ΣΥΡΙΖΑ: Βαδίζοντας χωρίς πυξίδα

Επτά μήνες από τις βουλευτικές εκλογές η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει μια συγκροτημένη, σοβαρή, στοχευμένη, πειστική αντιπολίτευση προς την Κυβέρνηση είναι φανερή. Το ίδιο και το στρατηγικό, ιδεολογικό, πολιτικό, προγραμματικό κενό που έχει, αλλά και η αμηχανία του. Επτά μήνες μετά, τέσσερις μήνες από το Συνέδριό του εμφανίζει αδυναμία προσαρμογής στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Είναι ο στρουθοκαμηλισμός για την διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν σε τέσσερις βαρύτατες ήττες και επομένως η χάραξη μίας νέας πορείας. Είναι η απουσία απουσία αντιπολιτευτικής ατζέντας. Είναι η τάση επιστροφής στο παρελθόν στην εποχή των συνιστωσών και των Κινημάτων και η επιμονή σε μειοψηφικές θέσεις σε κεντρικά προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας (σχέσεις με Η.Π.Α, στάση απέναντι στην βία των μπαχαλάκηδων, υποστήριξη του Π.Παυλόπουλου για Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.ά) Είναι όλα αυτά, είναι όμως και η μη αίσθηση της πραγματικότητας, η απόσπαση από την αληθινή ζωή και η αέναη κίνηση στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.
Ακούς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώνεις ότι
φέρονται περίπου ως νικητές των Εκλογικών αναμετρήσεων ενώ «έφαγαν» 9.5 μονάδες στις Ευρωεκλογές και 8.5 μονάδες στις Εθνικές. Τι εικόνα να σχηματίζει επομένως η ελληνική κοινωνία; Τι να πιστέψει από την πρόταση για αντιδεξιό μέτωπο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβέρνησε αρμονικά με τους ΑΝΕΛ και τμήμα της Ν.Δ; Τι άποψη να διαμορφώσει κάποιος όταν ακούει τους ιδρυτές της Μόριας και τους εκπροσώπους μίας Ειδομένης να ασκούν κριτική στην Κυβέρνηση για την συνέχιση της λειτουργίας της Μόριας και ενώ έχει εξαγγελθεί η μετακίνηση μεταναστών στην ενδοχώρα;
Δεν είναι όμως γενικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το ίδιο το πάλαι ποτέ ισχυρό χαρτί του, ο Αλέξης Τσίπρας που δείχνει να μην έχει την δυνατότητα να αλλάξει ρότα και να βαδίσει σε νέους δρόμους κατανοώντας ότι η δεκαετία της κρίσης και η πενταετία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έκαναν την Ελληνική κοινωνία να παίρνει στα σοβαρά όσους πείθουν ότι διαθέτουν σχέδιο για το μέλλον, ότι ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν προς τα που βαδίζουν. Προεκλογικά περιγραφόταν η Ν.Δ ως Κόμμα ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο ταυτόχρονα, ως κόμμα που αν κερδίσει τις εκλογές θα μειώσει μισθούς και συντάξεις.Τώρα όλα αυτά πέφτουν στο κεφάλι τους, αφού μειώθηκαν έστω λίγο ο ΕΝΦΙΑ, οι εισφορές και φόροι. Πρόσφατα περιγραφόταν η προσπάθεια ανακαταλήψεων ως απόδειξη αυταρχικού Κράτους που οικοδομείται; Ποιος να πειστεί αλήθεια; Στην συνέχεια περιγραφόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αδύναμος να χειριστεί την Τούρκικη επιθετικότητα και ότι πήγε στις Η.Π.Α περίπου ως τουρίστας , για να δούμε στη συνέχεια τον μισό πλανήτη να τάσσεται έστω φραστικά υπέρ του δίκιου της χώρας μας.
Αντιφάσεις, συνεχείς διαψεύσεις, αντιπολίτευση τραβηγμένη από τα μαλλιά. Έτσι δεν πείθεις όμως κανένα. Όπως και όταν ο Α. Τσίπρας βλέπει φθορά της Κυβέρνησης και ότι η «η κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας και διωγμού»!
Αμετανόητοι  αδύναμοι και μοιραίοι δεν μπορούν να δουν την αλήθεια και μοιάζουν να χτυπάνε γροθιά στο μαχαίρι με ότι σημαίνει αυτό. Επιμένουν σε βαρύγδουπες διαπιστώσεις σαν αυτές του π. Πρωθυπουργού που αναφέραμε αν και οι δημοσκοπήσεις τους διαψεύδουν σκληρά. Τι δείχνουν αυτές; Ότι η κοινωνική πλειοψηφία επικροτεί την συνολική Κυβερνητική Πολιτική, αλλά και όλες τις επιμέρους Πολιτικές της Κυβέρνησης με εξαίρεση αυτήν για το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό. Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει υψηλότατης δημοφιλίας της τάξης του 60%-65%. Ότι προηγείται στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός είκοσι με εικοσιπέντε μονάδες. Ότι η Ν.Δ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ από 13% και πάνω. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αποσυσπείρωση αν και γίνεται υποτίθεται ολόκληρη εκστρατεία ανοιγμάτων και νέων εγγραφών.
Δεν είναι καλά αυτά τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δείχνουν εύκολη πορεία. Αυτή δε θα δυσκολεύεται στην συνέχεια ακόμα περισσότερο όσο υπάρχει η επιμονή ότι ο ήλιος ανατέλλει από την δύση. Μόνη λύση να αφήσουν τα σχήματα άνευ αντικρίσματος και η συνολική επανατοποθέτηση. Θα τα καταφέρει; Άγνωστο. Μέχρι στιγμή πάντως, κάνει τα πάντα για βαδίσει προς το πλήρες αδιέξοδο και την συρρίκνωση. Αν δε ως λύση βλέπουν οι πιο ευφυείς να «καταπιούν» το Κίνημα Αλλαγής προτείνοντας Κυβέρνηση «Ισπανικού τύπου» ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, ίσως τους διαφεύγει ότι δεν υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να αυτοκτονήσουν. Οι δύο στους τρεις ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ βλέπουν σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις θετικά την πορεία και την παρουσία του Κ.Μητσοτάκη. Λέτε αυτοί να στήριζαν μια τέτοια Κυβέρνηση μετά από εκλογές με απλή αναλογική;
Αααααχ! Ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις. Κακή αρρώστια οι ψευδαισθήσεις! 

---

Ζαχαρίας Ζούπης -Πολιτικός Αναλυτής – Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL
tomanifesto.gr