Ο κ. Τσίπρας έπεσε σε… πράσινο βράχο

Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, που τραγουδούσε ο Νιόνιος. Χθες οι υπεύθυνοι επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ (δηλαδή του ΠΑΣΟΚ) ανακοίνωσαν ότι ο συνολικός αριθμός των μελών του Κινήματος Αλλαγής έφτασε τις 142.700. Αριθμός αναντίστοιχος για ένα κόμμα που και στις πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις δεν προσεγγίζει ούτε κατ΄ ευχή το 10%, και υπερτετραπλάσιος αυτών του ΣΥΡΙΖΑ. (μόνο στο ΚΚΕ θα ταίριαζε τέτοια οργανωτική συσπείρωση).

Η γεωμετρική άνοδος αποτυπώνεται ευδιάκριτα αν γίνει σύγκριση με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν ως Δημοκρατική Συμπαράταξη (ομού μετά της ΔΗΜΑΡ) είχε λάβει ποσοστό 6.28%. Τότε τα μέλη ήταν κάτω 57.000. Ο υπερδιπλασιασμός καταδεικνύει την ύπαρξη μιας συμπαγούς βάσης, που και στις χειρότερες των στιγμών του δεν το εγκατέλειψε, και όταν ο ουρανός ξεθολώνει κάπως, επιστρέφουν και άλλοι στην αρχική τους κοίτη.

Αυτή την Ιώβεια υπομονή (παραμονή) την

είχαμε εντοπίσει σε δύσκολους καιρούς (στους εύκολους είναι αναμενόμενη και όχι αξιοσημείωτη). Τον Μάρτη του 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ βυθιζόταν στην καταισχύνη, πληρώνοντας μοναχικά και ολοκληρωτικά την υπαγωγή της χώρας στη μέγγενη των μνημονίων, ο Ευ. Βενιζέλος εκλεγόταν Πρόεδρος από ένα πλήθος ηλικιωμένων και λιγότερων νέων (έλειπαν εμφατικά οι μέσες ηλικίες) - πλήθος που η σημειολογία της εμφάνισής του παρέπεμπε σε κουρασμένους ανθρώπους λαϊκών τάξεων. Οι αποκατεστημένοι από το ΠΑΣΟΚ την είχαν κάνει γι’ αλλού, ή έβριζαν «αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα».

Την ανωτέρω - ψυχρή - δημοσιογραφική παρατήρηση, ο γράφων την είχε εκφράσει «στον αέρα» του ραδιοφώνου του Σκάι όπου εργαζόταν, και τα troll του ΣΥΡΙΖΑ τον «ανασκολόπισαν» στο διαδίκτυο, ως εντεταλμένο για να βοηθήσει τις μνημονιακές δυνάμεις!

Ο αριθμός των εγγεγραμμένων μελών σαφώς βγάζει ειρωνικά τη γλώσσα στις προβλέψεις του - και δημοσκόπου! – υπουργού Επικρατείας Χρ. Βερναρδάκη, ο οποίος ως ένα εκ των επιχειρημάτων πίεσης της Φ. Γεννηματά για συνεργασία, ανέφερε την πρόβλεψή του ότι το ΚΙΝΑΛ κινδυνεύει να μην συγκεντρώσει το 3%, οπότε δεν θα μπει στη Βουλή – την στιγμή που μπήκε τον Ιανουάριο του 2105 με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι και απευθυνόμενο στα ίδια κοινωνικά στρώματα.

Και αν αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν ένας ειδικός των ερευνών κοινής γνώμης, και κατά τεκμήριο έξυπνος άνθρωπος, να εκφράζει τέτοια αστεία επιχειρήματα, η γνώμη μας είναι εξαιτίας «κεκτημένης ταχύτητας». Εχουν συνηθίσει να απευθύνονται στο δικό τους κοινό που καταπίνει αμάσητα οτιδήποτε του λένε, ακόμη και την πιο εξωφρενική θεωρία και την πιο παραπειστική δικαιολογία, ώστε νομίζουν ότι και ο κόσμος έξω από την δική τους ακτίνα θα δεχθεί κάθε παραδοξότητα.

Η τεράστια αύξηση των μελών του ΚΙΝΑΛ δείχνει και το ατελέσφορο της επίθεσης φιλίας που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν το ΚΙΝΑΛ φυλλορροούσε από μέλη, η θέση της Γεννηματά θα ήταν προβληματική. Τώρα που συσπειρώνεται η οργανωμένη βάση, δείχνει ότι στην χειρότερη περίπτωση θα κυμανθεί στα ποσοστά του 2015 την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμώνεται
ταχέως (Θα λείπει τώρα βέβαια η ΔΗΜΑΡ, αλλά ούτως ή άλλως τα ποσοστά της ήταν αμελητέα).

Η ροή των εγγραφής των μελών ήταν μια διαρκής διαδικασία μετά το συνέδριο, αλλά είχε αυξητική τάση τις τελευταίες ημέρες μετά τις υπουργοποιήσεις Μωραϊτη και Τόλκα. Η εντύπωση που επικρατεί (δεν μπορούν να υπάρχουν ποιοτικές μετρήσεις), είναι ότι πολλοί Πασόκοι φοβήθηκαν ότι «θα λεηλατηθεί η Παράταξη».

(Σημ: Έχουμε ξαναπεί: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λειτουργούν ως παρατάξεις. Η τρίτη παράταξη της χώρας, η Αριστερά, ιστορικά εκπροσωπείται από το ΚΚΕ. Το ευκαιριακό νεφέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν εντάσσεται οργανικά σε κάποια παράταξη, γι’ αυτό και προσπαθεί να κάνει ρεσάλτο στην Κεντροαριστερά. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε, επισημαίνουμε πάντως ότι οι παρατάξεις διέπονται από ιστορικότητα, και η ιστορικότητα είναι μνήμη).

Φυσικά στην συσπείρωση συνετέλεσαν και οι δηλώσεις των Κώστα Λαλιώτη και Γιώργου Παπανδρέου.

Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά υπάρχει ένα τμήμα Πασόκων, μικρό μεν αλλά παραδόξως αρκούντως φανατικό στο πρόσωπο του κ. Παπανδρέου. Εστω και καθ’ υπερβολήν θα τους χαρακτηρίζαμε ως «Ταλιμπάν του Γιώργου». Μια συνεχιζόμενη αμφίσημη στάση του ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποδέσμευε αρκετούς να στραφούν ίσως προς το κυβερνών κόμμα.

Από την άλλη ο Κώστας Λαλιώτης αποτελεί το μοναδικό πλέον «τοτέμ» του Παλιού ΠΑΣΟΚ (ο Γεννηματάς έφυγε νωρίς, ο Ακης κατάντησε όπως κατάντησε). Η φημολογία ότι είναι ο ίδιος υπέρ της συνεργασίας, δεν θα λέγαμε ότι θα καθόριζε την ψήφο των Πασόκων, οπωσδήποτε όμως δημιουργούσε ένα κλίμα αμφισημίας και εσωτερικής αποσταθεροποίησης.
Οι πρόσφατες δηλώσεις των δύο υπέρ ΚΙΝΑΛ, επανέφεραν την πασοκική κανονικότητα. Ο κ. Τσίπρας μάλλον έπεσε σε βράχο.

Γ. Σιδέρης-liberal.gr