Αλέξης Τσίπρας: Σαλπίσματα

Τι είναι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική πολιτική; Είναι «ανεύθυνη και δημαγωγική», όπως λέει ο Σωτήρης Βαλντέν («Εφημερίδα των Συντακτών», 19/10/2020); Ή μήπως είναι χαμηλόφωνη μέχρι παρεξηγήσεως, όπως αντιτείνουν στελέχη που βρίσκονται στο περιβάλλον του Τσίπρα;
 
Εμείς, λένε, ποτέ δεν είπαμε αυτό που λέει η Γεννηματά (ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιδράσει στρατιωτικά στα 12 μίλια από το Καστελλόριζο). «Λέξεις όπως “ενδοτισμός” δεν έχουν μπει ποτέ στο λεξιλόγιό μας».
 
Υφολογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοσυστήνεται, έτσι, ως βράχος ψυχραιμίας. Πού τον κατατάσσει, όμως, η πρόταση για επέκταση εδώ και τώρα των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια νότια και ανατολικά της Κρήτης; Τι είναι αυτή η πρόταση αν όχι εθνικολαϊκιστική πλειοδοσία;
 
H ημιεπίσημη ερμηνεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει ότι η επέκταση είναι αναγκαία ως κίνηση αποτροπής της επόμενης Navtex. Είναι άλλο ένας τουρκικός στολίσκος να πλέει εννιά μίλια από το Καστελλόριζο· και άλλο εννιά μίλια από την Κρήτη. Ανατολικά της Κρήτης δεν μπορεί να ισχύσει ο ατάραχος λεγκαλισμός του Γεραπετρίτη. Αν οι Τούρκοι φθάσουν εκεί, δεν θα μπορούμε να κάνουμε ότι δεν πάθαμε και τίποτε – ότι τα ύδατα είναι διεθνή, επειδή δεν έχουμε προλάβει ακόμη να δηλώσουμε την κυριαρχία μας.
 
Σύμφωνα με το συριζαϊκό σκεπτικό, η επέκταση είναι μέτρο προληπτικής αποτροπής – να πούμε από τώρα στον Ερντογάν μέχρι πού (δεν) μπορεί να φτάσει. Ακόμη και αν παραμερίσει κανείς την οπισθοδρομική κριτική –πού, άραγε, έκρυβε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο σθένος όταν κυβερνούσε;– το ερώτημα παραμένει: Δεν κινδυνεύει η Αθήνα με μια τέτοια κίνηση να δώσει άλλοθι στην Τουρκία για κλιμάκωση; Δεν θα προκαλέσει η επέκταση τη σύγκρουση που υποτίθεται ότι σκοπεύει να προλάβει;
 
Εντάξει, οι πιο νηφάλιοι στην Κουμουνδούρου το αναγνωρίζουν: Η κίνηση έχει ρίσκο. Θεωρούν ότι είναι ένα ρίσκο αναγκαίο προκειμένου να σπάσει το σπιράλ στο οποίο μας έχει εγκλωβίσει ο Ερντογάν – και η αβουλία των εταίρων μας.
 
Το ρίσκο μοιάζει πολύ ελαφρύ όταν δεν καλείσαι να το επωμιστείς ο ίδιος. Από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης είναι εύκολο να σαλπίζεις εκτόνωση διά της παρόξυνσης.
 
Οπως έδειξε και ο πρόσφατος εσωκομματικός διχασμός με αφορμή το ελληνοαιγυπτιακό σύμφωνο, υπάρχει μια πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ που για λόγους αρχής προτιμά την αποφυγή της φαντεζί αντιπολίτευσης στην εξωτερική πολιτική. Η πτέρυγα αυτή δεν έχει αντιδράσει μέχρι στιγμής ηχηρά στα 12 μίλια του Τσίπρα. Αλλά μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο Βαλντέν δεν είναι μόνος.
 
Η διαφορά του Τσίπρα με τη μειοψηφία του δεν είναι ιδεολογική. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εθνικιστής. Τον καθοδηγεί όμως το πολιτικό του ένστικτο. Το ενδιάθετο νταούλι του που παίζει «όλα τα μίλια, όλα τα λεφτά».
 Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή