Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε αυτοπροσώπως στη Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικων Χρ. Σταϊκούρα για ένα… πτωχευτικό νομοσχέδιο. Ο Σταϊκούρας, που ήταν παρών, μάλλον δεν θα πίστευε στα μάτια του και στα αφτιά του.
Και όχι μόνο ο Σταϊκούρας. Την επομένη, η «Εφημερίδα των Συντακτών» είχε την είδηση σε ένα μονοστηλάκι στην κάτω άκρη της πρώτης σελίδας.
Υποθέτω ότι η πρόταση δυσπιστίας και η αφορμή της θα πρέπει να ενταχθούν στις καλύτερες παραδόσεις του σουρεαλισμού – μαζί με την «παρανοϊκο-κριτική μέθοδο» του Νταλί και την πίπα του Μαγκρίτ.
Σε μια χώρα με βαθιά οικονομική ύφεση, δεύτερο κύμα κορωνοϊού, δίκη της Χρυσής Αυγής και οξυμμένα ελληνοτουρκικά χρειάζεται ακραία εφαρμογή της «παρανοϊκο-κριτικής μεθόδου» για να καταλήξεις σε πρόταση δυσπιστίας εναντίον ενός μάλλον δυσδιάκριτου υπουργού και για ένα νομοσχέδιο το οποίο κανείς δεν καταλαβαίνει. Δεν αμφιβάλλω ότι η πρόταση δυσπιστίας υπακούει σε κάποιο πολιτικό σκεπτικό.
Είναι κατανοητή η προσπάθεια της
αντιπολίτευσης (και προσωπικά του Αλ. Τσίπρα) να επιχειρήσει κάποιας μορφής παρέμβαση στο προσκήνιο. Έστω για λόγους κομματικής συσπείρωσης σε μια περίοδο που οι δημοσκοπήσεις φέρνουν όλο και πιο μαύρα μαντάτα.Είναι λογική επίσης η επιλογή να μεταφέρει την αντιπαράθεση σε ένα κοινωνικό πεδίο, ελπίζοντας ότι εκεί τουλάχιστον η κυριαρχία της κυβέρνησης θα αποδειχτεί λιγότερο ασφυκτική. Αλλά το σκεπτικό ακυρώνεται από την επιλογή.
Τι παράπονα θα διατυπώσει αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΕΣΡ για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ; Οτι δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία σε μια πολιτική πρωτοβουλία, την οποία (υποθέτω) ακόμη και οι πιο φανατικοί φίλοι του δυσκολεύονται να περιγράψουν;
Ο αντίλογος είναι ότι «έτσι ο Τσίπρας θα φέρει τουλάχιστον τον Μητσοτάκη στη Βουλή». Ε, και;
Αφενός είχε δεκάδες άλλους τρόπους και αφορμές να το κάνει – ούτως ή άλλως ο Μητσοτάκης είναι παντού και ανακατεύεται με τα πάντα…
Αφετέρου δεν είδα να παθαίνει και τίποτα ο Μητσοτάκης κάθε φορά που αντιμετωπίζει τον Τσίπρα στη Βουλή. Το αντίθετο…
Κακά τα ψέματα, λοιπόν, το πρόβλημα της αντιπολίτευσης δεν είναι ο Μητσοτάκης. Είναι η αντιπολίτευση.
Χωρίς σαφή γραμμή πλεύσης και συγκροτημένη στρατηγική, με μια παλινωδία αντικρουόμενων απόψεων, κλυδωνίζεται ανάμεσα στις αναμνήσεις ενός «ένδοξου κυβερνητικού παρελθόντος» και σε πολιτικές εξαλλοσύνες που δεν δικαιολογούνται από ένα κόμμα με «ένδοξο κυβερνητικό παρελθόν».
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η έλλειψη απήχησης τείνει να καταντήσει ενδημική. Οχι φυσικά λόγω της «λίστας Πέτσα» ή της διαπλοκής ή της κυβερνητικής επιβολής στον χώρο της ενημέρωσης. Αλλά επειδή η ίδια η αντιπολίτευση «δεν πουλάει». Και «δεν πουλάει» επειδή δεν ενδιαφέρει.
Ολος μαζί ο Τύπος που υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ («Αυγή», «Εφημερίδα των Συντακτών», «Κontra», «Εποχή», «Documento» κ.λπ.) έχει αθροιστικά και με το ζόρι το 20% της κυκλοφορίας των «ΝΕΩΝ» και του «Βήματος». Δεν πιστεύω ο Πέτσας να αγοράζει και αναγνώστες.
Από εκεί και πέρα φυσικά βρέχει δικαιολογίες. Τα «κέντρα», τα «συστήματα», τα «συμφέροντα»…
«Φταίει το ζαβό το ριζικό μας / Φταίει ο Θεός που μας μισεί / Φταίει το κεφάλι το κακό μας / Φταίει πρώτα απ’ όλα το κρασί».
Η αξιωματική αντιπολίτευση όμως θυμίζει όλο και περισσότερο τον πίνακα του Μαγκρίτ που δείχνει μια πίπα και έχει τίτλο «Αυτό δεν είναι μια πίπα». Τι είναι; Υποθέτω ο Σταϊκούρας και το πτωχευτικό νομοσχέδιο!
Γ. Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.