Πρώτη φορά αριστερά… και κατασταλτικά

 Η αθλιότητα των συνεχών κλήσεων για απολογία του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών κατά των πλειστηριασμών δείχνει την βαθιά αυταρχική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε λίγο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα έχει μια πραγματική συλλογή κλήσεων σε απολογία για όσα γίνονταν έξω από τα συμβολαιογραφεία αλλά και στο Ειρηνοδικείο.

Και δεν είναι ο μόνος. Μια σειρά από ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτές τις κινητοποιήσεις έχουν λάβει τις σχετικές κλήσεις.

Στην πραγματικότητα έχει στηθεί μια πραγματική μηχανή διώξεων εναντίον όσων συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις αυτές.

Κινητοποιήσεις, για να μην ξεχνιόμαστε, σαν κι αυτές που συμμετείχαν και σημερινοί υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα.

Όλοι θυμόμαστε τον Τσακαλώτο και άλλους πίσω από πανό που

έλεγαν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.

Πλέον τα πράγματα άλλαξαν και τώρα η γραμμή της κυβέρνησης πάει να γίνει «κάθε σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Όμως, η υπόθεση με αυτές τις διώξεις είναι πολύ σοβαρή.

Δεν στέκομαι απλώς στο ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σέρνονται στα δικαστήρια πρώην σύντροφοί τους, συμπεριλαμβανομένων μελών του υπουργικού συμβουλίου του Τσίπρα.

Σε τελική ανάλυση, αν ήταν απλώς μια περίπτωση πολιτικής μνησικακίας τα πράγματα θα ήταν απλά.

Εγώ θέλω να σταθώ στην ουσία του ζητήματος.

Και η ουσία είναι ότι επί ΣΥΡΙΖΑ επιχειρείται να περιοριστούν κατασταλτικά οι τρόποι με τους οποίους διαμαρτύρονται οι πολίτες.

Σκεφτείτε: οι κινητοποιήσεις στα συμβολαιογραφεία και πιο πριν στον Ειρηνοδικείο ήταν αυτό που λέμε «ειρηνικές». Μπορεί να υπήρχαν αντεγκλήσεις με την αστυνομία, αλλά δεν υπήρχαν «έκτροπα».

Ήταν από αυτές τις κινητοποιήσεις που δεν τις θεωρούμε παραβατικές, ακόμη και εάν τυπικά είναι.

Σε τελική ανάλυση από τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας, είτε μιλάμε για καταλήψεις, είτε π.χ. απεργιακές φρουρές, έχουν κερδηθεί μεγάλοι αγώνες.

Μέχρι τώρα εάν δεν υπήρχαν ζημιές και συλλήψεις, η υπόθεση σταματούσε ως προς την ποινική διερεύνηση.

Αυτό τώρα αλλάζει. Στη βάση εισαγγελικών παραγγελιών, η αστυνομία μαζεύει φωτογραφίες και βίντεο και με βάση αυτά ξεκινά την ταυτοποίηση προσώπων, συχνά με χρήση στοιχείων που έχουν συλλέξει ασφαλίτες επιφορτισμένοι με την παρακολούθηση τέτοιων κινητοποιήσεων.

Με αυτά «στοιχεία» αρχίζει και στέλνει προσκλήσεις, ξεκινώντας από ηγετικές φυσιογνωμίες αυτού του κινήματος όπως ο Λαφαζάνης.

Αυτό σημαίνει ότι πλέον θέλουν να ποινικοποιήσουν και αυτές τις κινητοποιήσεις που μέχρι τώρα θεωρούσαμε ειρηνικές.

Και αυτό και σοβαρό είναι και πραγματικά επικίνδυνο. Για όλες και όλους μας.

Και μην μου πείτε ότι δήθεν αυτά είναι πρωτοβουλίες της αστυνομίας ή «θυλάκων» εντός των «μηχανισμών καταστολης».

Η αστυνομία, σε αντίθεση με τη δικαιοσύνη, δεν είναι ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά ανεξάρτητη. Δεν έχει τυπικά πολιτικά προϊσταμένους, αλλά ουσιαστικά.

Εάν ο Τόσκας πρωτύτερα, η Γεροβασίλη και η Παπακώστα σήμερα, πουν στην ηγεσία της Αστυνομίας «πείτε στην Κρατική Ασφάλεια να σταματήσει να στήνει υποθέσεις έτσι», είναι υποχρεωμένοι να τους ακούσουν, είναι υποχρεωμένοι να αλλάξουν στάση και πρακτική.

Για να συνεχίζεται αυτή η αθλιότητα, σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία έχει δώσει έγκριση ή ότι δεν έχει πρόβλημα να συμβαίνει.

Αυτό σημαίνει πολιτική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα για μια πραγματική κλιμάκωση της καταστολής και για έναν πραγματικό περιορισμό στο δικαίωμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Μόνο που όταν όλα αυτά τα δοκιμάζει μια κυβέρνηση πάνω σε παλιούς συντρόφους, τότε απλώς μιλάμε για έναν κατήφορο. 

Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr