Η μοναξιά του Αλ. Τσίπρα και ο «μπαμπούλας» της Δεξιάς

Μόνο του, να προκαλεί και να απαιτεί έναν ζωοδότη, για την ψυχοσύνθεση και την πολιτική του, καυγά, άφησε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αγνοεί εκτός από βασικά μαθηματικά και την αρχή του Ηράκλειτου: κανείς δεν μπορεί να μπει δύο φορές στον ίδιο ποταμό. Η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη να υπερβεί τον εμπρηστικό, προσβλητικό, εφηβικά τσαμπουκαλίδικο λόγο του τέως πρωθυπουργού - παρέχοντας του για μια ακόμη φορά «άφεση αμαρτιών» – είναι συνακόλουθη της ευθύνης που του ανέθεσαν οι Έλληνες πολίτες τον Ιούλιο να βγάλει τη χώρα από την διαλυτική εχθροπάθεια που επέβαλε η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ και των διαφόρων εκδοχών της.
Η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη «έχω μια χώρα να κυβερνήσω, έναν λαό να ενημερώσω» εμπεριείχε την ουσία κάθε διακυβέρνησης από κάθε πολιτική δύναμη. Όμως στο «πως» θα κυβερνηθεί η χώρα και «πως» θα ενημερωθεί ο ελληνικός λαός, καθοριστικό παράγοντα παίζει η αντιπολίτευση, πρωτίστως η αξιωματική. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην μπορεί να υπερβεί τη «φύση» του και ο αρχηγός του παρά τις φιλόδοξες και μεγαλόστομες εξαγγελίες για το «νέο ΣΥΡΙΖΑ» επιστρέφει στο «ίδιο ποτάμι» με την προσδοκία ότι θα τον φέρει ξανά στην εξουσία.
Οι πρώην κυβερνητικοί ασφυκτιούν ήδη στα
παλιά γραφεία του κόμματος στην πλατεία της  Κουμουνδούρου. Δεν αισθάνονται ευχάριστα με την επιστροφή τους στο δρόμο και τα υποχρεωτικά «αγκαζέ» με τους παλιοκαιρισμένους συντρόφους που φωνάζουν «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Δεν τους είναι και πολύ εύκολο να ξανα-πουλήσουν face to face, ριζοσπαστισμό και κοινωνικό ακτιβισμό. Οι selfies τους στο δρόμο αντιπαραβάλλονται με τις επαγγελματικές φωτογραφίσεις του Ανδρέα Μπονέτι στο Μαξίμου, στο Λευκό Οίκο και αλλού και όλα γίνονται δυσκολότερα. 
‘Ερχονται και αυτές οι φωτογραφίες της στιγμής – κατά κόσμο δημοσκοπήσεις - που επιβεβαιώνουν ότι η κοινωνία διέσχισε τον ποταμό και ότι το πρόταγμα Μητσοτάκη- Χρυσοχοϊδη για ευνομία, ασφάλεια και ελευθερία συμμερίζονται οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ! Είναι προφανές ότι οι πραγματικοί φόβοι της ζώσας ζωής και των ψηφοφόρων του κ. Τσίπρα δεν αφήνουν χώρο για τον επίπλαστο φόβο του «μπαμπούλα της δεξιάς» και του αστυνο-μοκρατούμενου κράτους που καλλιεργούν βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε ρόλο ακτιβιστή καταφέρονται κατά του αστυνομοκρατούμενου κράτους, καταγγέλλουν την προσπάθεια αποκατάστασης του δημόσιου χώρου, θέτουν αστερίσκους για την εκπαιδευτική λειτουργία των δημοσίων πανεπιστημίων. ‘Ολα  αυτά ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν το αγαθό της προσωπικής ασφάλειας στον υπέρτατο βαθμό καθώς η πολιτεία τους διαθέτει αστυνομικούς- συνοδούς και έναν από τους καλύτερα φυλασσόμενους χώρους …εργασίας, τη Βουλή.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν έχει κανείς την απαίτηση από τον βουλευτή και πανεπιστημιακό κ. Κώστα Μάρκου να συμμερίζεται το φόβο των καθηγητών ή των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ για όσους μπουκάρουν στα υπόγεια της σχολής και σπάνε κεφάλια φοιτητών που διεκδικούν το αυτονόητο: να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους για να μην αιμορραγούν οικονομικά οι οικογένειες τους. Γι’αυτές τις οικογένειες δεν «κλαίνε» κάθε μέρα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ;
Για την ασφάλεια του, οι συνεργάτες του – που δείχνουν την κάρτα τους για να μπουν στη Βουλή - ας μην δείξουν στον κ. Μάρκου τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Pulce που εμφανίζουν το 40% των ψηφοφόρων του θεωρεί ότι καλώς εφαρμόζονται τα μέτρα για το άσυλο και το 51% λέει ναι στην κάρτα εισόδου στα Πανεπιστήμια! Κι αυτό είναι μια πρώτη ασφαλής ένδειξη ότι η ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη για «νομιμότητα» και «κανονικότητα» παντού, ταυτίζεται με την ανάγκη της ευρύτερης κοινωνίας. Πέρα και έξω από κόμματα. Γιατί η ελληνική κοινωνία πλήρωσε πανάκριβα την αφέλεια να πιστεύει ότι οι εκατοντάδες μικρές ζώνες ανομίας δεν την βλάπτουν.
Αυτή την αφέλεια προσπαθεί να επανατροφοδοτήσει ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας σήμερα στοχευμένα για τους «εγκληματίες του λευκού κολάρου» vs των μπαχαλάκηδων και ενώ προετοιμάζει το remake του «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Επί 4,5 χρόνια ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του ήταν οι προνομιακοί συνομιλητές των άσπιλων τότε, λευκών κολάρων που …βρώμισαν αστραπιαία μετά την 7η Ιουλίου επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτός είναι ο σανός νέας εσοδείας. Αλλά δεν θα διατεθεί εύκολα προς βρώσιν.
Η αποστροφή Μητσοτάκη … «γιατί δεν τους ονοματίζετε την επόμενη φορά, να θυμηθούμε λίγο το ποιόν τους και να ανατρέξουμε στην ιστορία τους, να θυμηθούμε μήπως τυχόν είχαν προνομιακές σχέσεις μαζί σας» ήταν η πρώτη προειδοποίηση. Γιατί δυστυχώς για τον ίδιο και την κυβέρνηση του ο κ. Τσίπρας έχει αφήσει πίσω του ένα ακλόνητο πειστήριο μιας ακόμη πολιτικής ενοχής: τους περίφημους ποινικούς κώδικες που ψήφισε άρον άρον πριν εγκαταλείψει την εξουσία μέσα σε μια αχλύ υποψιών και υποθέσεων για την σπουδή τους.  Η λίστα των αποφυλακισθέντων και όσων έπεσαν και θα πέσουν μελλοντικά στα μαλακά μπορεί να πει πολλά.
 Της Κατερίνας Γαλανού-liberal.gr