Το θύμα της υπόθεσης

Το να πούμε ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης έχει πρόβλημα, θα ήταν σχήμα λιτότητας· η ωμή πραγματικότητα είναι ότι έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια του. Διότι, μαζί με το υφυπουργείο, του είχαν δώσει και μια βόμβα για να την απενεργοποιήσει και αυτή του έσκασε στα χέρια.
Ηταν από δικούς του λάθος χειρισμούς, από ατυχία; Αντιλαμβάνομαι ότι τέτοιου τύπου προβληματισμοί δεν απασχολούν την κυβέρνηση, δηλαδή την ηγεσία της, για την οποία αρκεί το ότι η ευθύνη είχε ανατεθεί στον Αυγενάκη. Η δουλειά του υφυπουργού ήταν να μη συμβεί αυτό που συνέβη, δηλαδή ένας ανοικτός πόλεμος μεταξύ των μεγάλων του ποδοσφαίρου, με την κυβέρνηση να βρίσκεται στη μέση και να τις τρώει και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Αν ο Λ. Αυγενάκης φταίει ή δεν φταίει και πόσο φταίει αν φταίει, είναι θέματα που λίγο μετράνε, δυστυχώς για τον ίδιο. Αλλά σε αυτό το επίπεδο του παιχνιδιού, σε αυτή την «πίστα», φαντάζομαι ότι το καταλαβαίνει και ο ίδιος.
Η πλευρά Αυγενάκη αποδίδει την ευθύνη για το ξέσπασμα του πολέμου στον Ιβάν Σαββίδη. Αφηγούνται συγκεκριμένα
περιστατικά, τα οποία, κατά την εκτίμησή τους, φωτίζουν τις πραγματικές προθέσεις του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ, όπως στην πρόσφατη συνάντηση των τεσσάρων μεγάλων ΠΑΕ, όταν φέρεται να είπε –και μάλιστα με το δάχτυλο υψωμένο– ότι έχει προειδοποιήσει τον πρωθυπουργό για τη «λίγκα του Βορρά». Κατά την αφήγηση, ο Αυγενάκης του ζήτησε τρεις φορές να εξηγήσει τι εννοούσε, αλλά ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ αρκέστηκε σε ένα «πάμε παρακάτω»· και πήγαν παρακάτω. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι η εχθρικότητα της ιδιοκτησίας του ΠΑΟΚ ήταν δεδομένη από την αρχή και ότι αυτοί απέβλεπαν σε έναν πόλεμο, ώστε να πιέσουν για τις άλλες εκκρεμότητες του Ι. Σαββίδη.
Η ίδια πλευρά υποστηρίζει ότι ο υφυπουργός δεν είχε καμία ανάμειξη στην επίμαχη εισήγηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού. Από τα επτά μέλη της, μόνο τα δύο επέλεξε εκείνος (τον πρόεδρο και τον αντικαταστάτη ενός παραιτηθέντος)· και από τους πέντε που μετείχαν στην εκδίκαση, καθώς οι δύο απείχαν, οι τέσσερις έκριναν ότι υπάρχει θέμα πολυϊδιοκτησίας για τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη. Υπάρχουν και τρίτοι, ανεξάρτητοι παρατηρητές, που υποστηρίζουν ότι ο Λ. Αυγενάκης είχε προειδοποιήσει εδώ και δύο εβδομάδες την κυβέρνηση ότι έρχεται βόμβα με το συγκεκριμένο θέμα.
Παρ’ όλα αυτά, αντιλέγει η πλευρά των επικριτών του στην κυβέρνηση, όφειλε να έχει προβλέψει και τουλάχιστον να έχει προστατεύσει την ουδετερότητα της κυβέρνησης. Εφόσον ήταν γνωστό ότι η προτεινόμενη ποινή ήταν ο υποβιβασμός και δεν μπορούσε να υπάρξει άλλη, θα μπορούσε, εξηγούν, να έχει στείλει στον Ι. Σαββίδη μια επιστολή, με κοινοποίηση και στους άλλους εμπλεκομένους, με την οποία να του δίνει περιθώριο μιας εβδομάδας να αποποιηθεί την ιδιοκτησία της μιας από τις δύο ομάδες, προτού εκδοθεί η εισήγηση.
Ούτως ή άλλως, οι κανονισμοί τους οποίους ακολουθεί η ΕΕΑ είναι ευρωπαϊκοί, διέπουν τη λειτουργία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου παντού στην Ευρώπη. Το πρόβλημα, θεωρητικά, θα μπορούσε να προκύψει αν ΠΑΟΚ και Ξάνθη κληρώνονταν να παίξουν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Το θέμα, δηλαδή, δεν μπορούσε να αγνοηθεί· έπρεπε να τακτοποιηθεί. Αν ο αρμόδιος υφυπουργός είχε δώσει χρόνο στον Ι. Σαββίδη για να διορθώσει, με τρόπο που να κατοχυρώνει την αμεροληψία της κυβέρνησης, η κατάσταση σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική και ο ίδιος ο Λ. Αυγενάκης δεν θα είχε γίνει ο μοναδικός στόχος της ενδοκυβερνητικής κριτικής. 
Το σύστριγγλο
Απείρως σοβαρότερη του ποδοσφαίρου είναι η Δικαιοσύνη. Αυτά που κατέθεσε ο εισαγγελέας Π. Αθανασίου στην επιτροπή της Βουλής, σε συνδυασμό με την απάντηση του Δ. Παπαγγελόπουλου στην κατάθεση του πρώην φίλου του, θα έπρεπε να μας κάνουν να ανατριχιάζουμε για την «αμερόληπτη» Δικαιοσύνη.
Κατ’ αρχάς, η κατινιά: Ο Δ. Παπαγγελόπουλος, προκειμένου να πλήξει την αξιοπιστία του Π. Αθανασίου, έφθασε στο σημείο να αποκαλύψει ότι κατά το παρελθόν ο μάρτυρας είχε πει ότι βρισκόταν σε συνέδριο εισαγγελέων στη Χάγη, ενώ στην πραγματικότητα ήταν σε «ταξιδάκι αναψυχής». Επειτα, η χοντροκοπιά: Ψάξε αυτόν, στρίμωξε εκείνον, δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι για τον άλλο; Τέλος, το γεγονός ότι όλοι αυτοί που σήμερα αλληλοκατηγορούνται υπήρξαν φίλοι στο παρελθόν – γεγονός που εξηγεί και την κατινιά.
Είτε λένε την αλήθεια οι καταγγέλλοντες τον Παπαγγελόπουλο είτε ψεύδονται, όπως υποστηρίζει ο καταγγελλόμενος, αυτό που καταλαβαίνω εγώ και, υποθέτω, το καταλαβαίνουν και πολλοί άλλοι είναι το εξής: Η κατάσταση στη Δικαιοσύνη είναι τόσο σάπια, ώστε αρκεί μια ομάδα με επικεφαλής έναν θρασύ και καπάτσο μπράβο για να μπορεί να ελέγξει το ευάλωτο σύστημα. Αυτό είναι το θέμα. Η εικόνα που προκύπτει από τις καταθέσεις στην επιτροπή της Βουλής για τη Δικαιοσύνη, την οποία υποτίθεται ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε. Αλλά εμείς έχουμε να δώσουμε ποδοσφαιρικούς πολέμους...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή