Ο Ερντογάν είναι ο πιο καλός σύμμαχος μας

Ο καλύτερός μας σύμμαχος απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό είναι η ίδια η… Τουρκία και συγκεκριμένα ο Ερντογάν και οι τραμπούκοι υπουργοί της κυβέρνησής του. Την είχε σίγουρα από μικρός την πετριά, αλλά είναι φανερό πως πλέον την έχει ψωνίσει.

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια τού άνοιξε έδαφος και την όρεξη να παίξει παιχνίδια φορώντας όχι το καπέλο του Ναπολέοντα αλλά αυτό που προτιμά, το σαρίκι ενός Σουλτάνου «μαϊμού». Πρώτα οι Αμερικανοί, με τη διαβόητη «Αραβική Ανοιξη», με τη σύμπραξη και Ευρωπαίων εταίρων μας, έφεραν βαρύ Χειμώνα και συμφορές στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ανέτρεψαν τον ιδιόρρυθμο μεν Καντάφι, που όμως κρατούσε σε ειρήνη και ευημερία μια πλούσια αλλά πολυφυλετική χώρα και τη μετέτρεψαν σε δρόμο που του περνάνε καλώδια, ανατινάζοντας και όλη την υποσαχάρια Αφρική.
Παραλίγο να βυθίσουν στο χάος την πιο σημαντική Αραβική χώρα, πνευματικό κέντρο και ισχυρή στρατιωτική δύναμη των Αράβων, την Αίγυπτο, και στο παρά ένα την έσωσε ο Στρατός, με τον σοβαρό Στρατηγό Σίσι, που μπαγλάρωσε τον ερντογανικό Μόσι και την παρέα του, που είχαν αρχίσει κανονική Γενοκτονία των καταπιεζόμενων Κοπτών Χριστιανών. Ο Μόσι έφαγε χώμα, μαζί με πολλά από τα φιλότουρκα λυσσασμένα σκυλιά του. Εάν η Αίγυπτος είχε πέσει οριστικά στα χέρια των σκληρών ισλαμιστών, όλη η Ανατολική Μεσόγειος θα ήταν μια άνευ προηγουμένου κόλαση. Δύσκολα μπορεί κοινός νους να κατανοήσει γιατί οι
τυχοδιώκτες Δημοκρατικοί θέλανε να αποσταθεροποιήσουν τον Μουμπάρακ.
Εκτός εάν οι φανατικοί ισλαμιστές Σαουδάραβες, που λάδωναν με πακτωλούς το σύστημα Κλίντον και έβαλαν το ΝΑΤΟ να βομβαρδίζει Χριστιανούς, τους Σέρβους, αείποτε συμμάχους της Δύσης, για να υποστηρίξουν ισλαμικό κράτος, που κουβάλησε μουτζαχεντίν στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης, τη Βοσνία, πλέον λάδωσαν και ανθρώπους-κλειδιά στην κυβέρνηση του επικοινωνιακά γοητευτικού Ομπάμα, ο οποίος όμως έπαιξε σκοτεινό και αρνητικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής και στο φοβερό αιματοκύλισμα της μαρτυρικής Συρίας.
Μετά ακολούθησε η εξίσου αλλά από άλλη σκοπιά αλλοπρόσαλλη πολιτική του Τραμπ, ο οποίος, τα μισά να είναι αλήθεια για τις σχέσεις του με τον Ερντογάν, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κύρους. Πρόβλημα υπαρκτό, αφού ακόμη και αν θεωρηθούν ψέματα των Δημοκρατικών όσα γράφει και λέει ο Μπόλτον, αυτά είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αυτιά μας, είναι αρκετά για να δούμε πως ο Ερντογάν προσβάλλει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, την ίδια την υπερδύναμη, με πρωτοφανείς τρόπους. Δεν ξέρω αν τα συχνά τηλεφωνήματα με Ερντογάν και το πώς τον είχε «βάλει στο βρακί του» είναι αλήθεια, ξέρω πάντως πως πέταξε στα σκουπίδια την επιστολή του Τραμπ, πως πήρε τους S-400, παρά την εύλογη αντίθεση των ΗΠΑ, πως υποστηρίζει παντού τρομοκράτες, από το Ιράκ και τη Συρία ως τη Λιβύη, πως προσβάλλει και απειλεί συμμάχους των ΗΠΑ, τη Γαλλία, τους ίδιους τους Αμερικανούς, το Ισραήλ και πως το κάνει με έναν τρόπο ανοίκειο για τις διεθνείς σχέσεις. Ο τρόπος που οι Τούρκοι αξιωματούχοι αναφέρονται π.χ. στον Γάλλο Πρόεδρο, στον Αυστριακό Καγκελάριο, στον Σίσι, στον Νετανιάχου και δικούς μας ταγούς, θυμίζει τριτοκοσμική χούντα, διότι απλούστατα το καθεστώς της Τουρκίας είναι τριτοκοσμική και δη ισλαμοφασιστική Χούντα.
Όσο παράδοξη και να φαίνεται αυτή η διαπίστωση, αυτά όλα, η χωρίς μέτρο χυδαία συμπεριφορά απέναντι σε ξένες ηγεσίες, ακόμη και χωρών που είναι πυρηνικές δυνάμεις, με σοβαρή εν πάση περιπτώσει βαρύτητα στο διεθνές γίγνεσθαι, δημιουργεί για μας ευκαιρίες. Η Γαλλία, π.χ., έχει μεν ευθύνες για την κατάσταση στη Λιβύη, όπως και η Ιταλία, που άνοιξε πεδίο τυχοδιωκτικής παρέμβασης στους Τούρκους και στους τρομοκράτες μισθοφόρους της, αλλά δεν θα καταπιεί την ευθεία απειλή σε πολεμικό της. Και δεν αναφέρομαι σε θέμα ηθικής διάστασης, απλά το γαλλικό ονόρε.
Οι Τούρκοι ενεργούν σαν να δηλώνουν έμπρακτα πως πετάνε τη Γαλλία έξω από την Ανατολική αλλά και την Κεντρική Μεσόγειο. Αυτό δεν θα γίνει. Οπως και οι Αιγύπτιοι δεν θα κάτσουν να βλέπουν την ασφάλειά τους να κινδυνεύει και δυτικά να γεμίσει τζιχαντιστές μισθοφόρους των Τούρκων και να γίνει η γειτονική Λιβύη ορμητήριο για ενίσχυση των Αδελφών Μουσουλμάνων που πολεμάει ο Σίσι και υποθάλπει ο Ερντογάν.
Πρέπει λοιπόν να γίνουμε ξανά τολμηροί, ας διαβάσει πάλι ο Πρωθυπουργός τον Βενιζέλο της εποχής της ακμής του και να βαθύνουμε τις συμμαχίες μας συμμετέχοντας ενεργητικά. Να βοηθήσουμε τους εχθρούς του εχθρού μας, να μην αφήσουμε ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες, την οργή που δημιουργούν ο Ερντογάν και οι μπράβοι του, κάθε φορά που ανοίγουν το απύλωτο και βρόμικο στόμα τους. Να εκπέμπουμε σταθερά το μήνυμα της αποτροπής, με τον ξεκάθαρο τρόπο που το διατυπώνει με λόγια και το υλοποιεί με έργα η στρατιωτική μας ηγεσία, και ταυτόχρονα να υπομνήσουμε σε κάθε εταίρο μας σε αυτές τις συμμαχίες, από Γαλλία ως Ισραήλ, το κοινό των συμφερόντων. Ο Ερντογάν δουλεύει για μας, ας μην αφήσουμε τους κόπους του να πάνε χαμένοι…
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Πηγή: δημοκρατία