Έργα και ημέρες ενός… νταή δημάρχου που έγινε σαχλαμαρόμαγκας υπουργός

Το χαρακτήρα του «νταή» της κυβέρνησης, ο οποίος απαντά με φωνές, απειλές, αναρτήσεις, πάντα σε «μπρουτάλ» ύφος και χωρίς «τακτ» υιοθέτησε από την αρχή της καριέρας του στο υπουργείο Υγείας, ως αναπληρωτής υπουργός Παύλος Πολάκης. Οι υποστηρικτές του μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτό οφείλεται στην «αυθεντικότητα» του και στην «επιμονή» του να λέει τα πράγματα «όπως είναι»… Και είναι άλλωστε κι αυτό που «πουλάει» ο Πολάκης. Ο αυτοδημιούργητος, αγωνιστής της ζωής από ένα χωριό των Σφακίων, που σπούδασε, έγινε σπουδαίος, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την ανατροφή του στο βουνό και αυτό που λένε με περηφάνεια είναι η αλήθεια στην Κρήτη: «Ο άντρας κάνει τη γενιά, κι όχι η γενιά τον άντρα».
Οι επικριτές του τον χαρακτηρίζουν «άξεστο», «κυνικό», «εκτός ορίων», «υβριστή» και πολλά άλλα, ενώ τα ΜΜΕ περιμένουν μετά
από κάθε ρεπορτάζ που τον αφορά την επόμενη ανάρτηση του ή ξέσπασμα στις κάμερες.
Η αλήθεια είναι ότι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας έχει ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό το όριο που χωρίζει τον «ορεσίβιο», «χωρίς τρόπους», «ειλικρινή» και εφόσον είδε ότι αυτή η συμπεριφορά «πουλάει» και έστω και μέσω της αρνητικής δημοσιότητας πετυχαίνει οι οπαδοί του να χειροκροτούν έχει υιοθετήσει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως «μανιέρα», χωρίς να πείθει κανένα πλέον – σκεπτόμενο άνθρωπο – για την ειλικρίνεια των πράξεων του.
Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο ως δήμαρχος που βγήκε με… σοβιετικά ποσοστά και που παραδέχθηκε ότι για το… καλό του τόπου του είχε διπλά βιβλία, κορόιδευε έτσι δηλαδή τους άλλους δήμους που νόμιμα ή τουλάχιστον με βάση όσα προτάσσσουν οι νόμοι, ασκούσαν το λειτούργημά τους.
Ο Πολάκης της ΚΝΕ, ο σκληρός Κρητίκαρος που αρέσκεται να φωτογραφίζεται με το κυνήγι ή το ψάρεμά του, που δεν υπολογίζει κανέναν, που καπνίζει όποτε του… καπνίσει αδιαφορώντας για τους νόμους, που πάει στα μπουζούκια και τα σπάει σαν κουτσαβάκι παλαιών εποχών, έγινε και βουλευτής. Εγινε και υπουργός χάρη στη φιλία του με τον Τσίπρα ο οποίος βρήκε στο πρόσωπό του αυτό που θα ήθελε να είναι. Αυτόν που μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να είναι η φωνή του Μαξίμου η οποία δεν μπορεί να είναι τόσο μπρουτάλ. Αλλο να τα λέει ο «κουζουλός» Πολάκης και να τον ακούνε όλοι με ανοικτό το στόμα, κι άλλο το Μαξίμου.
Και ξέρουμε όλοι πόσο «πουλάει» ο λαϊκισμός, ειδικά αυτές τις εποχές. Με καταγγελίες, ύφος μάγκικο, ψεκασμένες θεωρίες και συνωμοσίες έγινε ο Τραμπ πλανητάρχης, δεν θα γινόταν ο Σφακιανός βουλευτής και υπουργός; Ο άνθρωπος που προφανώς έχει κάνει πρόβα στον καθρέφτη του για να είναι όσο σκληρός πρέπει με τη διαπλοκή, τα βοθροκάναλα, το κατεστημένο, την ελίτ. Μια ελίτ βεβαίως στην οποία και ο ίδιος θα πρέπει να είναι μέλος διότι όταν βγάζεις 200 και 300 χιλιάρικα το μήνα δεν μπορεί να είσαι κάτι άλλο. Κι όταν παίρνεις καταναλωτικό δάνειο 100 χιλ. ευρώ που κανείς άλλος Έλληνας δεν θα μπορούσε να πάρει, ε, τότε δεν μπορείς να μιλάς με τόση άνεση για διαπλοκή.

Αναδρομή στις πιο χαρακτηριστικές στιγμές ύβρεως και παραληρήματος