Το ηθικό πλεονέκτημα του Αφγανού

Θύμωσε ο Αντώνης Λιάκος με τη Μόρια. Οχι, δεν θύμωσε με τους εμπρησμούς ούτε με τους «νεαρούς αλλοδαπούς» που συνελήφθησαν. Θύμωσε με αυτούς που τους συνέλαβαν. Κυρίως, δε, με τον κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος τους άρπαξε με τα γαμψά του νύχια, όπως τα μαύρα κοράκια τον αείμνηστο Δημητρόφ. Οχι, όχι, δεν πρέπει να αφήσουμε να πέσουν τα παιδιά αυτά στα αιματοβαμμένα χέρια του. Δεν είδατε τι έγινε με τον Κουφοντίνα; Τον άρπαξε, τον έριξε στο μπουντρούμι και τώρα ούτε μια άδεια δεν του δίνουν. Λογικό να θυμώσει ο κ. Λιάκος. Εκτός του ότι είναι πάντα θυμωμένος, καθότι συνεπής στις ιδέες του, έχει και έναν επιπλέον λόγο. Οι συλλήψεις των «νεαρών αλλοδαπών» υπονομεύουν το σχέδιο ανάπτυξης που έχει εκπονήσει ο ιστορικός για τη χώρα. Προ καιρού είχε γράψει ότι οι μετανάστες θα βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τον δημογραφικό της μαρασμό. Και τώρα, ω της φρίκης, κάποιοι τραυματίζουν καίρια την αναπαραγωγική μηχανή του κ. Λιάκου επιτιθέμενοι στο άνθος της. Τους συλλαμβάνουν ως εμπρηστές. «Ας είμαστε και λίγο αθρώποι», που λέει και ο Σεφερλής. «Αν ήμουν 16 ή 17 ετών και είχα περάσει όσα πέρασαν αυτοί, κι εγώ φωτιά θα έβαζα», είπε. Το μελό είναι ένα καλό περιτύλιγμα για την αναπαραγωγή. Και, εννοείται, καλεί το έθνος να συμπαρασταθεί στο «άνθος του Αφγανιστάν». Αμέσως μετά, βέβαια, αντιλαμβανόμενος τη «χοντράδα», διορθώνει. «Δεν είπα να βάλουν φωτιές». Λογικόν. Ο κ. Λιάκος δεν είναι 17 ετών και δεν έχει περάσει ό,τι πέρασαν. Μια ζωή πανεπιστημιακός ο άνθρωπος.
 
Δεν θα είχα ασχοληθεί με τον θυμό του, αν δεν θεωρούσα ότι με τον τρόπο του προσπαθεί να καθοδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα παρελκόμενά του. Συμπαράσταση στους εμπρηστές της Μόριας; Πού είναι το κακό; Σε πόσους εμπρηστές, από το 2008 ώς τη Μαρφίν και δεν ξέρω τι, έχει συμπαρασταθεί η ριζοσπαστική Αριστερά; Στην περίπτωση αυτή, μάλιστα, υπάρχει και ένα ισχυρό άλλοθι. Τα «παιδιά» που έκαψαν τη Μόρια είναι Αφγανοί, άρα μετανάστες. Αρα διαθέτουν το πολύτιμο μέταλλο της Αριστεράς, το «ηθικό πλεονέκτημα». Λιγότερο ή περισσότερο αφελείς, λιγότερο ή περισσότερο πονηροί, λιγότερο ή περισσότερο θυμωμένοι, ψάχνουν στο άνθος του Αφγανιστάν το χαμένο άρωμα του δικού τους άνθους, το ηθικό πλεονέκτημα.
 
Θα μου πείτε, όσο θυμωμένος και αν είναι ο κ. Λιάκος, παραμένει ένας πανεπιστημιακός ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Και υποθέτω ότι κάποιοι εκεί στην Αριστερά θα έχουν αντιληφθεί ότι οι μετανάστες, ως υποκατάστατο του προλεταριάτου, έχουν τα όριά τους ως ηθικό πλεονέκτημα. Υπάρχει και το πρόβλημα της μετάφρασης. Το ηθικό του πλεονέκτημα, ο νέος Αφγανός πρέπει να το μεταφράσει στη δική μας γλώσσα, ας είναι και τα αγγλικά. Μια γλώσσα που ανήκει σε άλλη ήπειρο από το κήρυγμα του ιμάμη του.
 Τάκης Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή