Οι τρείς καμπαρέλος

Μέχρι στιγμής. Σύντομος απολογισμός. Υπουργικών πεπραγμένων. Με την εξής σειρά. Αλφαβητικώς. Πρώτος ο Ελευθέριος Αυγενάκης. Που κατάφερε το ακατόρθωτο.  Ρεκόρ Guinness  όλων των εποχών. Να μετατρέψει το τόπι των γηπέδων σε βόμβα πολλών μεγατόνων. Περίπου πυρηνικής εποχής

Εκτοτε «αγνοείται» η τύχη του. Εκτοτε στον καταψύκτη. Εκτοτε του απαγορεύεται ούτε με κιάλια να αντικρύσει Βόρεια Ελλάδα και Θεσσαλονίκη. Ελευθέριε πες αλεύρι; Η Θεσσαλονίκη σε γυρεύει
Και τώρα; Υπό κανονικάς θήκας, που λέει ο λόγος, θα έπρεπε να είχε εκδιωχθεί. Αντε στην καλύτερη περίπτωση να είχε υποβάλλει την παραίτησή του. Δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνει; Στριπτίζ κάτω από τον Λευκό Πύργο;

Γιατί ο Κυριάκος δεν απαλλάσσεται από την παρουσία του Αυγενάκη; Που να ξέρω; Εγώ στη θέση του ούτε για τμηματάρχη δεν θα σκεφτόμουν το όνομα «Αυγενάκης». Πάμε στον Καραμανλ(άκη)
Πάλι Κώστας Καραμανλής. Πάλι κάποιος εκ της πασίγνωστης οικογένειας. Πάλι «πληρώνουμε» το όνομα του μακαρίτη του Εθνάρχη. Μπροστά σ αυτή την διαχρονική μονιμότητα η επιδημία του «κορονοιού» μοιάζει με συναχάκι του καλού καιρού

Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν προχθές σε πολλούς σταθμούς του Προαστιακού ξεπερνούν τη φαντασία επιθεώρησης Δελφιναρίου της περασμένης δεκαετίας
Χιλιάδες μισθωτοί να πληρώνουν το εισιτήριό τους, στη συνέχεια να το ακυρώνουν και στο τέλος άφαντοι οι συρμοί. Ποιος φταίει; Κάποιοι συνδικαλιστές, λέει ο Καραμαμανλ(άκης). Οι οποίοι έφραξαν το μηχανοστάσιο και κλείδωσαν τους συρμούς. Πάμε παρακάτω
Αν παρανόμως σφράγισαν το μηχανοστάσιο, τότε η διοίκηση, με το νόμο στα χέρια της, έπρεπε να τους ξεκλειδώσει. Πράγμα που δεν έκανε. Γιατί δεν το έκανε; Μπορεί, λέω εγώ, να μην ήθελε να συγκρουστεί με τους συνδικαλιστές. Μπορεί να τα έχουν κάνει πλακάκια. Μπορεί
Αφού λοιπόν το ξεσφράγισμα δεν έγινε, ο αρμόδιος υπουργός έπρεπε να παρέμβει και να πάρει κεφάλια. Το έκανε; Όχι. Γιατί; Ποιος ξέρει. Ισως εκείνη την ώρα ροχάλιζε. Ισως να καταβρόχθιζε το πρωινό του. Ισως να είχε απαγορεύσει στους παρατρεχάμενους να ενοχλήσουν τις σκέψεις του και τα οράματά του. Περί σύγχρονων, αυτοματοποιημένων, μέσων μαζικής μεταφοράς

Πάντως βλέποντάς τον σε κάποιο πρωινάδικο αναρωτήθηκα αν το βλέμμα του είναι κατοικημένο και εστιασμένο η ακατοίκητο και ταλαιπωρημένο
Ποιος φταίει για την υπουργοποίηση του Καραμανλ(άκη); Οι εσωτερικές, κομματικές ισορροπίες. Τι να κάνει ο Κυριάκος; Κάτι έπρεπε να δώσει και την οικογένεια. Πάρε των Μεταφορών να παίζεις βιντεογκέιμ
Πάμε τώρα στον τρίτο τον Νότη Μηταράκη. Που παρέλαβε καυτή πατάτα. Που σήκωσε χαρτί και έπεσε πάνω σε Μουτζούρη. Που με πανικόβλητο βλέμμα αμόλησε «πάγωμα». Μπερδεύοντας, προφανώς, την καυτή πατάτα με ψυγειο-καταψύκτη. Που στη συνέχεια θα πέσει πάνω σε χιλιάδες ωρυόμενους «μουτζούρηδες». Και έτσι θα βλέπει εφιάλτες στον ύπνο του
Παιδιά ποιος έχει το κουράγιο να πάρει αυτό το υπουργείο; Ολοι θα έδειξαν το κεφάλι του Νότη Μηταράκη. Αυτός!
Κλείνοντας λοιπόν, παραπέμπω στο θρυλικό άσμα του Τώνη Μαρούδα με τρίο Αρμανία του σωτήριου έτους 1947 και με τίτλο «οι τρεις καμπαλέρος» Αφιερωμένο εξαιρετικό σε Αυγενάκη, Καραμανλ(άκη), Μηταράκη:
«Οι Τρεις Καμπαλέρος γνωστοί στους βακέρος/ κι οι τρεις πάντα στο ίδιο το μέρος/ σε όλη τη μπάμπα μας έχουνε στάμπα/και λένε "Καράμπα να οι Τρεις Καμπαλέρος"
Και το θρυλικό άσμα ολοκληρώνεται ως εξής: «Ω ολόγυρα βουβάλια/ χιλιάδες κεφάλια στη μέση εσύ,/ κάθε ένας το ξέρει σ’ εκείνα τα μέρη/ πως Τρεις Καμπαλέρος ζωή ζουν χρυσή»
Α ρε ζωάρα οι τρεις καμπαλέρος. Εγώ, προσωπικώς, που λέει και ο λόγος ούτε το παλτό μου θα τους εμπιστευόμουν να το περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο! Θα το περνούσαν; Θα το εγκατέλειπαν στη μέση του δρόμου; Who knows! 

Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ