Τσίπρας και ανανέωση

Δύσκολο πράγμα η αντιπολίτευση, ειδικά αν έχεις μόλις κυβερνήσει για μία και πλέον ολόκληρη θητεία.

Αυτό συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά (φαντάζομαι) στον κ. Τσίπρα προσωπικά. Πρέπει να κάνει κάτι στον χώρο του, στο κόμμα του, φρέσκο και καινούργιο, για να το ανανεώσει και να τον ανανεώσει και τον ίδιο και την εικόνα του στην κοινή γνώμη. Αλλά ταυτοχρόνως είναι κατανοητό ότι υπάρχει και το δυσχερές και δυσάρεστο «μαγκανοπήγαδο» της καθημερινής αντιπολίτευσης. Το οποίο φυσικά και δυσκολεύει την «άλλη δουλειά» που υποτίθεται ότι επιθυμεί να κάνει ο κ. Τσίπρας, να αλλάξει το κόμμα του.
Κάπου εδώ μπαίνει και ο «παράγων Μητσοτάκης» και πώς θα κατευθύνει την κυβερνητική τακτική στο θέμα των σκανδάλων της περιόδου του προκατόχου του.

Για να το περιγράψω σε… απλά ελληνικά. Αν ο Κυριάκος θέλει να δυσκολέψει την προσπάθεια του κ. Τσίπρα στο να απαλλαγεί από τα βαρίδια του στο κόμμα, θα κάνει ό,τι μπορεί να «τον δέσει» με αυτά τα βαρίδια. Η ΔΕΗ και η δραματική και απολύτως «διαπλεκόμενη» διαχείρισή της επί ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Σίγουρα ένα ακόμα είναι και η NOVARTIS, ενώ μία διερεύνηση του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει κλίμα στην πολιτική ζωή. Η αίσθηση ότι «μας διώκει η Ν.Δ.» θα συσπειρώσει εν μέρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά θα δυσκολέψει πολύ τον πρώην πρωθυπουργό να αποκοπεί από παλαιά και φθαρμένα στελέχη του κόμματός του. Αν αυτό τελικώς το επιθυμεί. Και σίγουρα θα τον ξαναγυρίσει σε μία εσωστρέφεια, αφού θα πρέπει να στηρίζει δημοσίως τους Σκουρλέτηδες, τους Παππάδες και τους Πολάκηδες ή ακόμα και τις αγριότητες που έγιναν στη Δικαιοσύνη από μη κομματικά στελέχη του.
Βεβαίως χρόνος υπάρχει και επίσης ο χρόνος λειτουργεί και ευεργετικά σχεδόν πάντοτε, όταν χρειάζεται να αμβλυνθούν εικόνες και να αλλάξουν πράγματα.

Αλλωστε ο κ. Μητσοτάκης δεν πρόκειται να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας, ούτε πρόκειται να κάνει τα «εγκλήματα καθοσιώσεως» που έκανε ο κ. Τσίπρας με τις στημένες υποθέσεις κατά πολιτικών, επιχειρηματικών και εκδοτικών αντιπάλων του. Γιατί είδε τι αποτελέσματα είχε ο προκάτοχός του και δεύτερον έχει διδαχθεί και από τα λάθη του παρελθόντος της παράταξής του στο θέμα αυτό.
Αρα ο κ. Τσίπρας αν θέλει να προχωρήσει, έστω και αργότερα, θα μπορέσει, έστω και αν δυσκολευτεί με τις προκλήσεις εξεταστικών επιτροπών, σκανδαλολογίας κ.λπ. Το ερώτημα και οι αμφιβολίες είναι αν πραγματικά το θέλει, αντιλαμβανόμενος ότι ο πολιτικός του αντίπαλος και η συγκυρία μαζί δεν θα είναι «εύκολη δουλειά» για την επάνοδο στην εξουσία. Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει να κυβερνήσει πια με μνημόνιο και ο κ. Τσίπρας δεν έχει απλώς να καταγγείλει ένα μνημόνιο για να ξαναγυρίσει στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι καταγγελίες πάνω στα τρακτέρ, το σκίσιμο του μνημονίου, η ρητορική του «go back madame Merkel» τελείωσαν ανεπιστρεπτί. Το 31,5% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, κατά τη γνώμη μου, δεν αποτελεί σίγουρη βάση. Το πήρε γιατί ένα μέρος της κοινής γνώμης παρέμεινε διστακτικό προς τη Ν.Δ. και το παρελθόν της. Αλλά αυτό μπορεί να αποδειχτεί και πλεονέκτημα για την κυβέρνηση, αφού θα έχει την ευκαιρία της τέσσερα χρόνια να αποδείξει ότι είναι καλύτερη από το παρελθόν της, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επομένως αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο δυσκολίες σίγουρα και φθορά θα έχει -όπως πάντα- η κυβέρνηση, αλλά σοβαρά ζητήματα θα έχει και η αντιπολίτευση αν δεν προσαρμοστεί. Μένει να δούμε, λοιπόν, αν το έχει κατανοήσει και πόσο ο κ. Τσίπρας και αν εννοεί όντως τις ριζικές τομές και την ανανέωση που θέλει να κάνει στο κόμμα του. 

Τ. Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ