Δηλαδή τι ακριβώς «πήγε καλύτερα» με τον Ερντογάν;

«Ειλικρινής συζήτηση, πήγε καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε»: αυτή είναι η αποτίμηση που στέλνουν από τη Νέα Υόρκη οι συνεργάτες του Πρωθυπουργού για τη συνάντησή του με τον Ερντογάν. Ταυτόχρονα, αναφέρουν ότι τα δύο θέματα που συζητήθηκαν είναι η στάση της Τουρκίας στην Κύπρο και το Προσφυγικό. Τέλος, λένε ότι συζήτηση έγινε και για τις διμερείς οικονομικές σχέσεις με στόχο την αύξηση του σχετικού κύκλου εργασιών από τα 4 δισ. ευρώ ετησίως που είναι σήμερα. Και, σε σύνοψη όλων των παραπάνω, μιλούν για ένα «νέο ξεκίνημα χωρίς τσαμπουκάδες»: αυτή είναι η φράση. Ας τα δούμε λίγο όλα αυτά.
Την ημέρα της συνάντησης, το Αιγαίο γινόταν, όπως κάθε μέρα άλλωστε, και πάλι «σουρωτήρι» από τις τουρκικές παραβιάσεις του ΕΕΧ. Ομως, από τις πληροφορίες που η ίδια η
ελληνική αποστολή διαρρέει από τη Νέα Υόρκη, το πιο κρίσιμο από όλα τα θέματα, δηλαδή η επιθετικότητα της Τουρκίας και η απόρριψη από πλευράς της τής Συνθήκης της Λωζάννης, με ό,τι αυτό σημαίνει de facto και de jure, ούτε καν συζητήθηκαν μεταξύ των δύο. Δεν λένε λέξη γι’ αυτά την ώρα που αποτυπώνουν την ατζέντα των συνομιλιών.
Αν λοιπόν ισχύει κάτι τέτοιο, πράγματι η συνάντηση μπορεί να πήγε «καλύτερα» από ό,τι περίμεναν. Οχι όμως επειδή άλλαξε κάτι από την τουρκική πλευρά, μα επειδή η ελληνική, όπως η ίδια διαρρέει, δεν τόλμησε ούτε να αναφερθεί στα δύσκολα θέματα. Αν ισχύουν οι πληροφορίες που οι ίδιοι μεταφέρουν τότε, πράγματι, υπάρχουν τα περιθώρια για «νέο ξεκίνημα», αφού αυτό συμβαδίζει πλήρως με τις θέσεις της Τουρκίας. Αλλου είδους «νέο ξεκίνημα» όμως, στο οποίο η Τουρκία δεν θα πιέζει, ουσιαστικά με τη διπλωματία των όπλων, για διεθνή διάσκεψη για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, δεν υφίσταται. Είναι εξωπραγματικό να το σκεφτεί κανείς.
Από τα όσα έρχονται από τη Νέα Υόρκη ένα και μόνον συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί: ότι η νέα πολιτική της νέας κυβέρνησης με την Τουρκία περικλείεται στο τρίπτυχο «δεν ξέρω, δεν άκουσα, δεν είδα», ως προς τον τουρκικό αναθεωρητισμό και τη διαρκώς εντεινόμενη, πιο επιθετική έκφρασή του. Είναι μία πολιτική αυταπάτης, που δυστυχώς δεν μας είναι άγνωστη, αλλά που τώρα φαίνεται να αλλάζει επίπεδο.
Για μία ακόμη φορά ο Ερντογάν συναντά έναν ακόμα έλληνα Πρωθυπουργό και ενώ δεν κουνιέται ούτε χιλιοστό από τις γνωστές θέσεις του, εδώ βρίσκουμε καταφύγιο στην ευκολία της αυταπάτης. Οραματιζόμαστε κατά τρόπο παιδαριώδη «καλύτερες συναντήσεις» και «νέα ξεκινήματα» που, φυσικά, το ξέρουμε καλά ότι δεν υπάρχουν. Με τι «άλλοθι»; Μα ότι ούτε καν του θέσαμε το πρόβλημα. Αυτό ναι: εξηγεί το πώς η συνάντηση μπορεί να πήγε «καλύτερα».
Αν η Ελλάδα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εισέρχεται πλέον σε περίοδο προετοιμασίας μιας κυριαρχικής διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, η κυβέρνηση οφείλει να το πει. Ξεκάθαρα. Και, εν τω μεταξύ, να εξηγήσει ουσιωδώς, όχι περί ανέμων και υδάτων, πού είδε το «καλύτερα»… 
Γ. Μαλούχος-in.gr