Οι… αρχαιολατρικές πομφόλυγες του ΣΥΡΙΖΑ

Η συζήτηση για τις διαδρομές των ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες στην Ακρόπολη είχε ξεκινήσει τουλάχιστον από το 2018 (εν καιρώ ΣΥΡΙΖΑ) χωρίς να υπάρξει καμία πρόταση…

Σήμερα, κατόπιν εορτής, ομάδα Συριζαίων βουλευτών θα επισκεφθεί την Ακρόπολη για να πραγματοποιήσει… «αυτοψία». Η κίνηση είναι απότοκο της καταιγίδας οργισμένων σχολίων που βομβάρδισαν τα social Media, αφότου διοχετεύτηκαν εργοταξιακές φωτογραφίες, με την λεζάντα να γράφει «η Κυβέρνηση τσιμεντώνει την Ακρόπολη».

Η αρχική διοχέτευση των εικόνων με το «τσιμέντωμα» έγιναν από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν βέβαια … συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που πριν, σε όποιον μιλούσε για αρχαία Ελλάδα, του προσέδιδαν τον χαρακτηρισμό του προγονόπληκτου, του σωβινιστή, του Ελληνάρα, τώρα ξάφνου να ολοφύρονται για το τσιμέντο στην Ακρόπολη.

Λογικό ήταν να επηρεαστεί και κάθε ευαίσθητη ψυχή, που μπορεί να μην είχε πατήσει το πόδι της στο μνημείο από την εποχή του της εκδρομής του Δημοτικού σχολείου, αλλά την καταλάμβανε ιερό μένος στο άκουσμα ότι θα «τσιμεντωθεί η Ακρόπολη». Αρχισε και η πολιτική του καφενείου…

ακου τσιμέντο στην Ακρόπολη (που υπάρχει δεκαετίες), ρε αυτοί θα τα ισοπεδώσουν όλα, ας ήμουν εγώ πάνω και θα έβλεπες, Κούλη θέλατε, και τα συναφή.

Τελικά με την παρέμβαση - επεξήγηση του Προέδρου της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Μανόλη Κορρέ που γνωστοποίησε τις διαδικασίες και σκοπιμότητες της κατασκευής, εσίγησαν οι ιεροί κρωγμοί. Κυρίως από το κύρος του ονόματος, όχι γιατί αποδέχτηκαν τα επιχειρήματα, καθώς για να συμβεί αυτό, υπάρχει μια προϋπόθεση:

Για να έχεις άποψη πως θα κατασκευαστεί ένας διάδρομος σε ένα χώρο αρχαιολογικής αξίας, πρέπει να εμπίπτει στο γνωστικό σου αντικείμενο. Να έχεις τις ανάλογες σπουδές και την εξειδίκευσή που χρειάζεται. Όχι όλα να τα σφάζεις, όλα να τα μαχαιρώνεις, είτε επειδή θέλεις να κάνεις προπαγάνδα κατά της κυβέρνησης και υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, είτε επειδή η εθνική σου ευαισθησία σε ωθεί να φωνάζεις για πράγματα που δεν γνωρίζεις , αφού δεν εμπίπτουν στο γνωστικό σου αντικείμενο.

Γιατί πρέπει να υπάρχει ένας διαχωρισμός που στην Ελλάδα δεν υφίσταται: Είναι άλλο να έχει κάποιος άποψη και αν την εκφράζει, που είναι δικαίωμα όλων μας, είναι άλλο να απάδει στην αισθητική του μια κατασκευή και να το εκφράσει, και άλλο να έχει οργίλη και απαιτητική άποψη. Να απαιτεί δηλαδή να εισακουστεί επί θεμάτων που του είναι άγνωστα (ουδείς πέραν των ειδικών επαγγελμάτων, αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων και συναφών, είχε ασχοληθεί με το τσιμέντο που υπήρχε επί δεκαετίες στην Ακρόπολη. Ηταν τόση η έγνοια τους, που αγνοούσαν την ύπαρξή του).

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε πάλι να σημειώσει μια πύρρειο νίκη μιάμιση ημέρας. Ωσπου βγήκαν στα social οι φωτογραφίες της έκπαλαι «τσιμεντοστρωμένης» Ακρόπολης, και αυτό με την σειρά του έφερε στην επιφάνεια τη μνήμη ότι επί των ημερών του είχε χαλάσει ο ανελκυστήρας για τα ΑΜΕΑ και ουδείς είχε ενδιαφερθεί. Όπως και τις καταγγελίες για τους προβολείς του μνημείου, που δεν φρόντισαν να τους αλλάξουν στο επίμαχο σημείο, και παρουσίασαν εκείνη τη θλιβερή εικόνα κατά την ομιλία του Μακρόν στην Πνύκα, το 2017. Ο Μακρόν ξεδίπλωνε το όραμά του για την Ευρώπη με φόντο το αρχαίο κάλλος, και αυτό ήταν μισο και κακοφωτισμένο από την αβελτηρία της υπουργού πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ - σπουδαιότατης μεν ηθοποιού, αλλά άσχετης με τα διοικητικά προσόντα που απαιτούσε η θέση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι θα το πηγαίνει. Εφήμερες επιθέσεις… λάμψης – κρότου, και στην συνέχεια θα τρέπεται εις άτακτον φυγήν. Και διότι τα δικά του πεπραγμένα ως κυβέρνηση τον κυνηγούν πλέον, και διότι δεν έχει την ωριμότατα να τεκμηριώνει κάθε πρόταση και αντίρρησή του.

Ακόμη δεν έχει κατανοήσει ότι η τακτική του να πετάει πολύχρωμες πομφόλυγες στον αέρα, έληξε το Φθινόπωρο του 2015. Τώρα πλέον σκάνε αμέσως και πιτσιλίζουν τον ίδιο. Από τις αρχές του 2016 ισχύει αυτό, όταν ο Μητσοτάκης πήρε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις – αυτές που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πίστευε. Ο λαός από τότε του χρέωσε αναξιοπιστία αλλά ακόμη δεν έχει καταλάβει. Και νομίζει ότι αντί για σοβαρές προτάσεις, προκειμένου να φιλοτεχνήσει μια νέα αξιοπιστία, νομίζει ότι θα τον σώσουν οι πομφόλυγες…

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr