Για πόσο θα παραμείνει κυρίαρχος ο Μητσοτάκης;

Αδιαμφισβήτητα τη δεδομένη στιγμή ο Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος στην πολιτική σκακιέρα.
Ο Τσίπρας προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τον βηματισμό του για να μετεξελιχθεί σε έναν υπεύθυνο ηγέτη της αντιπολίτευσης και να θέσει τις βάσεις ανακατάληψης της εξουσίας.
Μέχρι τώρα πάντως αναλώνεται σε μια άσφαιρη αντιπολίτευση θυμίζοντας έντονα τον ΣΥΡΙΖΑ του 3%.
Ο χρόνος θα δείξει αν τελικά πρόκειται περί «πολιτικού ζώου» που καταφέρνει στο τέλος να επιβιώνει όπως λένε οι υποστηρικτές του ή μιας επικοινωνιακής πομφόλυγας που θα σκάσει με πάταγο.
Οι υπόλοιποι παίχτες, προς το παρόν ελίσσονται μέσω άναρθρων πολιτικών κραυγών για να μην τους κατασπαράξει ο δικομματισμός. Eκτιμούμε ότι έτσι θα συνεχίσουν να πορεύονται με κίνδυνο να τους διεμβολίσει στο τέλος ο δικομματισμός.
Άρα εφόσον δεν υπάρξει μια εντυπωσιακή αλλαγή στην στρατηγική του Τσίπρα που θα του επιτρέψει να σηκώσει κεφάλι, η κυριαρχία του Μητσοτάκη δεν απειλείται και θα είναι αντιμέτωπος μόνο με τον εαυτό του.
Δηλαδή αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως κόμμα διαμαρτυρίας αντί για κόμμα εξουσίας δεν είναι σίγουρο ότι
θα εισπράξει την φθορά του Μητσοτάκη που έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της και με τον καιρό θα αυξάνεται νομοτελειακά λόγω του ναρκοθετημένου πεδίου και των τετελεσμένων που κληρονόμησε.
Ίσως γι’ αυτό να έχει αγχωθεί ο Τσίπρας και υιοθετεί τα συνωμοσιολογικά σενάρια για πρόωρες εκλογές από κάτι περισπούδαστους πρώην πασόκους αναλυταράδες που μακάρι να ήξεραν τι επικρατεί στο ταραγμένο τους μυαλό.
Προφανώς γνωρίζει ότι είναι δύσκολο να τον εμπιστευτούν πάλι οι ψηφοφόροι που τον μαύρισαν για τον εθνομηδενισμό του και τον εγκλωβισμό της χώρας σε αέναη λιτότητα και ανήμπορος να ξεδιπλώσει ένα πειστικό όραμα για να τους επαναπροσεγγίσει, καταφεύγει στις αγαπημένες του προβοκάτσιες.
Και πολεμάει τον πολιτικό του αντίπαλο φιλοτεχνώντας ένα σκηνικό που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Πέραν των πρόωρων εκλογών που ονειρεύεται, με αιχμή τα πρώτα στραβοπατήματα του Μητσοτάκη φαντάζεται κι εμφυλίους πολέμους στο εσωτερικό της ΝΔ επιχειρώντας να εμφανίσει μια εικόνα διάλυσης της κυβέρνησης.
Προσέξτε. Εννοείται ότι έχει ξεκινήσει η εσωκομματική γκρίνια για την ανακολουθία του Μητσοτάκη κυρίως για τα εθνικά και το μεταναστευτικό και δευτερευόντως για το κυνήγι των σκανδάλων του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως άλλο η δυσαρέσκεια κι άλλο η σφαγή.
Δεν αποκλείεται ωστόσο κάποια στιγμή να ξεσπάσει ο πόλεμος και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι να αρχίσουν να του σκάβουν τον λάκκο.
Ήδη όπως είπαμε η μετεκλογική ασυνέπεια του Μητσοτάκη δημιουργεί τριγμούς στην κυβέρνησή του.
Στην οικονομία αποδέχτηκε το συριζαίικο status quo και πλην ολίγων τεχνητών αναπνοών στους τσακισμένους φορολογούμενους και την υλοποίηση έργων που λιμνάζαν, αναμένει το πράσινο φως από τους δανειστές για τα περαιτέρω.
Στο μεταναστευτικό ομοίως. Αντί να εφαρμόσει την αποτρεπτική και επιτυχημένη πολιτική Σαμαρά, ενστερνίστηκε αυτή των προκατόχων του παραδεχόμενος ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών γατί έτσι αποφάσισαν οι «εταίροι» μας.
Ανάλογη η κατάσταση και στα εθνικά. Αντί να χαράξει μια πατριωτική εξωτερική πολιτική ώστε να αντιμετωπιστούν οι γεωπολιτικές προκλήσεις από θέση ισχύος, εκτελεί τις ίδιες εντολές που είχαν δώσει στον Τσίπρα Αμερικανοί και Γερμανοί.
Σχετικά με την σκευωρία της Novartis και τα σκάνδαλα της πρώτης φορά αριστερά διακρίνεται μια επιλεκτική αντιμετώπιση που αν δεν αλλάξει θα εντείνει την εσωκομματική δυσαρέσκεια.
Επίσης η αφωνία σε σχέση με την κριτική που δέχεται ο Μητσοτάκης από πολλές πλευρές για αγαστές σχέσεις με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, δύναται να πλήξει καίρια το προφίλ της αδιάφθορης κυβέρνησης που πλασάρεται.
Πως είναι σίγουρος όμως ο Τσίπρας ότι θα βγει κερδισμένος ποντάροντας αποκλειστικά στις απώλειες που θα έχει από τον εσωκομματικό πόλεμο και την κυβερνητική φθορά ο Μητσοτάκης;
Τί τον κάνει να εκτιμάει ότι ο λαός έχει μνήμη ψαριού και θα ξεχάσει την εγκληματική του διακυβέρνηση που έδεσε χειροπόδαρα τον Μητσοτάκη και τον αναγκάζει να ρίχνει νερό στο κρασί του για ευνόητους λόγους;
Μάλλον θα πρέπει να εγκαταλείψει τους λατρεμένους του τακτικισμούς που κατέστησαν αυτοδύναμο τον Μητσοτάκη και να σκεφτεί ένα πειστικό αφήγημα μπας και ξανακάτσει στην καρέκλα του Μαξίμου.
Αλλιώς ενδέχεται να χάσει και τις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν λόγω του βεβαρημένου πολιτικού παρελθόντος που δύσκολα θα ξεχαστεί.
Κάλλιστα ο λαός αναγνωρίζοντας την πραγματικότητα μπορεί να δώσει και δεύτερη ευκαιρία στον Μητσοτάκη.
Και εικάζουμε πως όταν αποφασίσει να ζητήσει από τον λαό να αιτιολογήσει τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του θα είναι πιο επιεικής απ΄ότι ήταν με τον Τσίπρα.
Αν δε πετύχει να παραδώσει την χώρα έστω και οριακά σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που την παρέλαβε τότε η επιείκεια θα είναι μεγαλύτερη.
Κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται ευφάνταστο. Εννοείται ότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια, αλλά αν εμπεδωθεί η κανονικότητα που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και βελτιωθεί σε ένα βαθμό η καθημερινότητα των πολιτών, θα λάβει νέα ψήφο εμπιστοσύνης.
Ασφαλώς τα φλέγοντα ζητήματα του μεταναστευτικού και των εθνικών, αν δεν αντιμετωπιστούν με την απαιτούμενη σοβαρότητα μπορεί να κάψουν την κυβέρνηση.
Είναι μια δύσκολη εξίσωση και δεν ξέρουμε που θα οδηγήσει στο τέλος.
Εντούτοις, η κριτική που έχει δεχτεί ο Μητσοτάκης για τους χειρισμούς του, τον έχει αναγκάσει να στρίψει λίγο το τιμόνι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Στο μεν μεταναστευτικό διαφαίνεται έστω και διστακτικά η παραδοχή για εφαρμογή της πολιτικής Σαμαρά.
Στα δε εθνικά οι δηλώσεις και οι κινήσεις μετά από τα λάθη κατά την διάρκεια της συνάντησης τόσο με τον Ερντογάν όσο και με τον Ζάεφ, φανερώνουν την ομολογία ότι τυχόν διολίσθηση στη συριζαίικη μειοδοσία ισοδυναμεί με όλεθρο.
Στροφή διακρίνεται και στην προσέγγιση για τα «αριστεροδεξιά» σκάνδαλα και την σκευωρία της Novartis. Ίσως η οργή που έχει ξεσπάσει για τα χαϊδολογήματα στους συριζαίους, ανάγκασαν γαλάζια στελέχη να αφήνουν υπονοούμενα για πιθανή παραπομπή ακόμη και του Τσίπρα.
Όσον αφορά το ξεκαθάρισμα στο εσωκομματικό μέτωπο, δεν είναι ορθό να προεξοφληθεί μια ήττα του Μητσοτάκη. Αν αποφασίσει να μην διευθετήσει τις διαφορές του με τους δυο μεγάλους Βαρόνους (όλοι αντιλαμβάνονται ποιους εννοούμε) και επιλέξει τη σύγκρουση, η νίκη δεν είναι απίθανη.
Οι δυο Βαρόνοι, ας μας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, είναι «ξεδοντιασμένοι». Αμφότεροι δεν διαθέτουν τη δύναμη που είχαν. Μπορεί να γράφονται διάφορα σε μια προσπάθεια να αποτυπωθεί η ισχύς τους, παρ' όλ' αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ούτε βουλευτές πρόκειται να τους ακολουθήσουν αν τους καλέσουν γιατί θα προτιμήσουν την ασφάλεια που παρέχει η «κουτάλα» της εξουσίας, ούτε και εν δυνάμει υποστηρικτές γιατί ελλοχεύει η απειλή του αριστερού εχθρού. Nα μην ξεχνάμε ότι ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε για να φύγει ο Τσίπρας. Άρα γιατί να μην ξαναψηφιστεί προς αποφυγή της επιστροφής του;
Μένει να δούμε πως θα χειριστεί τη λεγόμενη διαπλοκή κι αν θα αποκηρύξει τα συμφέροντα που αναφέραμε τα οποία θέλουν να τον κρατούν εγκλωβισμένο. Αν καταφέρει να κρατήσει τις αναγκαίες ισορροπίες μέσω της «πίτας» που θα μοιράσει είναι αυτονόητο ότι θα αποσοβηθούν σε μεγάλο βαθμό οι επιθέσεις που αναμένονται.
Κομβικό ρόλο παίζουν και οι χειρισμοί για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, τον νέο εκλογικό νόμο και την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.
Εκεί το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα σύνθετο. Για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ακούγεται έντονα ότι ο Μητσοτάκης θα επιλέξει ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής για να μην χάσει το κέντρο, διακινδυνεύοντας να δυσαρεστήσει ακόμη περισσότερο έναν εκ των ισχυρών βαρόνων της ΝΔ ο οποίος έχει εκφράσει το ενδιαφέρον του για τη θέση. Φρονούμε ότι ο Μητσοτάκης θα επιλέξει να μην χάσει το κέντρο και θα προβεί σε ρήξη με τον Βαρόνο. Ο οποίος όπως είπαμε δεν έχει την απαραίτητη δύναμη για να τον πλήξει.
Διόλου απίθανη δεν θεωρείται μια ντρίμπλα του Μητσοτάκη στον αριθμό των ψήφων στις δύσκολες ψηφοφορίες για τον εκλογικό νόμο και την ψήφο των ομογενών.
Αν του βγει το μαγείρεμα και πετύχει την συναίνεση κυριώς με το ΚΙΝΑΛ ίσως να γίνει το θαύμα και να εξουδετερωθεί η βόμβα της απλής αναλογικής και με την ενίσχυση μέσω της ψήφου των ομογενών να συντρίψει με μιας τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν περάσουν και τα δυο νομοσχέδια με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία αφενός τα πράγματα περιπλέκονται, αφετέρου δεν σημαίνει ότι θα απειληθεί η πρώτη θέση της ΝΔ όποτε γίνουν εκλογές για τους λόγους που αναλύσαμε.
Δεν νομίζουμε ότι θα χάσει, καθώς ο Μητσοτάκης δεν διακατέχεται από αυτοκτονικούς ιδεασμούς όπως του Τσίπρα.
Συνεπώς εάν δεν κάνει μη αναστρέψιμα εγκληματικά λάθη, κι ο Τσίπρας συνεχίσει να λειτουργεί σαν επικεφαλής δεκαπενταμελούς, θα κερδίσει στις πρώτες κάλπες πηγαίνοντας στις επαναληπτικές με τον ούριο άνεμο του νέου εκλογικού και της ψήφου των ομογενών.
Οι κάλπες όμως θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας όπως πληροφορούμαστε και ο Μητσοτάκης θα εκμεταλλευτεί όλο τον χρόνο που διαθέτει για να κλείσει τις πληγές που άνοιξε ο Τσίπρας.
Μακάρι ο Τσίπρας να κάνει την κίνηση ματ και να απεγκλωβιστεί από τα αδιέξοδά του.
Μέχρι τότε θα είναι αναγκασμένος να πασχίζει να ανατρέψει τον Μητσοτάκη αναπαράγοντας τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας των πρασινοκόκκινων τρολ, εντρυφώντας παράλληλα στην τακτική του ώριμου φρούτου.
Καλή επιτυχία...
antinews.gr