκτός δυνατότητας εξόδου στις αγορές. Κατά την ΕΛΣΤΑΤ τον Νοέμβριο η ανεργία παρέμεινε σταθερή στο 18,6, η οικονομία δεν αποδίδει, η Τρόικα δηλώνει ότι θα ενοχληθεί εάν ως τις 15 Φεβρουαρίου δεν κλείσουν 16 υποχρεώσεις (είναι που βγήκαμε από τα μνημόνια), και ο πρώτος συνυπεύθυνος κ. Βαρουφάκης αναρτά tweet αναφερόμενος σε αυτές σαρκαστικά: «κατά τα άλλα ζούμε μεταμνημονιακές μέρες – και ο Όργουελ γελά ηχηρά από ψηλά»(!).

Το ιδιωτικό χρέος στα 130 δις σε εφορία και ασφαλιστικά ταμία, οι τράπεζες προ ατυχήματος, η ρύθμιση των 120 δόσεων παραπέμπεται στις καλένδες, και τον Δεκέμβριο το σύνολο των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ήταν χαμηλότερα κατά 2,243 δισ. ευρώ σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο, ενώ όλοι οι οικονομικοί δείκτες δε λένε να ορθοποδήσουν.
Τέσσερα χρόνια μετά, αλλάζουμε σελίδα, με τις προηγούμενες γεμάτες από κυβερνητικές ανορθογραφίες και ίχνη από τα σβησίματα των κόκκινων γραμμών. Οι νέες θα είναι χειρότερες. Οδεύουμε στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και την Τ.Α. με το κυβερνητικό κόμμα να παρατάσσει τις ελλιποβαρής δυνάμεις του στενού κομματικού του χώρου, αφού η διείσδυση στους κοινωνικούς χώρους αποδεικνύεται ευχολογική φαντασίωση.
Η εισαγγελική έρευνα για τον Μ. Πετσίτη, φίλου του Νίκου Παπά, έρχεται να προστεθεί στην σύμβαση του Ελ. Βενιζέλος όπου οι Ευρωπαίοι μας γλύτωσαν 750 εκ, καθώς ως large τύποι που είμαστε θα τα χαρίζαμε, η σκιά για τα αντισταθμιστικά με τα F-16, και οι περίεργες συμβάσεις για τα βλήματα προς τη Σ.Α...
Παράλληλα η ΝΔ ζητά εισαγγελική παρέμβαση με αφορμή όσων είπε ο Π. Καμμένος για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Όλα αυτά και άλλα που ίσως προκύψουν θα κοσμούν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Ο προεκλογικός αγώνας θα γίνει σε αυτό το φόντο συμπληρωμένο με τη Novartis και το ΚΕΕΛΠΝΟ. Και θα είναι άγριος.
Τα ανωτέρω επεισόδια αναμένεται να διεξαχθούν βεβαίως υπό την ηχητική υπόκρουση των καταγγελιών Καμμένου. Το διαζύγιο ήταν προγραμματισμένο για τον Μάρτη αλλά κάτι χάλασε στο τέλος με αφορμή το Μακεδονικό. Ο πρώην ΥΠΕΘΑ ένιωσε ριγμένος από διαβεβαιώσεις τους Αλέξη (λες και είναι ο πρώτος), αλλά φταίει και ο ίδιος που στάθηκε μπόσικος και αφελής. Και όπως διακρίνεται για το παρορμητικό και ανεξέλεγκτο του χαρακτήρα του, έξεστιν το καταγγέλλειν.
Ο κυβερνητικός δρόμος προς τι εκλογές θα έχει μόνο αγκάθια, από αυτά που μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ έσπειρε στην τετραετή πορεία του.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr