Σαν τρελοβάπορο χωρίς πυξίδα, φορτωμένο με ιδανικά απαξίας...

Κάθε μέρα που περνάει φορτωμένη με κρίσεις, αυταρχικές συμπεριφορές, λανθασμένες κυβερνητικές αποφάσεις, προσχεδιασμένες και υστερόβουλες ενέργειες, νομοθετήματα φωτογραφικά της κυβέρνησης, που εγκρίνονται λάθρα και μαζικά στη Βουλή απ' την πλειοψηφία, με βεβαιώνουν όλο και περισσότερο ότι ζούμε σε δημοκρατικό ολοκληρωτισμό, σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία όπου λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην της θέλησης του λαού μας.
Αποφάσεις από τους λίγους για τους πολλούς, των οποίων η βούληση απαξιώνεται απ' τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του στο κόμμα που κυβερνάει εδώ και τέσσερα χρόνια την Ελλάδα. Αλλά, φευ!.. Αν περίμενε να δει κανείς να ανθίζει η 'πλέρια' δημοκρατία στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως την διαλαλούσε κάποτε η Αριστερά, σίγουρα θα απογοητεύτηκε βλέποντας την να καταβυθίζεται επί ημερών του.
Το όραμα του καινούριου, της αλλαγής ή της διαφοράς απ' τα παλαιότερα κόμματα εξουσίας έχει ξεφτίσει προ πολλού. Κι αυτήν την ψευδαίσθηση, που για τον κύριο Τσίπρα ήταν
απλή αυταπάτη, την ενίσχυσε συστηματικά η μιντιακή εξουσία, που συμπορεύεται μόνιμα με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο το οποίο εκείνος δείχνει να συμπαθεί ιδιαίτερα...
Η δημοκρατία επί ΣΥΡΙΖΑ παρακμάζει ραγδαία εν μέσω μολότοφ, δακρυγόνων, έκνομων ενεργειών, ακροτήτων, παρεμβατικών και βίαιων... 'απαλλοτριώσεων' που έχουν 'άρωμα' τρομοκρατίας, ασκήσεων επί του σώματος της Αθήνας των κουκουλοφόρων και του Ρουβίκωνα...
Του Ρουβίκωνα που ευδοκιμεί, όπως φαίνεται, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και των ταγμάτων εφόδου των ανθελλήνων που καίνε - σε τακτά διαστήματα - ελληνικές σημαίες και κινούνται απειλητικά στην καρδιά της πρωτεύουσας προσφέροντας υλικό στη 'γυάλινη', εικονική, επιφανειακή και υπερρεαλιστική μιντιακή παρουσία...
- Κάτι πρέπει να γίνει μ' αυτήν την αναρχία, την εγκληματικότητα, το ναρκεμπόριο στο κέντρο της πόλης, την καθημερινή βία και την έλλειψη αστυνόμευσης στην Αθήνα..., ψιθυρίζει αλαλιασμένος ένας περαστικός οικτίροντας τους ανθρώπους που μένουν εκεί και κοιμούνται τα βράδια οπλισμένοι...
Εικόνα διάλυσης παντού... Εικόνα που αποδεικνύει τη βαθιά κρίση που σοβεί και σχετίζεται άμεσα με το έλλειμμα δημοκρατίας και την επιβολή ενός καθεστωτικού, προσωποπαγούς συστήματος εξουσίας με πολυκέφαλη γραφειοκρατική πυραμίδα, την οποία στελεχώνει πλέον σε μεγάλο βαθμό η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη Βουλή των Ελλήνων οι δημοκρατικές διαδικασίες, που είχαν συρρικνωθεί στα χρόνια των μνημονίων, σήμερα διαψεύδουν ότι βγήκαμε από αυτά, αφού αφήνουν και πάλι ελεύθερο το πεδίο σε αυθαιρεσίες - ακόμα και εξωθεσμικές - εκτοξεύοντας τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που μπήκαν αναξιοκρατικά απ' το παράθυρο.
Διατρέχω νοερά με τη σκέψη μου τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής μας και χαμογελάω πικρά σκεπτόμενη ότι οι επαφές του κυρίου Τσίπρα με τον Ερντογάν πρέπει να έχουν επηρεάσει τον δικό μας, γιατί λειτουργεί όλο και πιο συχνά ως εκπρόσωπος κράτους με μειωμένα εθνικά αντανακλαστικά...
Λειτουργεί ως εκπρόσωπος κράτους με προβεβλημένα τα ιδανικά της απαξίας του έναντι αυτών της αξιοσύνης. Ως κυβερνήτης του τρελοβάπορου 'Ελλάδα', που άφησε ξέμπαρκη την εθνική του μνήμη και δείχνει να ταξιδεύει - εν καιρώ θυέλλης - με 'δημοκρατικό' ολοκληρωτισμό (σαν την Τουρκία) στο όνομα δήθεν του ελληνικού λαού, αλλά κατ' ουσίαν ερήμην του...
''Ίσως καθοδηγείται απ' τους... μέντορες της Αριστεράς, την 'Πεφωτισμένη Δεσποτεία' του ΣΥΡΙΖΑ, σκέπτομαι και, αμέσως μετά, αναρωτιέμαι: Κάνει σχέδια, άραγε, για μια 'μεταμοντέρνα' δημοκρατία που θα χωρά στην κυβέρνησή του τους πάσης φύσεως αριστεριστές που κινούνται στον αναρχοαυτόνομο χώρο ή θα εμμείνει στη σύμπραξη με το ΚΙΝΑΛ;
Όμως και στο θέμα αυτό τα πράγματα δεν πάνε καλά απ' ό,τι πληροφορούμαι. Το πλάνο των 'γεφυροποιών' δεν ευοδώθηκε για σύγκλιση των δύο κομμάτων, που θα ισοδυναμούσε ουσιαστικά με απορρόφηση του ΚΙΝΑΛ απ' τον ''ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική συμμαχία''. Το ΠΑΣΟΚικό DNA, ως φαίνεται, ξύπνησε σε πολλούς της Κεντροαριστεράς, που ύψωσαν αναχώματα στην προοπτική άλωσής της από τον Τσίπρα.
''Θα πρέπει να βρίσκεται αρκετά στριμωγμένος'', συλλογίζομαι, με αφορμή την πρόσφατη 'προτροπή' του να σηκωθούν ψηλά οι κόκκινες και οι πράσινες σημαίες, σε μια προσπάθεια να προκαταλάβει τους αναποφάσιστους του ΠΑΣΟΚ και να τους κεφαλοποιήσει πολιτικά στην κάλπη, πριν να επιλέξουν εκείνοι το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ, την Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όμως το 2019 δεν είναι '15 κι ο λόγος του ''ψεύτη βοσκού'' δεν εισακούγεται. Η προσδοκία να ενεργοποιήσει τους παλιούς πασοκικούς ''θύλακες'' ανά την επικράτεια, ώστε να συνταχθούν από κοινού ολομέτωπα κατά της Νέας Δημοκρατίας, δεν τελεσφόρησε παρά τα 'αισιόδοξα' μηνύματα που διαρρέονται εσκεμμένα από την Κουμουνδούρου και το Μαξίμου...
Κοντά σ' αυτά τα... αποκριάτικα του Αλέξη ήρθαν να προστεθούν και άλλα 'καυτά' γεγονότα (προγενέστερα και νεότερα), που τα προσπέρασε αβρόχοις ποσί όλα (πλην αυτού της Novartis), συμπεριλαμβανομένων της 'συμφωνίας των Πρεσπών' ( για την οποία είπε ότι δε σκέφτηκε το πολιτικό κόστος, αλλά τα... πλεονεκτήματα της χώρας) και του τελευταίου 'σκανδάλου Πετσίτη', το οποίο αποτίμησε ως μη υπάρχον] στην τελευταία συνέντευξή του στον ΑΝΤΕΝΝΑ, αν και ήταν σημαντικά για τον ίδιο γιατί απογύμνωσαν περαιτέρω τον ΣΥΡΙΖΑ απ' τα ηθικά και πολιτικά ερείσματά του.
Τα αυτογκόλ, διαδοχικά και επώδυνα, δημιούργησαν ήδη κλίμα δυσοίωνο για τους κυβερνώντες, μέχρι να φτάσουν στις κάλπες. Άλλα απ' αυτά οδήγησαν στο Θεό την κρατική προχειρότητα και διάλυση, όπως η περίπτωση της Μυρσίνης Λοΐζου, και άλλα, όπως η περίπτωση του Παναγιώτη Κουρουμπλή, σε 'καυτά' συμπεράσματα για τη σύγκλιση των δυο άκρων που έλεγα σε προηγούμενο άρθρο μου (ΣΥΡΙΖΑ Vs ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ή μια ''φλογερή'' σχέση των.. άκρων;), χωρίς το ερωτηματικό όμως της αμφιβολίας...
Δικαιολογημένος λοιπόν ο προβληματισμός, που - όπως διαβάζω - υπάρχει στο Μαξίμου. Δικαιολογημένες και οι δεύτερες σκέψεις που κάνουν οι σύμβουλοί του για επίσπευση της προεκλογικής του ατζέντας υπέρ της στήριξης της μεσαίας τάξης μέσω των ρυθμίσεων των χρεών (κόκκινα δάνεια, 120 δόσεις κλπ.), καιτης αναδρομικής αύξησης της αναπλήρωσης στο 70% στις συντάξεις χηρείας...
Αυτό ωστόσο που είναι, προσώρας, δύσκολο να αντιμετωπισθεί είναι οι ιδεολογικές αντιφάσεις μέσα στο κόμμα, που αναδείχθηκαν κραυγαλέα μετά την 'ατυχή' - όπως την χαρακτήρισε εκ των υστέρων ο ίδιος ο κ. Κουρουμπλής - συνάντησή του μετά εναγκαλισμού με τον ομοϊδεάτη της ΧΑ, μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο. Και επειδή ακριβώς αυτές είναι ιδεολογικές αντιφάσεις ουσίας και όχι συγκυριών, τίναξαν στον αέρα το προεκλογικό αφήγημα του κ. Τσίπρα περί 'προοδευτικής συμμαχίας'.
Τώρα θα ρωτήσει κανείς δικαιολογημένα:
- Καλά, γιατί επιμένει ο πρωθυπουργός να τηρεί σιγή ιχθύος απέναντι στον π. υπουργό Ναυτιλίας που του δημιούργησε επανειλημμένως τόσα προβλήματα με τις αστοχίες και τις επιλογές του;
Η απάντηση είναι απλή και σύνθετη συγχρόνως, με το ίδιο σε κάθε περίπτωση συμπέρασμα: Γιατί έχει δεμένα τα χέρια του και δεν μπορεί να απαλλαγεί απ' αυτόν!.. Γιατί - ο Π. Κουρουμπλής - δεν είναι απ' τους ανθρώπους που... αποβάλλονται ησύχως, πολύ περισσότερο όταν συστοιχίζονται πίσω του πολλοί ''σκληροπυρηνικοί'' του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι εντάχθηκαν στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ για χάρη του..
Για τον λόγο αυτό το Μαξίμου περιορίστηκε στο να εκφράσει απλά τη δυσαρέσκειά του για το συμβάν και τίποτε παραπάνω. Ωστόσο αυτό το περιστατικό κινητοποίησε τα κομματικά αντανακλαστικά του κ. Τσίπρα ( ο οποίος εξακολουθεί να παραμένει ακόμα το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την μεγάλη φθορά του κόμματός του), με αποτέλεσμα τη φυγή προς τα μπρος μέσω περιοδειών...
Στο μεταξύ το εκλογικό επιτελείο του Μαξίμου ετοιμάζεται πυρετωδώς ενόψει των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών φροντίζοντας - πέραν των κομματικών του ενδιαφερόντων - να διευκολύνει τους δικαστικούς αντιπροσώπους στο έργο τους και να τους ενισχύσει με αύξηση της αποζημίωσής τους και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων που εισηγούνται οι υπουργοί Εσωτερικών (Αλέξης Χαρίτσης) και Δικαιοσύνης (Μιχάλης Καλογήρου).
Κοντά στα ''δώρα'' που σχεδιάζει να πολυδιαφημίσει ενόψει των προσεχών εκλογών ο κ. Τσίπρας, είναι φυσικά και αυτό της... ανάπτυξης, που τη βλέπουν μόνο αυτός και οι επιτελείς του στους δείκτες οικονομίας της χώρας (2,2 με 2,4), αλλά όχι ο ελληνικός λαός, που υποφέρει κάτω απ' το βάρος των άμεσων και έμμεσων φόρων.
Κατά τα άλλα, μέσα στις άμεσες προτεραιότητές του είναι η ''ενδυνάμωση των φυσικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ'', αφού η 'συμφωνία των Πρεσπών' προκάλεσε για το κόμμα του πέραν του αναμενομένου αναταράξεις, που συνεπάγονται ασφαλώς την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στη χώρα...
Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: ''Ο από 11ετίας αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και από 4 ετίας, σχεδόν, πρωθυπουργός μας ποια σχέδια έχει για την επομένη των εκλογών σε περίπτωση που, όπως όλα δείχνουν, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι απογοητευτικό για εκείνον;
Το σίγουρο είναι ότι, με δεδομένη την ήττα του, δε θα πάψει να απασχολεί την πολιτική ζωή της χώρας. Γιατί; Γιατί ο ρόλος του αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης σ' ένα κόμμα ηθικά και πολιτικά λαβωμένο, δεν του ταιριάζει.
Γι' αυτό εκτιμώ πως θα βάλει σε εφαρμογή αυτό που έχει από καιρό στο μυαλό του και δεν το έχει πετύχει μέχρι σήμερα... Ο νους μου πετάει ήδη, φωτογραφικά, στην εικόνα του ίδιου στις Βρυξέλλες, όπου είχε παρευρεθεί ως παρατηρητής (21 Μαρτίου 2019) - παρουσία της Φώφης - με αφορμή την Προσύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.
Η όλη του στάση και το χαμόγελο οικειότητας προς τους Ευρωπαίους συνομιλητές του πιστοποιούσαν την προσπάθειά του να ολοκληρώσει το ημιτελές πολιτικό του εγχείρημα: να καταστήσει, δηλαδή, τον εαυτό του 'κεφαλή' της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, κάτι σαν τον Μιτεράν της Ελλάδας, τρομάρα του, μετά την ήττα του 1968 στη Γαλλία!..
- Πώς είπατε; Το έχει δοκιμάσει, ήδη, χωρίς επιτυχία;
- Μα, για το Θεό!.. Τον υποτιμάτε ακόμη; Αν είναι κάτι για το οποίο του βγάζω το καπέλο, αυτό είναι η (κουτο)πονηριά, συνοδευμένη απ' το κομματικό πείσμα του!..
Μ' αυτά τα δυο, συνδυαστικά, μπορεί να κάνει ακόμα πολλά, αν υιοθετήσει την - αλά παλαιά - αντιπολίτευση του 'σκληρού ροκ', όπως υποψιάζομαι... Η επιχείρηση 'καθαρά χέρια'... - συγνώμη, 'καθαρό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα', ήθελα να πω - έχει αρχίσει ήδη να παίρνει σάρκα και οστά στο μυαλό του...
Και επειδή 'ουδέν κακόν αμιγές καλού', είναι η ιδανική στιγμή γι' αυτόν να αρχίσει - την επομένη των εθνικών εκλογών - να μαζεύει τα κομμάτια του κόμματός του πριν να φτάσει αυτό να παρακμάσει τελείως. Το πιο πιθανό είναι να υπάρξουν ισχυρές αντιδράσεις από τα εκ μεταγραφής στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς του κόμματός του, όπως εκτιμούν κάποια δημοσιεύματα, αλλά κι αυτά θα τα ξεπεράσει ο Αλέξης, μη νοιάζεστε...
- Μιλάτε με περισσή σιγουριά, σαν να ξέρετε κάτι..., θα με ρωτούσε λογικά κάποιος.
- Μα ναι, τον ξέρω από την μέχρι τώρα συμπεριφορά του σ' όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής του ζωής, όπως τον ξέρετε και εσείς κι ο κόσμος ολόκληρος... Δε σας αρκεί αυτό; Εμένα, πάντως, μου αρκεί και μου περισσεύει, θα του απαντούσα με απόλυτη σιγουριά και ειλικρίνεια...
Ναι, όπως πιστεύω, ο Αλέξης Τσίπρας έχει εθιστεί πλέον στην εξουσία και για τον λόγο αυτό δε θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια σε καμιά περίπτωση, αλλά θα ζητήσει να την ξανααποκτήσει, εκτός κι αν... Εκτός κι αν αρχίσει η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να βγάζει απ' τη ντουλάπα του ΣΥΡΙΖΑ τους κρυμμένους σκελετούς του... Και πρέπει να είναι πολλοί, πιστέψτε με, αν κρίνω απ' τη σωρεία σκανδάλων που τρέχουν ακόμα...
Μέχρι να το δούμε όμως κι αυτό, το τρελοβάπορο 'Ελλάδα' θα συνεχίσει να ταξιδεύει χωρίς πυξίδα, φορτωμένο με ιδανικά απαξίας...
 Της Κρινιώς Καλογερίδου​​-antinews.gr