Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Πριν από λίγες ημέρες οι «Financial Times» έγραφαν σε ένα ρεπορτάζ τους ότι οι ΗΠΑ εισπράττουν περί τα 15 δισ. δολάρια ετησίως από τους Κινέζους φοιτητές που σπουδάζουν στα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Περισσότερα δηλαδή κατά περίπου 1 δισ. δολάρια από όσα ξοδεύει η Αμερική για εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων και μεταλλευμάτων από την Κίνα.
Πολύ εντυπωσιακά είναι και τα κεφάλαια -γύρω στα 6 δισ. στερλίνες- που μπαίνουν κάθε χρόνο στη βρετανική οικονομία από τους 500.000 ξένους φοιτητές που ζουν στη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίοι πληρώνουν δίδακτρα, φόρους, εισφορές κ.ο.κ. Αλλά ας μην πάμε... τόσο μακριά. Στην Κύπρο, πλέον, με την ανάπτυξη των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολεγίων φοιτούν περίπου 30.000 ξένοι (και Ελληνες) σπουδαστές, με πολλαπλά οφέλη για την οικονομία και την ανάπτυξή της.

Προφανώς κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε πολλές ακόμα χώρες του κόσμου, αλλά εδώ εμείς όταν ακούμε τις λέξεις «ιδιώτης», «ιδιωτικό», «ιδιωτικοποίηση» κ.λπ., μας πιάνει κάτι σαν αλλεργία. Υπάρχουν ακόμα πολλοί θαυμαστές του... ενάρετου πρώην σοβιετικού μοντέλου, το οποίο ξεπεράστηκε όχι μόνο μέχρι και στην ίδια τη Ρωσία, αλλά και στην κομμουνιστική Κίνα, αφού, όπως διαβάζετε, όσοι πλούσιοι Κινέζοι μπορούν πάνε για σπουδές στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Προσοχή, δεν είπε κανείς να αλλάξει ή να υποβαθμιστεί η δωρεάν ανώτατη παιδεία στη χώρα - ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός φυσικά που είναι ένθερμος υποστηρικτής των ιδιωτικών πανεπιστημίων.Και γιατί να μην είναι, αφού θα φέρνουν συνάλλαγμα στην Ελλάδα από όσους ξένους φοιτητές θα έρχονται εδώ, ενώ θα κρατάνε ταυτοχρόνως δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα (με την αντίστοιχη εξοικονόμηση συναλλάγματος) που φεύγουν να σπουδάσουν έξω γιατί πολύ απλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πάνε στα κρατικά πανεπιστήμια.

Δηλαδή, ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα όλων όσοι δεν θέλουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, μήπως ότι θα πέσει το επίπεδο των επιστημόνων στη χώρα μας όπως... έπεσε στις ΗΠΑ, στη Βρετανία ή στην Κύπρο; Ή μήπως πιστεύουν ότι η «πραγματική αγορά», δηλαδή οι επιχειρήσεις, δεν ξέρουν ποιους προσλαμβάνουν; Και αν κάποιοι φοιτητές εξ αυτών δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι από τα ελληνικά ιδιωτικά πανεπιστήμια (ή τα παραρτήματα των διεθνών ΑΕΙ), φυσικά θα βρουν δουλειά τελευταίοι ή δεν θα βρουν ποτέ.
Ολοι αυτοί που ανησυχούν για την άνθηση της ιδιωτικής ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα είναι απλώς «ρομαντικοί», παραπληροφορημένοι ή βαθύτατα νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι ο επιχειρηματίας δεν ξέρει να εκτιμήσει τα ακαδημαϊκά προσόντα ενός νέου ανθρώπου. Στην Αμερική υπάρχουν εύκολα πανεπιστήμια, δύσκολα πανεπιστήμια, καλά κολέγια, αλλά και κολέγια για... τουρίστες. Υπάρχουν όμως και το Harvard, το MIT, το Princeton και άλλα πολλά. Ε, ΟΚ, νομίζω πως ο εργοδότης ξέρει ποιον και από πού θα προσλάβει, όπως και πόσο θα του κοστίσει.
Μακάρι, λοιπόν, να φτάσουμε και στην Ελλάδα στο σημείο να λέει ο εργοδότης «εγώ θα προσλάβω τον αρχιτέκτονα-απόφοιτο του Μετσόβιου Πολυτεχνείου γιατί είναι το καλύτερο, αντί για εκείνον ενός άσημου ιδιωτικού πανεπιστημίου», και να τον πληρώνει κιόλας καλύτερα. Μέχρι τότε, όμως, μπορούμε να προσελκύσουμε ξένους φοιτητές (από τα Βαλκάνια, τις αραβικές ή τις αφρικανικές χώρες) και το συνάλλαγμά τους, αλλά και παραρτήματα από πολύ καλά αμερικανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που θα ανεβάσουν το δικό μας εκπαιδευτικό επίπεδο και θα κρατάνε και τα παιδιά μας στην Ελλάδα. Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε. 

Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ