Χάρη στη
Διαύγεια τα τελευταία 24ωρα μάθαμε ότι: ο Υπουργός Βορίδης θέλει να
ξοδέψει 12.000 ψωροευρώ για εκδήλωση κοπής της πίτας για εργαζόμενους
του υπουργείου του και ο Περιφερειάρχης Πατούλης θέλει να ξοδέψει 10.800
ψωροευρώ για αντίστοιχη εκδήλωση για τους υπαλλήλους της Περιφέρειας. Ο
γαλαντόμος άρχοντας Βορίδης, νευριασμένος από την κριτική, ισχυρίστηκε
ότι θα ακυρώσει τη δαπάνη και θα τα βγάλει από την τσέπη του και ο
γαλαντόμος άρχοντας Πατούλης έκανε ό,τι και στην περίπτωση των τεσσάρων
επίπλων γραφείου που κόστισαν στους φορολογούμενους 20.000 ευρώ: μας
είπε μίζερους (λογικό αν σκεφτεί κανείς πόσο ανοιχτοχέρης είναι ο ίδιος
με τα λεφτά των άλλων).
Το λοιπόν...
Αυτονόητο Α: ΔΕΝ υπάρχει κανένας απολύτως λόγος τα υπουργεία, οι περιφέρειες και οι δήμοι να κόβουν βασιλόπιτες. Τα στελέχη και οι εργαζόμενοι έχουν κόψει βασιλόπιτα την πρωτοχρονιά και το μόνο που εξυπηρετεί η (τόσο εκτός χρόνου και εθίμου) συνήθεια είναι οι
δημόσιες σχέσεις του Υπουργού, του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου.
Το να θέλουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις άνθρωποι που η δουλειά τους εξαρτάται από ψήφους είναι απολύτως θεμιτό. Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι να κάνουν τις δημόσιες σχέσεις τους με τα λεφτά των κορόιδων που πληρώνουν φόρους και μάλιστα να έχουν το θράσος να βγάζουν και γλώσσα όταν αυτό το αθέμιτο τούς επισημαίνεται.
Προφανές Β: Αν οι βασιλόπιτες και τα πληρωμένα παρτάκια δεν γίνονται για τις δημόσιες σχέσεις των (τσάμπα) διοργανωτών και γίνονται ως μια χειρονομία στους εργαζόμενους τότε και πάλι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γίνονται από Υπουργεία, Περιφέρειες και από τους περισσότερους Δήμους (θα έλεγα όλους, αλλά είμαι στις καλές μου). Οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους οργανισμούς (φυσικά με εξαιρέσεις, μην καθυστερούμε λέγοντας όλο τα ίδια) έχουν προσληφθεί προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εκλογικές ανάγκες των αρχόντων και οι υπηρεσίες που προσφέρουν (όταν το κάνουν) είναι μάλλον χαμηλού επιπέδου. Στο σύνολό τους (εκ του αποτελέσματος) δεν αξίζουν κανένα μπόνους και κανένα πάρτι με τα λεφτά των κορόιδων που έχουν ήδη την επιβάρυνση να πληρώνουν για τον μισθό (ή την αργομισθία) τους.
Στο κάτω κάτω, σε καμία στοιχειωδώς σοβαρή επιχείρηση η ευχαρίστηση που αντλούν από την εργασία τους οι εργαζόμενοι και η όρεξή τους για δουλειά δεν εξαρτάται από κοπές πίτας.
Προφανές Γ: Η επιχείρηση που θέλει να κάνει παρτάκια για να κόβει πίτες και ξοδεύει δεκαχίλιαρα γι’ αυτόν τον σκοπό, το κράτος δηλαδή, βρίσκεται ακόμα σε βαθιά οικονομική κρίση. Κάθε ευρώ θα έπρεπε να μετράει (αλλά, θα μου πείτε, αν κάθε ευρώ μετρούσε για όσους κάνουν κουμάντο στο κράτος δεν θα είχαμε μπει σε τέτοια κρίση ιν δε φερστ πλέις).
Είναι αδιανόητο το κράτος να κάνει χοντρές περικοπές στις πιο βασικές του υποχρεώσεις και να ξοδεύεται έστω και ένα ευρώ για τις δημόσιες σχέσεις των αρχόντων ή την ψυχαγωγία των υπαλλήλων. Είναι αδιανόητο, ας πούμε, να υπάρχουν νοσοκομεία χωρίς επαρκή ιματισμό και παιδιά για τα οποία δεν υπάρχει παιδικός σταθμός και να φεύγουν από εδώ και από εκεί τα δεκαχίλιαρα για κοπές πίτας. Κάποιοι κουτοπόνηροι (και κάποιοι απλώς κουτοί) χαρακτηρίζουν αυτήν την άποψη «λαϊκίστικη» (εξυπηρετώντας ιδιαιτέρως τους πραγματικούς λαϊκιστές που κόβουν πίτες στην υγειά των κορόιδων), αλλά οι υπόλοιποι ξέρουμε πως δεν υπάρχει τίποτα το λαϊκίστικο στη λογική και τον θρησκευτικό σεβασμό στο δημόσιο χρήμα. Ξέρουμε πως ο λαϊκισμός γεννιέται και ζει στον παραλογισμό και τη σπατάλη.
Προφανές Δ: Το ύψος των χρημάτων που σπαταλιούνται δεν είναι κριτήριο για την αξιολόγηση μιας πράξης. Όπως ένας κλέφτης είναι κλέφτης ανεξαρτήτως ποσού, έτσι και ένας σπάταλος είναι σπάταλος ακόμα κι όταν σπαταλάει 10.000 από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου ή της Περιφέρειας (πόσο μάλλον όταν καταλαβαίνουμε καλά πως ένας σπάταλος είναι σπάταλος σε όλα του). Το ότι ο προϋπολογισμός κάθε οργανισμού προβλέπει διαφόρων ειδών έξοδα δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά αυτά τα χρήματα πρέπει να ξοδευτούν. Το ότι «υπάρχει κονδύλι για εκδηλώσεις» δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι εκδήλωση μας κάνει κέφι μέχρι να ξοδέψουμε και το τελευταίο σέντσι του κονδυλίου.
Προφανές Ε: Οι αιρετοί άρχοντες είναι διαρκώς υπόλογοι. Είναι διαρκώς ελεγχόμενοι για τον τρόπο με τον οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους και για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται το χρήμα των ξεζουμισμένων φορολογούμενων. Τα υφάκια, τις ειρωνικές ανακοινώσεις, τις κατηγορίες για μιζέρια και την αφ’ υψηλού αντιμετώπιση της κριτικής να τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Όταν μιλούν για τον τρόπο με το οποίο ξοδεύουν το δημόσιο χρήμα, πρέπει να είναι μαζεμένοι και ιδιαιτέρως προσεκτικοί. Με τα λεφτά τους ας κάνουν ό,τι θέλουν. Για τα λεφτά μας θα μας δίνουν κάθε μέρα λογαριασμό πρόθυμα και ευγενικά. Και να κόψουν όσες πίτες θέλουν και να καλέσουν όποιους θέλουν με τα δικά τους λεφτά σπίτια τους. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος-https://www.athensvoice.gr/
Το λοιπόν...
Αυτονόητο Α: ΔΕΝ υπάρχει κανένας απολύτως λόγος τα υπουργεία, οι περιφέρειες και οι δήμοι να κόβουν βασιλόπιτες. Τα στελέχη και οι εργαζόμενοι έχουν κόψει βασιλόπιτα την πρωτοχρονιά και το μόνο που εξυπηρετεί η (τόσο εκτός χρόνου και εθίμου) συνήθεια είναι οι
δημόσιες σχέσεις του Υπουργού, του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου.
Το να θέλουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις άνθρωποι που η δουλειά τους εξαρτάται από ψήφους είναι απολύτως θεμιτό. Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι να κάνουν τις δημόσιες σχέσεις τους με τα λεφτά των κορόιδων που πληρώνουν φόρους και μάλιστα να έχουν το θράσος να βγάζουν και γλώσσα όταν αυτό το αθέμιτο τούς επισημαίνεται.
Προφανές Β: Αν οι βασιλόπιτες και τα πληρωμένα παρτάκια δεν γίνονται για τις δημόσιες σχέσεις των (τσάμπα) διοργανωτών και γίνονται ως μια χειρονομία στους εργαζόμενους τότε και πάλι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γίνονται από Υπουργεία, Περιφέρειες και από τους περισσότερους Δήμους (θα έλεγα όλους, αλλά είμαι στις καλές μου). Οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους οργανισμούς (φυσικά με εξαιρέσεις, μην καθυστερούμε λέγοντας όλο τα ίδια) έχουν προσληφθεί προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εκλογικές ανάγκες των αρχόντων και οι υπηρεσίες που προσφέρουν (όταν το κάνουν) είναι μάλλον χαμηλού επιπέδου. Στο σύνολό τους (εκ του αποτελέσματος) δεν αξίζουν κανένα μπόνους και κανένα πάρτι με τα λεφτά των κορόιδων που έχουν ήδη την επιβάρυνση να πληρώνουν για τον μισθό (ή την αργομισθία) τους.
Στο κάτω κάτω, σε καμία στοιχειωδώς σοβαρή επιχείρηση η ευχαρίστηση που αντλούν από την εργασία τους οι εργαζόμενοι και η όρεξή τους για δουλειά δεν εξαρτάται από κοπές πίτας.
Προφανές Γ: Η επιχείρηση που θέλει να κάνει παρτάκια για να κόβει πίτες και ξοδεύει δεκαχίλιαρα γι’ αυτόν τον σκοπό, το κράτος δηλαδή, βρίσκεται ακόμα σε βαθιά οικονομική κρίση. Κάθε ευρώ θα έπρεπε να μετράει (αλλά, θα μου πείτε, αν κάθε ευρώ μετρούσε για όσους κάνουν κουμάντο στο κράτος δεν θα είχαμε μπει σε τέτοια κρίση ιν δε φερστ πλέις).
Είναι αδιανόητο το κράτος να κάνει χοντρές περικοπές στις πιο βασικές του υποχρεώσεις και να ξοδεύεται έστω και ένα ευρώ για τις δημόσιες σχέσεις των αρχόντων ή την ψυχαγωγία των υπαλλήλων. Είναι αδιανόητο, ας πούμε, να υπάρχουν νοσοκομεία χωρίς επαρκή ιματισμό και παιδιά για τα οποία δεν υπάρχει παιδικός σταθμός και να φεύγουν από εδώ και από εκεί τα δεκαχίλιαρα για κοπές πίτας. Κάποιοι κουτοπόνηροι (και κάποιοι απλώς κουτοί) χαρακτηρίζουν αυτήν την άποψη «λαϊκίστικη» (εξυπηρετώντας ιδιαιτέρως τους πραγματικούς λαϊκιστές που κόβουν πίτες στην υγειά των κορόιδων), αλλά οι υπόλοιποι ξέρουμε πως δεν υπάρχει τίποτα το λαϊκίστικο στη λογική και τον θρησκευτικό σεβασμό στο δημόσιο χρήμα. Ξέρουμε πως ο λαϊκισμός γεννιέται και ζει στον παραλογισμό και τη σπατάλη.
Προφανές Δ: Το ύψος των χρημάτων που σπαταλιούνται δεν είναι κριτήριο για την αξιολόγηση μιας πράξης. Όπως ένας κλέφτης είναι κλέφτης ανεξαρτήτως ποσού, έτσι και ένας σπάταλος είναι σπάταλος ακόμα κι όταν σπαταλάει 10.000 από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου ή της Περιφέρειας (πόσο μάλλον όταν καταλαβαίνουμε καλά πως ένας σπάταλος είναι σπάταλος σε όλα του). Το ότι ο προϋπολογισμός κάθε οργανισμού προβλέπει διαφόρων ειδών έξοδα δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά αυτά τα χρήματα πρέπει να ξοδευτούν. Το ότι «υπάρχει κονδύλι για εκδηλώσεις» δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι εκδήλωση μας κάνει κέφι μέχρι να ξοδέψουμε και το τελευταίο σέντσι του κονδυλίου.
Προφανές Ε: Οι αιρετοί άρχοντες είναι διαρκώς υπόλογοι. Είναι διαρκώς ελεγχόμενοι για τον τρόπο με τον οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους και για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται το χρήμα των ξεζουμισμένων φορολογούμενων. Τα υφάκια, τις ειρωνικές ανακοινώσεις, τις κατηγορίες για μιζέρια και την αφ’ υψηλού αντιμετώπιση της κριτικής να τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Όταν μιλούν για τον τρόπο με το οποίο ξοδεύουν το δημόσιο χρήμα, πρέπει να είναι μαζεμένοι και ιδιαιτέρως προσεκτικοί. Με τα λεφτά τους ας κάνουν ό,τι θέλουν. Για τα λεφτά μας θα μας δίνουν κάθε μέρα λογαριασμό πρόθυμα και ευγενικά. Και να κόψουν όσες πίτες θέλουν και να καλέσουν όποιους θέλουν με τα δικά τους λεφτά σπίτια τους. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος-https://www.athensvoice.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.