Ανεπίδεκτοι μαθήσεως

Δεν υπάρχει λόγος να κατατριβούμε με τα επιμέρους του προγράμματος ορθοστασίας (Μένουμε Ορθιοι ΙΙ) που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ από το Ζάππειο. Συνοψίζεται με τρεις λέξεις: κομμουνισμός με λεφτόδεντρα. Το λέω διότι, όταν το κράτος προσφέρει το ίδιο ποσό μηνιαίως (2.000 ευρώ) και στον επιχειρηματία και στον υπάλληλό του, αυτό ισοδυναμεί με κρατικοποίηση της επιχειρηματικότητας.
Το ανοίκειο της υπόθεσης, όμως, έγκειται στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και με το πρόγραμμα οικονομικής στήριξης που ανακοίνωσε δείχνει ακόμη μία φορά πόσο δύσκολο του είναι να προσαρμοστεί με την πραγματικότητα μετά την απώλεια της εξουσίας. Εκείνο που διαφεύγει την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ είναι το οφθαλμοφανές: ότι
το παραμύθι του λεφτόδεντρου και τις δεινές επιπτώσεις του οι ψηφοφόροι τις έζησαν επί πέντε χρόνια. Πώς λοιπόν περιμένουν να ανταποκριθεί ο κόσμος στο ίδιο δέλεαρ, τώρα που έμαθε τι πραγματικά σημαίνει το λεφτόδεντρο; Δεν είναι μικρό και ασήμαντο αυτό που προσπαθεί να αγνοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι κοτζάμ ελέφαντας στρογγυλοκαθισμένος στο σαλόνι του, είναι η αποτυχία της πολιτικής του, με την οποία δεν μπορεί να συμβιβαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί αποτυχία, θα αντέτεινε κάποιος, εφόσον εν πάση περιπτώσει τυπικά τα κατάφεραν να ξεμπερδέψουν με το μνημόνιο; Ηταν, διότι ανέβηκαν στην εξουσία υποσχόμενοι ζωή χαρισάμενη, χωρίς χρέη, χωρίς έγνοιες και με το χρήμα να πέφτει όπως η βροχή από τον ουρανό. Ωστόσο, για να διατηρήσουν επί σχεδόν πέντε χρόνια την εξουσία, υποχρεώθηκαν να συμβιβαστούν με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να ακολουθήσουν, με το στανιό, πολιτικές τις οποίες αποστρέφονταν. Αντί να διδαχθούν, όμως, κάτι χρήσιμο για τους ίδιους και τις ιδέες τους από αυτή την περιπέτεια (τη δική τους, όχι τη δική μας που τους υπέστημεν), εκείνοι επιστρέφουν στην προ του 2015 περίοδο και περιμένουν ότι θα κάνουμε και εμείς το ίδιο!
Συγγνώμη αν αυτό ενοχλεί κάποιους ευαίσθητους, αλλά η πεποίθησή μου είναι ότι το πρόβλημα της Αριστεράς είναι στο βάθος ψυχολογικό, όχι πολιτικό: το πολιτικό είναι το πρόσχημα για την έκφραση του ψυχολογικού. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, για κάποιους αριστερούς του συγκεκριμένου είδους, το πρόβλημα είναι οικονομικό. Το διαπιστώσαμε αυτό από τις μπίζνες του Παπαδημούλη με τα ακίνητα και τις ΜΚΟ...
Η πλέον διαφωτιστική υποσημείωση, πάντως, όσον αφορά την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αυτό που αποκάλυψε ο Πολάκης στην εξεταστική για τον Παπαγγελόπουλο, όταν ρωτήθηκε από τον Θανάση Πλεύρη της Ν.Δ. γιατί το 2015 δεν εκδόθηκε δελτίο τιμών φαρμάκων. «Και πάρα πολλά άλλα πράγματα», απάντησε, «δεν μπορούσαν να γίνουν, κύριε Πλεύρη, εκείνη την περίοδο, έτσι; Για παράδειγμα, τον Αύγουστο δεν έγινε το άνοιγμα των θυρίδων, γιατί υπήρξε ένα μπλοκ, γι’ αυτό δεν έγινε τότε. Και εκεί υπήρχαν κρυμμένα δισεκατομμύρια». Εξίσωσε, δηλαδή, την έκδοση δελτίου τιμών με τη ληστεία στις τραπεζικές θυρίδες.
Υποθέτω ότι επρόκειτο για παραδρομή εκ μέρους του: κοινώς, του ξέφυγε. Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως. Παρομοίως είχε εκτεθεί (γι’ αυτό άλλωστε εξετάζεται από την επιτροπή) και με την υπόθεση Novartis, όταν άφησε να εννοηθεί ότι γνώριζε την ταυτότητα των προστατευόμενων μαρτύρων. Είναι στη φύση του, καταλαβαίνω. Ολη η οργή και η μανία που τον διακατέχουν μονίμως, κρύβουν στο βάθος τους μιαν απύθμενη αφέλεια. Εξίσου αφελείς είναι όσοι φαντάζονται έναν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Πολάκη. Μα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Πολάκης!
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή