Ο ανασχηματισμός του Κυριάκου και το σποτ του Αλέξη

Από τη Mεταπολίτευση και μετά οι αλλαγές στη σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου άλλαξαν πολλές φορές όνομα και χαρακτήρα, αλλά ο στόχος παρέμεινε ένας: να δώσουν πολιτικό οξυγόνο στην εκάστοτε κυβέρνηση. Ο ανασχηματισμός βαφτίστηκε «αναδόμηση» και κατά καιρούς πήρε διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως διορθωτικός, διαρθρωτικός, μικρός, μεγάλος, σαρωτικός, εκλογικός, φιλόδοξος, αναγκαίος, θεσμικός, άλλοτε συνένωνε, καταργούσε ή διαχώριζε υπουργεία, άλλοτε τους άλλαζε όνομα και τα προσάρμοζε στα πρόσωπα, στις απαιτήσεις των βουλευτών και στις κομματικές ισορροπίες. Ο παρονομαστής όμως παρέμεινε πάντα ο ίδιος εδώ και 45 χρόνια. Κάθε φορά που μια κυβέρνηση δεν πήγαινε καλά, έπεφτε στις δημοσκοπήσεις, έκανε λάθη, είχε κοινωνικές αντιδράσεις, αναγκαζόταν να πάρει αντιδημοφιλή μέτρα, έμπλεκε σε σκάνδαλα, είχε πρόβλημα συνοχής ή στρατηγικής, ο πρωθυπουργός κατέφευγε στον τακτικό ελιγμό του ανασχηματισμού. Ηταν μια λύση ανάγκης, μια επικοινωνιακή ανάσα, μια προσπάθεια επανεκκίνησης - τις περισσότερες φορές ανεπιτυχής.

Στην πολιτική ισχύει ό,τι και στο ποδόσφαιρο. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και για ομάδα που είναι πίσω στο σκορ ο προπονητής ξεσκονίζει τον πάγκο, για να τη σώσει από την ήττα. Υπό αυτή την έννοια είναι καταρχήν περίεργη η απόφαση του Κυριάκου να ανοίξει μόνος του ζήτημα ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Με τους όρους που περιγράψαμε παραπάνω μοιάζει δυσεξήγητη και ενδεχομένως άκαιρη, γιατί η κυβέρνηση πάει, μέχρι τώρα, πολύ καλά. Στις δημοσκοπήσεις σαρώνει, είναι η πρώτη φορά που ένα χρόνο μετά τις εκλογές μια κυβέρνηση βελτιώνει τα ποσοστά της και η αξιωματική αντιπολίτευση χάνει εντυπωσιακά έδαφος και κατρακυλά από το 32% προς το 20%. Σχεδόν ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως η κυβέρνηση του κομματικού αντιπάλου τα πάει καλύτερα απ’ ό,τι περίμενε, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. δείχνουν ικανοποιημένοι, μεγάλο λάθος δεν έγινε, στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης τα πήγε θαυμάσια και απέσπασε τα συγχαρητήρια ξένων ηγετών και του διεθνούς Τύπου. Εντάξει, τα ακόμη πιο δύσκολα είναι μπροστά και αφορούν την οικονομία, αλλά τι θα αλλάξει ένας ανασχηματισμός της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή; Οσοι απορούν με την απόφαση του Κυριάκου δεν τον ξέρουν (δικαιολογημένα) και δεν τον έχουν καταλάβει (αδικαιολόγητα). Από πέρυσι τέτοια εποχή ο Μητσοτάκης κινείται με μια επιθετική πολιτική λογική. Δεν περιμένει να φτάσει το πρόβλημα σε εκείνον, πάει ο ίδιος στο πρόβλημα. Είναι ο πρωθυπουργός που δεν κρύφτηκε πίσω από συνεργάτες και υπουργούς, ρίσκαρε, βγήκε και βγαίνει καθημερινά μπροστά, ρισκάροντας να χρεωθεί ο ίδιος μια πιθανή αποτυχία. Οταν ο Βενιζέλος λέει ότι δεν μπορώ να μπω σε αυτή την κυβέρνηση γιατί υπάρχει «ένας συγκεντρωτικός πρωθυπουργός» έχει δίκιο - και γι’ αυτό ο Μητσοτάκης τα έχει πάει καλά ως τώρα.

Είναι φανερό ότι με την ίδια τακτική κινείται και στο θέμα του ανασχηματισμού. Η κυβέρνησή του μπορεί να μη φθείρεται ακόμη, αλλά ο ίδιος βλέπει και καταλαβαίνει ότι υπάρχουν προβλήματα. Το δείχνουν τα «κουτιά» του Γεραπετρίτη, τα στατιστικά του Σκέρτσου ή τα τηλεφωνήματα του Δημητριάδη. Προφανώς υπάρχουν δυσλειτουργίες, υπουργοί που δεν τραβάνε, υφυπουργοί μόνιμα στην γκρίνια, προβλήματα που αργά ή γρήγορα θα βγουν στην επιφάνεια, θα γίνουν πολιτικά βαρίδια και τότε θα είναι αργά. Ο καλός προπονητής βλέπει τα προβλήματα στην ομάδα πριν τα δουν οι θεατές και ο Μητσοτάκης παίζει και ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι «οι διορθωτικές κινήσεις» θα γίνουν άμεσα. Πιθανολογώ ότι λόγοι τακτικής επέβαλαν μια μικρή αναβολή, αλλά η ουσία δεν αλλάζει και ο πρωθυπουργός δεν θα χάσει την ευκαιρία. Θέλει να κάνει τον ανασχηματισμό τώρα που μπορεί να πάρει όποιον θέλει από τους όμορους πολιτικούς χώρους (πρώην ΠΑΣΟΚ) και να στείλει σπίτι του όποιον υπουργό ή υφυπουργό δεν κάνει καλά τη δουλειά του, να αναβαθμίσει, να αλλάξει ή ακόμα και να υποβαθμίσει στελέχη χωρίς να ανοίξει μύτη. Είναι παντοδύναμος και το ξέρει.

Ακριβώς ο αντίθετο συμβαίνει με τον Αλέξη Τσίπρα. Στη δίνη των εσωκομματικών αντιθέσεων, χωρίς στρατηγική και πρόγραμμα, επιβεβαίωσε το λάθος «κόλλημα» που έχει με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να κλείσει (και σε κάποιο βαθμό το πέτυχε) έντυπα, σάιτ, ραδιόφωνα και κανάλια επειδή δεν μπορούσε να τα ελέγξει, τώρα τα έβαλε απευθείας με το σύνολο των δημοσιογράφων με το γνωστό κατάπτυστο σποτ που κυκλοφόρησε το βράδυ της Παρασκευής. Εχει τριπλό πρόβλημα: πρώτον, κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, δεύτερον, θα αναγκαστεί και πάλι να γλείφει εκεί που τώρα φτύνει, όπως έκανε με τους εκδότες. Το χειρότερο όλων, αδυνατεί να καταλάβει ότι το πρόβλημά του είναι το μήνυμα και όχι το μέσον. 
Μπ. Κούτρας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ