Οι Μαυρογυαλούροι της Μεγάλης Εβδομάδας

Μέρες κατάνυξης για τους πιστούς, αλλά και εσωτερικής γαλήνευσης και γλύκανσης για τους «μη» ή τους αγνωστικιστές. Σε όλους αναβιώνουν λαμπυρίζουσες θύμισες από την εποχή της αθωότητας, του τρεμάμενου φωτός των κεριών που έγλειφε και σμίλευε τα γεμάτα κατάνυξη πρόσωπα των πιστών στην ακολουθία του Επιταφίου, το απαράμιλλο κάλος της θρηνωδίας που απλωνόταν στον αέρα «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος», το «θαύμα» που τότε δεν έμπαινε σε εισαγωγικά.
Όμως παράταιρες οι εποχές, η χώρα περνάει και φέτος τη δική της Μεγάλη Εβδομάδα, και η ένταση δε λέει να καταλαγιάσει. Όξος και χολή συνήθως εκπέμπεται από κυβερνητικά χείλη, σε αρμονική συνήχηση με τον τοξικό πρωθυπουργικό λόγο, και δείχνουν το μέγεθος των προβλημάτων που θα ενσκήψουν μεταπασχαλιάτικα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα βρήκε τον κ. Τσίπρα να κουβαλάει τον δικό του σταυρό.
Για πρώτη φορά το στράτευμα δεν συμπαρατάσσεται άνευ
αντίρρησης δίπλα του, και επιδεικνύει έμμεση αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των επιλογών του.
Ο ίδιος κάλυψε την αγενή στάση του «αψύ» Πολάκη απέναντι στον Κυμπουρόπουλο, αλλά βρήκε συμπαραστάτες μόνο τον Κυρίτση, Παπαδημούλη και κάνα δυο ακόμα, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των Συριζαίων και συμμάχων τους που αποδοκίμασαν (Τσακαλώτος, Φίλης, Ξανθός, Μπαλάφας, Κούλογλου, Ρέλας, Κουρουμπλής, Αυλωνίτου, Παπακώστα κ.ά.). Πρώτη φορά τόσο μαζικά.
Την ίδια στιγμή του ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ σκορπάει σκερτσόζες νότες. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, ηθοποιός κ. Γεωργούλης, μετ΄ αφελούς ειλικρινείας αποκάλυψε ότι συζητούσε την ευρωϋποψηφιότητά του και με τη ΝΔ. Η Πειραιώς τελικώς δεν ενέδωσε και έτσι ο φιλόδοξος υποψήφιος βρήκε καταφύγιο στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν συνυπολογιστεί η περιπετειώδης συμμετοχή της κας Λοίζου με όσα ακολούθησαν, η συμπαράταξη του εμβληματικού… προλετάριου και ασυμβίβαστου διώκτη της διαπλοκής κ. Κόκκαλη, η μετά ψηφοθηρικής ευλογίας επίσκεψη Κουρουμπλή στον μεσαιωνικό και εχθροπαθή Αμβρόσιο (σε συνδυασμό πάντα και με τις αρνήσεις των Δραγασάκη, Τσακαλώτου να ηγηθούν της Ευρωλίστας), το κυβερνητικό ευρωψηφοδέλτιο διεκδικεί τον τίτλο του πλέον περιπετειώδους της μεταπολίτευσης.
Συνάμα κατοχυρώνει και τον τίτλο του πλέον απολίτικου, καθώς εξοστράκισε την πολιτική και ενσωμάτωσε λογικές life style – συμβαίνουν αυτά στην εκφυλισμένη εκδοχή της Αριστεράς.

Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη και μια ήττα από τη ΝΔ, στο πεδίο της πολιτικής ηθικής.
Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έλαβαν το χρίσμα για ευρωβουλή (Μεϊμαράκης, Ασημακοπούλου και Μάρκου) απεκδύθηκαν της βουλευτικής τους ιδιότητας. Οι… αγνοί αριστεροί που παλεύουν μόνο για τον άνθρωπο και όχι για την τσέπη τους, νομοθέτησαν και κατάργησαν το ασυμβίβαστο βουλευτή- υποψήφιου ευρωβουλευτή, χάριν των μουσαφίρηδων Κουντουρά και Δανέλλη, οι οποίοι εξαγόρασαν την ψήφο τους υπέρ Πρεσπών, με την συμμετοχή τους στο ευρωψηφοδέλτιο.
Δεν είναι μόνο η συναλλαγή που σοκάρει, αλλά και η ωμή ανηθικότητα της, καθώς αυτή συνετελέσθη υπό τα όμματα του πανελληνίου και με νόμο της Βουλής. Οχι βέβαια ότι τους νοιάζει.
Αν τους ένοιαζε δεν θα νομοθετούσαν τη δυνατότητα των υποψηφίων ευρωβουλευτών να παραμένουν και βουλευτές για να μη χάσουν τα ελέη της ελληνικής Βουλής, έως ότου - και αν -εκλεγούν. Αυτή τη θεσιθηρία και χρηματοθηρία, την επιδοκίμασε και τη διαφύλαξε μετά νόμου η… ριζοσπαστική αριστερά, που κατά τα άλλα δεν ενδιαφέρεται για τις υλικές απολαύσεις που προσπορίζει η νομή της εξουσίας, και… θυσιάζεται μόνο για την υλική ευημερία του λαού!
Αν τους ένοιαζε θα κατανοούσαν τη γενική καταφρόνια που τους περιτυλίγει. Θα διαφύλασσαν, για τα μάτια του κόσμου έστω, το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα, που το έχουν καταντήσει διάτρητο ράκος.
Τις δυο τελευταίες ημέρες υποστήκαμε επίσης το ηλεκτροσόκ από τη δημοσιοποίηση των χρεών της ΔΕΗ η οποία παρεδόθη στον ΣΥΡΙΖΑ κερδοφόρος (μια χρεοκοπία για την οποία είναι αδιανόητο να μην κληθούν σε απολογία τα πολιτικά πρόσωπα που την διαχειρίστηκαν).
Παράλληλα μάθαμε ότι επήλθε συσσώρευση δύο και κάτι δις από απλήρωτους φόρους, μόνο κατά τους δύο πρώτους μήνες του έτους, από τους εξουθενωμένους φορολογούμενους. Παραμένουμε επίσης εσαεί ουραγοί στον τομέα της απασχόλησης σύμφωνα με τη Eurostat.
Αυτά δεν απασχολούν. Αλλα απασχολούν την ηγεσία. Συνήλθαν ο Πρωθυπουργός με τον υπουργό Οικονομικών μόνο για να διοχετευτεί η είδηση περί μοιράσματος του «αιματηρού» -κάποτε -, πλεονάσματος, την στιγμή που ο δείκτης δημοσίων (παραγωγικών δηλαδή) επενδύσεων εξακολουθεί να καταδεικνύει σημάδια νεκροφάνειας.
Ο Μαυρογυαλούρος μπροστά τους ωχριούσε. Ήταν απλώς ένας… αθώος πρωτοπόρος.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr