Εγκληματίες ή απατεώνες;

Έρχονται κάποιες στιγμές που τα λόγια στερεύουν, οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν αυτό που τα μάτια βλέπουν, το μυαλό να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Είναι οι μεγάλες τραγωδίες. Είναι όταν η φρίκη συναντά τον πόνο και τον θάνατο. Είναι όταν το κακό χτυπά, ξαφνικά με σφοδρότητα, με λύσσα, χωρίς οίκτο, χωρίς σταματημό.
Και είναι κάποιες άλλες στιγμές, που οι λέξεις δεν βγαίνουν από θυμό και απογοήτευση γιατί η ανθρώπινη κτηνωδία δεν γνωρίζει φραγμό.
Αυτό συνήθως προκύπτει όταν διαχειρίζεσαι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται ειδεχθείς εγκληματίες, η κατ εξακολούθηση πολιτικοί απατεώνες.
Η πρώτη περίπτωση είναι η τραγωδία στο Μάτι. Η δεύτερη είναι η τραγωδία στο Μάτι με κυβέρνηση Σύριζα.
Στο ενδιάμεσο ανοίγει η συζήτηση για το εάν την τραγωδία στο
Μάτι χειρίστηκαν εγκληματίες, η κατ εξακολούθηση απατεώνες, αλλά γι αυτό θα αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Για να είμαστε σύννομοι, διαβάζουμε τις ακολουθίες της δημοσιογραφικής έρευνας, η οποία αποκαλύπτει δύο αδιαμφισβήτητα στοιχεία: εγκληματική ανεπάρκεια, κτηνώδη απατεωνιά.
Γιατί τι άλλο από εγκληματική ανεπάρκεια είναι να μην κατανοείς ως αρχή, ότι η κατάσταση στην περιοχή από Βουτζά έως Μάτι είναι ανεξέλεγκτη.
Να μην ειδοποιείς τους κατοίκους ότι κινδυνεύουν να καούν σαν τα ποντίκια, όπως και έγινε.
Να μην κινητοποιείς κάθε μέσο που το κράτος έχει στα χέρια του, κυρίως τον στρατό και το λιμενικό, σε όλο το εύρος των επιχειρησιακών τους δυνατοτήτων.
Να μην συντονίζεις τις δυνάμεις που επιχειρούν και σου αναφέρουν το μέγεθος της καταστροφής.
Τι άλλο από κτηνώδη απατεωνιά είναι , να στήνεις την φιέστα της προπαγανδιστικής αλητείας στο συντονιστικό.
Να παρακολουθεί live η κοινωνία, έναν πρωθυπουργό με ύφος αγαθό στα όρια του ακαταλόγιστου, να ρωτά πότε θα πέσει ο αέρας, την ώρα που οι αναφορές της Πυροσβετικής μιλούν για ομάδες απανθρακωμένων στον τόπο του μαρτυρίου.
Πόση κτηνώδη ξετσιπωσιά μπορεί να διακατέχει ένα υπουργικό επιτελείο, που συμμετέχει σε αυτήν την προπαγανδιστική φιέστα και πόση έλλειψη πολιτικού και ανθρώπινου έρματος διαπιστώνεται, όταν μετά από όλο αυτό τολμούν να καταγγέλλουν όσους μιλούν για τους νεκρούς και την καταστροφή, ότι προσβάλλουν την μνήμη των καμένων. Αυτών δηλαδή που εκείνοι έκαψαν γιατί δεν ήταν ούτε ικανοί, ούτε παρόντες ως όφειλαν;
Δεν ήταν η πρώτη φορά που… χύθηκε αίμα επί Συριζα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε όλες τις κρίσιμες καμπές της κυβερνητικής τους διαδρομής ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά το τίμημα της επιλογής του.
Από το δημοψήφισμα του Όχι που έγινε Ναι, από τα capital controls που σμπαράλιασαν την οικονομία και κατέστρεψαν ότι υγιές είχε απομείνει, από την διαπραγμάτευσή τους που έφερε το μνημόνιο του καθολικού ξεπουλήματος της πατρίδας και του πλούτου της για έναν αιώνα, από την εκχώρηση της Μακεδονίας και φυσικά από την τραγωδία στο Μάτι.
Διαβάζω παντού ότι η τραγωδία στο Μάτι θα στους στοιχειώνει.
Δεν το πιστεύω. Δεν είναι ικανοί για να δοκιμασθούν από την πολυτέλεια των τύψεων.
Ο σκοπός τους νοιάζει. Στο Μάτι δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από ότι είχε πράξει η κομμουνιστική νομενκλατούρα στην καταστροφή του Τσέρνομπιλ.
Απλά έκρυψαν το μέγεθος της τραγωδίας και επικοινωνιακά έστησαν φάμπρικα παραπλάνησης του κόσμου.
Δεν δοκιμάζονται από ανθρώπινα συναισθήματα και δεν κατανοούν και τις αντιδράσεις επ αυτών. Το μόνο που μπορούν να καταλάβουν είναι το τίμημα, το οποίο θα καταβάλλουν στην κάλπη του Μαϊου.
 της Λίνας Κλείτου-https://tomanifesto.gr/