Σκηνικό διάλυσης σε ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση – Μοιραίοι κι άβουλοι περιμένουν την… ήττα

Συγκρούσεις στελεχών, σιωπή για τα σκάνδαλα και τις καταγγελίες, αδυναμία να περάσουν στην κοινωνία τα θετικά μέτρα, νεύρα για τις αποκαλύψεις και μια διαρκής γκρίνια των βουλευτών που δεν μπορούν ούτε στις περιφέρειές τους να πάνε .
Ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής Σουν Τζου είχε γράψει: «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα».
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς κάνει ο Αλέξης Τσίπρας στο δρόμο προς τις κάλπες, όμως, το κυβερνών κόμμα δείχνει να έχει συμβιβαστεί με το δεύτερο. Κινήσεις τακτικής χωρίς στρατηγική που μοιάζουν περισσότερο με την υποχώρηση των στρατευμάτων πριν από μια οδυνηρή ήττα.
Οι δημοσκοπήσεις που έρχονται στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι απλά κακές. Είναι οι χειρότερες που έχει δει κόμμα που κυβερνά από την εποχή του Κώστα Καραμανλή το 2009. Κι όσο τα γκάλοπ δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να
σηκώσει κεφάλι τόσο οι γκρίνιες αυξάνονται και οι εμφύλιοι πληθύνονται στο εσωτερικό του κόμματος και της κυβέρνησης.
Η εικόνα που εμφανίζεται αυτόν τον καιρό παραπέμπει στις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας. Αγριοι τσακωμοί, πολλά νεύρα, ασφυκτική πίεση, λάθη και κυρίως ένοχη σιωπή σε καταγγελίες που σε άλλες περιπτώσεις θα… σήκωναν και τα τσιμέντα. Όχι μόνο οι καταγγελίες του Βαγγέλη Μαρινάκη για τον Παππά και τον Καλογρίτσα, που έμειναν αναπάντητες, αλλά και ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ Πάνου Καμμένου και Νίκου Κοτζιά.
Δύο πρώην κορυφαίοι υπουργοί, τσακώνονται δημόσια και καταγγέλλουν σκάνδαλα, υπονόμευση της δημοκρατίας, υπονοούν χρηματισμούς, καταθέτουν έγγραφα και μάλιστα απόρρητα, αλλά το Μαξίμου απλά παρακολουθεί. Κοινώς… κάνει την πάπια και περιμένει απλά να περάσει η επικαιρότητα και να ξεχαστεί ένα θέμα που είναι μείζον τόσο από δικαστικής πλευράς όσο και από πολιτικής σημασίας.
Ένα Μαξίμου που σιωπά επιδεικτικά θέλοντας να απαξιώσει τον αντίπαλό της, αλλά και που το κάνει γιατί δεν έχει να πει και πολλά. Σιωπά γιατί αν απαντήσει θα ανοίξουν κι άλλα στόματα και θα δημιουργηθεί ένα άνευ προηγουμένου ντόμινο.

Πολύ κακό το κλίμα

Στις συσκέψεις που γίνονται, παρουσία και του πρωθυπουργού, το κλίμα είναι πολύ κακό. Ο μόνος στόχος και η στρατηγική που χαράσσεται είναι επί τη ουσίας να προστατευτεί η εικόνα του πρωθυπουργού και να βγει αυτός μπροστά να «καθαρίσει το παιχνίδι». Το ξεκίνημα έγινε από την Καλαμάτα, συνεχίζεται από την Πάτρα το Σάββατο και τη Δευτέρα θα γίνει η παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου. Ευκαιρία για τον Τσίπρα να κάνει ομιλίες γεμάτες οργή κατά των «διαπλεκόμενων», της «επιχειρηματικής ελίτ», της Νέας Δημοκρατίας και όσων θέλουν να… σταματήσουν το πείραμα της πρώτης φοράς Αριστερά.
Είναι φανερό όμως ότι οι λόγοι που διαβάζει ο πρωθυπουργός είναι γραμμένοι από… troll. Ακρως επιθετικοί, με χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν στα social media, με ρητορική μίσους και διχασμού στη λογική «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Είναι άλλωστε και η μόνη γραμμή άμυνας για έναν στρατηγό που διαθέτει αυτή τη στιγμή ένα στράτευμα αδύναμο, διαλυμένο, παραιτημένο και αδιάφορο μπροστά σε πολλές εκλογικές ήττες που έρχονται.
Αυτό το κλίμα παραίτησης είναι που εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο στα πολιτικά γραφεία των βουλευτών ή στη Βουλή. Οι συριζαίοι ψηφοφόροι απλώς περιμένουν αυτό που δεν μπορούν να αποφύγουν και ξεκινούν μάχες χαρακωμάτων εντός του κόμματος και της κυβέρνησης σε μια προσπάθεια προσωπικής επιβίωσης.
Τα όσα συνέβησαν με τον Π. Κουρουμπλή και τις επιθέσεις που δέχθηκε από τους συνυποψήφιούς του στο ευρωψηφοδέλτιο, δείχνουν ακριβώς αυτό που συμβαίνει σε ένα κόμμα που είναι υπό διάλυση και που είναι συμβιβασμένο με την επερχόμενη ήττα.
Από την άλλη, και η απομόνωση στην οποία έχουν βάλει τον Νίκο Παππά λόγω της υπόθεσης Πετσίτη, αλλά και μετά τις καταγγελίες Μαρινάκη για τα «νταραβέρια» με τον Χρήστο Καλογρίτσα για τις τηλεοπτικές άδειες, δείχνει ότι επικρατεί ένα κλίμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Ευρωψηφοδέλτιο ήττας

Το πιο χαρακτηριστικό γεγονός που δείχνει ότι ο στρατηγός Τσίπρας ξέμεινε από στρατηγική κι επιδίδεται πλέον σε τακτικές χωρίς στόχο, είναι η συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου.
Ανέπνευστο, χωρίς πρόσωπα – σύμβολα που θα επανασυνέδεαν τον ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά, επιλογές για να παίζουν στα social media (Ραλλία Χρηστίδου, Αλέξης Γεωργούλης κ.λπ.) ή παζάρια και διευθετήσεις με όσους στήριξαν τη συμφωνία των Πρεσπών (Δανέλλης, Κουντουρά κ.λπ).
Ούτε ένα κορυφαίο στέλεχος δε δέχθηκε να μπει στο ευρωψηφοδέλτιο, είτε γιατί ο Τσίπρας τους θέλει ετοιμοπόλεμους στην επόμενη μάχη είτε γιατί οι ίδιοι φοβήθηκαν ότι θα στραπατσαριστούν τόσο πολύ στις 26 Μαίου που αργότερα δεν θα μπορούν ούτε να κυκλοφορήσουν.
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με συγκρούσεις που δεν βλέπουν το φως αλλά που μένουν στα υπόγεια του Μαξίμου, και με πολλές γκρίνιες από βουλευτές με αποδέκτη το πρωθυπουργικό γραφείο συνθέτουν ένα πολύ εκρηκτικό σκηνικό.
Κρας τεστ ακόμη και για τη συνοχή της κυβέρνησης και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι διακοπές του Πάσχα. Η αγωνία των συριζαίων βουλευτών είναι πώς θα τους αντιμετωπίσουν οι πολίτες στις εκλογικές τους περιφέρειες, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα.
Και αγωνιούν γιατί δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να περάσουν την «γραμμή» που έχει χαραχτεί σε όλα τα μέτωπα. Η επίκληση της «διαπλοκής», των «τζακιών», της «ακροδεξιάς ΝΔ» και του «παλαιού πολιτικού συστήματος» δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να κρύψουν τα πραγματικά προβλήματα και τα αδιέξοδα της κυβέρνησης.
Μάλιστα, ακόμη και οι σωστές πολιτικές επιλογές ή προθέσεις (120 δόσεις, ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων, προσλήψεις) καλύπτονται από υποθέσεις όπως το σκάνδαλο Πετσίτη και η εμπλοκή Παππά, η σιωπή Μαξίμου στις καταγγελίες Μαρινάκη για τον έλεγχο του τηλεοπτικού τοπίου και τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ με τη «διαπλοκή» που καταγγέλλει, οι απίστευτες αλληλοκατηγορίες Καμμένου – Κοτζιά και φυσικά το Μακεδονικό που έχει διαλύσει τα πάντα.
Κι από την άλλη, όταν κορυφαίοι υπουργοί (Δραγασάκης, Τσακαλώτος) ή δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ομολογούν εμμέσως ότι «έρχεται η ΝΔ στην εξουσία», τότε τι θα μπορούσαν να κάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο να τραγουδούν Βάρναλη «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα». 
Βασ. Κανέλλης-ΤΑ ΝΕΑ