Ενα σωρό χρήματα βγάζουν, ας δώσουν κάτι για αγγλικά

Με τη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» των πολιτικών δεν μαθαίνουμε την αλήθεια για την περιουσία τους, αλλά μπορούμε να βγάλουμε, ως κοινωνία, μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Και δεν μαθαίνουμε την αλήθεια γιατί ό,τι είναι παράνομο ή αποκτήθηκε με μαύρο χρήμα είναι εύκολο να κρυφτεί.

Κανείς πολιτικός, ούτε και λογιστής του, δεν είναι τόσο ανόητος όσο να φτάσει να καταθέσει δήλωση «πόθεν έσχες» αν αισθάνεται ότι μπορεί να εκτεθεί. Πάντα θα υπάρχουν «παράθυρα» στα οποία ο έλεγχος δεν θα μπορεί να φτάσει και εάν φτάσει, δεν θα μπορέσει να αποδείξει ότι είναι παράνομο. Δείτε το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου. Δήλωσε δάνειο 250.000 από τη μητέρα του, αλλά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν αυτό είναι πραγματικό ή αν ως υπουργός Αμυνας ανακάλυψε έναν νόμιμο τρόπο για να καλύψει μέρος από τα εισοδήματά του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η υποβολή των δηλώσεων «πόθεν έσχες» είναι μια άχρηστη, γραφειοκρατική διαδικασία που πρέπει να καταργηθεί - το αντίθετο μάλιστα. Συγκρατεί τους πολιτικούς από τις... ακρότητες, δημιουργεί ένα αίσθημα φόβου και επιπλέον επιτρέπει στους πολίτες να δουν και να συγκρίνουν τα δικά τους οικονομικά με εκείνα των ανθρώπων που αποφασίζουν για τις τύχες και κάθε τέσσερα χρόνια διεκδικούν την ψήφο τους.

Εχουμε και λέμε λοιπόν: Οι πολιτικοί όχι μόνο έχουν το 1/2 των αποδοχών τους αφορολόγητα, αλλά τους επιτρέπεται να δηλώνουν μόνο το κομμάτι που φορολογείται. Για τον λόγο αυτό η συντριπτική πλειονότητα εμφανίζεται με αποδοχές 30.000-40.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ στην πραγματικότητα πλησιάζουν τις 90.000 ευρώ. Πρόκληση: Οχι μόνο έχουν αφορολόγητα έσοδα, αλλά τα κρύβουν κιόλας. Γιατί το κάνουν; Μα για να μπορούν να εμφανιστούν στους ψηφοφόρους τους χωρίς τον κίνδυνο να τους πάρουν στο κυνήγι.
Συμπέρασμα δεύτερο: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καθυστέρησε να δώσει στη δημοσιότητα τις δηλώσεις για τα εισοδήματα του 2016 και του 2017 επειδή είχε τους λόγους της. Σε μια εποχή όπου η κοινωνία βούλιαζε, εξουθενωμένη από το τρίτο μνημόνιο και τα capital controls, οι βουλευτές και οι υπουργοί της «Πρώτης φοράς Αριστεράς» αύξαναν εντυπωσιακά τα έσοδά τους. Υψηλά εισοδήματα, εκατομμύρια καταθέσεις, επενδύσεις σε μετοχές στο εξωτερικό και ακίνητη περιουσία. Πώς γίνεται να υπερασπίζεσαι με πάθος τα συμφέροντα του φτωχού πολίτη, που δεν έχει καν σταθερή δουλειά ή αμείβεται με 350 ευρώ τον μήνα στις ευέλικτες μορφές εργασίας, όταν έχεις εκατομμύρια στον τραπεζικό σου λογαριασμό; Αυτό μόνο ο κ. Παπαδημούλης μπορεί να το εξηγήσει με τα εκατομμύρια των καταθέσεων. Προφανώς η νομιμότητα αυτών των ποσών δεν αμφισβητείται, όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η πολιτική υποκρισία και η προσωπική ιδιοτέλεια. Καλύτερα πλούσιος και αριστερός παρά δεξιός και φτωχός.

Συμπέρασμα τρίτο: Ενας πολιτικός μπορεί θαυμάσια να θησαυρίζει «πουλώντας» τη δυστυχία που ο ίδιος προκάλεσε. Είναι το παράδειγμα του Γιάνη Βαρουφάκη. Αφού χρέωσε τη χώρα με 100 δισ., έκλεισε τις τράπεζες και ρήμαξε την κοινωνία, αξιοποίησε τη δημοσιότητα που κέρδισε για να αυξήσει εντυπωσιακά τα εισοδήματά του. Υπερηφανεύεται ο πρώτος υπουργός Οικονομικών του Τσίπρα ότι τα βιβλία του διαβάζονται, ότι κατά πάσα πιθανότητα θα πουλήσει και η ταινία του Γαβρά, ότι τα έσοδά του είναι νόμιμα και ότι πλήρωσε τους φόρους του. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα, γιατί και τα βιβλία ενός κακοποιού με τα κατορθώματά του μπορεί να πουλάνε, αλλά αυτό δεν τον αθωώνει από τα εγκλήματά του.
Είναι προφανές ότι η τετραετία που πέρασε ήταν μια χρυσή περίοδος για τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια σύντομη ματιά στις δηλώσεις που έχουν αναρτηθεί στο Διαδίκτυο το αποδεικνύει χαλαρά. Ο αντίλογος είναι: Μα μόνο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πλούσιοι; Οχι, αλλά είναι οι μόνοι που και πλούσιοι έγιναν και εξακολουθούν να παριστάνουν τους προστάτες των οικονομικά και κοινωνικά αδυνάτων. Και αυτό συνιστά μέγιστη υποκρισία. Είναι γνωστό πως όταν τρώνε δεν μιλάνε. Και μια φιλική συμβουλή: Ας αξιοποιήσουν ένα μέρος από σπουδαία έσοδά τους να μάθουν όλοι λίγα αγγλικά. Δεν βλέπουν την «επιτυχία» του Βαρουφάκη και του Τσακαλώτου; 

Μπάμπης Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ