Ορίζοντες

Γίνεται όλο και πιο σαφές ημέρα με την ημέρα πως ο Πρωθυπουργός δεν αποφεύγει τις εκλογές επειδή αντιστέκεται με επιτυχία στο γαργαλητό, αλλά επειδή δεν θέλει να γευτεί το πικρό ποτήρι της ήττας, ακόμη περισσότερο το πιο πικρό της συντριβής. Αυτό είναι το νόημα της επιμονής στον Οκτώβριο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο εκλογικός ορίζοντας δεν μπορεί να έρθει πιο κοντά εάν ο Πρωθυπουργός και το εκλογικό του επιτελείο πειστούν πως το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αυτό μιας διαχειρίσιμης ήττας.
Είναι κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να κινείται όλο αυτό το διάστημα σε ρυθμούς προεκλογικών παροχών. Είτε με προσλήψεις και το
πρόγραμμα «Εξοικονομώ» είτε με την επικοινωνιακή εκμετάλλευση θεμάτων όπως τα δάνεια των κομμάτων, η κυβέρνηση πασχίζει να δημιουργήσει ένα πιο ευνοϊκό για την ίδια περιβάλλον, το οποίο θα της εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή παρουσία στις κάλπες.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, κάθε άλλο παρά δημιουργούνται αυτές οι συνθήκες. Οπως όμως είναι γνωστό, και η δημοσκοπική ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ο εκλογικός ορίζοντας, από αυτήν την άποψη, μετριέται με τα γκάλοπ, αλλά και με το αποτέλεσμα μιας δημοσκόπησης, το αποτέλεσμα της οποίας δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς: της κάλπης των ευρωεκλογών. Ολα τα ενδεχόμενα ως προς την ημερομηνία των εκλογών είναι επομένως εξίσου ανοικτά. Το χαρτί του αιφνιδιασμού είναι πια καμένο.
ΤΑ ΝΕΑ