Ένας «ισχυρός» αδύναμος

Με τη «φωτιά» παίζει ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, επιλέγοντας άνοιγμα σε πολλαπλά μέτωπα προκειμένου να δείξει σε όλους ότι δεν είναι αμελητέος παίκτης στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα. 

Έχοντας ήδη αναπτύξει στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Συρία και Λιβύη και ανοίγοντας τον τελευταίο καιρό ένα νέο «κεφάλαιο» παράλογων διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ερντογάν κλιμακώνει συνεχώς την ένταση και δοκιμάζει τις αντοχές του, τη διπλωματική του εμβέλεια, τη δυναμική του, αλλά και τις σχέσεις του με τις υπόλοιπες χώρες.

Τώρα, με την αμέριστη υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση με την Αρμενία, με σημείο αιχμής τη διαφιλονικούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ανοίγει ένα νέο μέτωπο στον Καύκασο, στην «πίσω αυλή» της Ρωσίας, που τον φέρει σε μετωπική σύγκρουση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Έχοντας δε «κάψει τις γέφυρες» με την Ευρώπη και χάσει πόντους στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, ο Ερντογάν αναμφισβήτητα δεν

έχει το «πάνω χέρι». 

Βεβαίως, η σχέση Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν δεν έχει να κάνει μόνο με την ιστορία, τη θρησκεία και τη γλώσσα, αλλά πρωτίστως με τους αγωγούς φυσικού αερίου, που είναι ζωτικής σημασίας για τον φιλόδοξο στόχο του Ερντογάν να καταστήσει τη χώρα του ενεργειακό διάδρομο ανάμεσα στην Κασπία και στην Ευρώπη.

Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία βρίσκεται σταθερά στο πλευρό των Αζέρων στη διεκδίκηση της εδαφικής περιοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που στην πλειοψηφία της κατοικείται από Αρμένιους. Τη στιγμή όμως που προσπαθεί να δείξει τα δόντια του και να φανεί «γίγαντας», δεν έχει να πατήσει πάνω σε γερές βάσεις για να συντονίσει αυτό το γεωπολιτικό άνοιγμα. Γιατί πέρα από το στρατιωτικό πεδίο υπάρχει και το οικονομικό, που αυτή τη στιγμή είναι σαθρό. Μία παρέμβαση στον Καύκασο θα συμπίεζε ακόμη περισσότερο την τουρκική οικονομία, που βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα κρίσης.

Η λίρα βούλιαξε και πάλι σε νέο ιστορικό ναδίρ στην πιθανότητα ανάμιξης της χώρας στην ένοπλη σύρραξη Αρμενίων-Αζέρων, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της κεντρικής τράπεζας που αύξησε την προηγούμενη εβδομάδα το επιτόκιό της κατά 200 μονάδες βάσης.

Η τουρκική οικονομία διολίσθησε σε βαθιά ύφεση στο δεύτερο τρίμηνο εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, με οικονομολόγους και οίκους αξιολόγησης να προειδοποιούν για επικείμενη κρίση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, σε μία συγκυρία που τα συναλλαγματικά αποθέματα σε ξένο νόμισμα έχουν μειωθεί επικίνδυνα.  Ο Ερντογάν, υπαίτιος του μεγάλου οικονομικού προβλήματος της χώρας του, συνεχίζει απτόητος, δείχνοντας τη «δύναμή του», σε μία προσπάθεια να επικαλύψει το πρόβλημα. Το μόνο όμως που κατορθώνει είναι να συσπειρώνει εναντίον του τους λαούς που ενοχλούνται από την επεκτατική πολιτική του, κάτι που πρέπει αυτή τη στιγμή να εκμεταλλευθούμε.  

Έφη Τριήρη

Ναυτεμπορική