Η ανθρωπότητα, ανοχύρωτη πόλη

Όλοι ζούσαμε σε μια εποχή φαινομενικής ευδαιμονίας.
Η ανθρωπότητα, πραγματοποιούσε μεγάλα βήματα προόδου, που την επιτάχυνε η παγκοσμιοποίηση.
Πέρασαν εβδομήντα χρόνια χωρίς παγκόσμιο πόλεμο. Ιστορικά ήταν μια μεγάλη κατάκτησή της.
Οι άνθρωποι άρχισαν να υπερβάλλουν για τις κατακτήσεις τους και αισθάνονταν απρόσβληπτοι.
Σαν να είχαν επιλύσει ακόμη και το πρόβλημα της επιβίωσής τους.
Το αιώνιο πρόβλημα όλων των γενεών της.
Πλην όμως η παγκόσμια ισορροπία είναι η ισορροπία του ακροβάτη πάνω σε τεντωμένο σχοινί, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανατραπεί και να πέσει στο κενό.
Την απόλυτη ανατροπή την έφερε ένας αόρατος εχθρός της.
Ο κορωνοϊός.
Απρόσβλητος αρχικά, διεισδυτικός, ύπουλος, μεταλλασσόμενος, επιθετικός και φονικός.
Η εξάπλωση του ιού, δημιούργησε πανικό σε όλη την ανθρωπότητα.
Τα συστήματα υγείας όλων των κρατών όσο
οργανωμένα και αν ήταν, δεν μπορούσαν να δεχθούν, τον αριθμό των διαπιστωμένων κρουσμάτων ασθενών, που είχαν προσβληθεί από τον φονικό ιό ούτε να αντιμετωπίσουν την πανδημία.
Οι άνθρωποι πέθαιναν αβοήθητοι, είτε νοσηλευόμενοι στα νοσοκομεία υποδοχής των ασθενών από κορωνοϊό είτε στα σπίτια τους.
Ένα εφιαλτικό, δυστοπικό τοπίο με ανθρώπους πανικοβλημένους να φοβούνται για την ζωή τους, κάλυψε όλη την ανθρωπότητα με ένα απειλητικό σύννεφο πάνω της και μια διαρκή απειλή κρεμόταν στην ατμόσφαιρα, για τις ζωές των ανθρώπων.
Το επιστημονικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έδωσε μια ανυπέρβλητη, ηρωϊκή μάχη αναχαίτισης του ιού, στα χαρακώματα κατά του αόρατου εχθρού και πέτυχε μεγάλες νίκες, κρατώντας τους περισσότερους ασθενείς στη ζωή.
Η μάχη τους ήταν για όλη την ανθρωπότητα μια νίκη για την παγκόσμια κοινότητα.
Αλλά ο εχθρός αποδείχθηκε δυσκολοκατάβλητος και η απειλή του παραμένει το ίδιο εξακολουθητικά αδυσώπητη και φοβική.
Η ανθρωπότητα όμως έζησε μια ζοφερή πραγματικότητα, που την βρήκε απροετοίμαστη.
Οικονομίες κατέρρευσαν, άνθρωποι πέθαιναν αβοήθητοι, ο μαύρος χρυσός, το πετρέλαιο, έπεσε σε αξία ιστορικά στα αζήτητα, γιατί με την απαγόρευση των πτήσεων των αεροπλάνων και της κίνησης των αυτοκινήτων, η ζήτησή του ήταν μηδενική, όπως και η αξία του.
Μια απρόβλεπτη εξέλιξη, που η αποτίμηση των οικονομικών δεδομένων, κυρίαρχων στην καθημερινότητά μας, τα έθεσε εκποδών σε δεύτερη μοίρα.
Οι κυβερνήσεις πανικόβλητες όπως και οι άνθρωποι προσπαθούσαν να περιορίσουν το μέγεθος της καταστροφής.
Η ανθρωπότητα ήταν στο έλεος του θυμού του ιού και της επέκτασής του, ο οποίος μεταδιδόταν δυσεξήγητα με τέτοια ταχύτητα και σε τέτοιο αριθμό θυμάτων, που σε ελάχιστο χρόνο, κατέλαβε κάθε γωνιά του κόσμου, σκορπώντας το θάνατο.
Τα εργαστήρια όλου του κόσμου νυχθημερόν, προσπαθούσαν να βρουν ένα αντίδοτο καταπολέμησης του ιού, που φαινόταν ανίκητος.
Ένα αντίσωμα που θα μπορούσε να ανασχέσει την επιθετικότητά του ή να τον καταπολεμήσει αποτελεσματικά.
Ήταν τόση δύσκολη η αντιμετώπισή του, που η απειλή γινόταν κάθε μέρα εντονότερη.
Οι άνθρωποι απαγορεύτηκε να έχουν επαφές μεταξύ τους, γιατί μπορεί να μετέδιδαν τον ιό.
Υποχρεωτικός, καταναγκαστικός αποκλεισμός κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας και επαφής, αφού όλοι εν δυνάμει μπορούσαν να είναι φορείς του.
Οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες προστασίας και γάντια, προς αποτροπή της μετάδοσης του ιού.
Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, με ιστορίες βιολογικού πολέμου, που θα δεν μπορούσε να συνθέσει ούτε και η πιο ευφάνταστη μυθοπλασία, έγινε εφιαλτική πραγματικότητα.
Σε αυτό το εφιαλτικό σενάριο της πραγματικότητας, που δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, η ανθρωπότητα αποδείχθηκε ανέτοιμη, απροετοίμαστη και ανοχύρωτη πόλη.
Υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του ανθρώπου και δεν μπόρεσε η ίδια να τον προστατεύσει, μετρώντας εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από τους ανθρώπους της, που έγιναν θύματα ενός φονικού ιού και της ασυγχώρητης αβελτηρίας της, να προστατεύσει τον ίδιο τον εαυτό της.
antinews.gr